Κάτω Κόσμος

Σύμπαν

Αχιλλεύς


(σύμφωνα με την κοσμολογική άποψη των Ελλήνων) κάλυπτε ολόκληρο το Σύμπαν
εκτός της περιοχής των ανθρώπων όπου υπήρχε ο αέρας (= "αήρ").
Το αρχαίο Σύμπαν, περιελάμβανε τέσσερα τμήματα.
- α) το ανώτατο (που ήταν η έδρα των Θεών)
- β) το άνωθεν που ήταν κάτω από την τροχιά Ήλιου, Σελήνης
- γ) το κάτωθεν (= Άδης) που ήταν το τμήμα που πήγαιναν οι νεκροί άνθρωποι
- δ) το κατώτατο (= Τάρταρος) που ήταν οι φυλακές των τιμωρημένων θεών.
Ο αέρας κάλυπτε τα δύο μεσαία και ο αιθέρας τα δύο ακραία.





- Ένας Μυθικός Τόπος.
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Κάτω Κόσμος" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "κάτω".
Εισαγωγή[]

Άδης και Περσεφόνη, οι Ολύμπιοι θεοί του Κάτω Κόσμου συζυτούν με τον Ερμή.

Άδης, ο Ολύμπιος θεός του Κάτω Κόσμου.

Άδης, ο Ολύμπιος θεός του Κάτω Κόσμου μαζί με τον Κέρβερο.
Στη Ρωμαϊκή μυθολογία, μια είσοδος στον κάτω κόσμο που βρισκόταν στο Αβέρνο, έναν κρατήρα κοντά στην Κύμη της Καμπανίας, ήταν ο δρόμος που ο Αινείας χρησιμοποίησε για να κατέλθει στον Κάτω Κόσμο. Συνεκδοχικά, η λέξη Αβέρνος μπορεί να ήταν υποκατάστατο του Κάτω Κόσμου. Οι Ινφέριι Ντίι ήταν οι Ρωμαίοι θεοί του κάτω κόσμου.
Οι νεκροί εισέρχονταν στον κάτω κόσμο διασχίζοντας τον ποταμό Αχέροντα, με τη λέμβο του Χάροντα, ο οποίος χρέωνε έναν οβολό για την διάβαση, τοποθετημένο κάτω από τη γλώσσα του νεκρού από τους πιστούς συγγενείς του. Οι άποροι και όσοι δεν είχαν φίλους παρέμεναν αιωνίως στην όχθη του ποταμού. Η αντίπερα όχθη φυλασσόταν από τον Κέρβερο, τον τρικέφαλο σκύλο που νικήθηκε από τον Ηρακλή. Μετά από τον Κέρβερο, οι σκιές των τεθνεώτων εισέρχονταν στον Τάρταρο, τη γη των νεκρών.
Οι πέντε ποταμοί του Άδη ήταν:
- Αχέρων (ο ποταμός της θλίψης),
- Κωκυτός (ο ποταμός του θρήνου),
- Φλεγέθων (ο ποταμός με τις πύρινες φλόγες),
- Λήθη (ο ποταμός της λήθης) και
- Στυξ (ο ποταμός του μίσους).
Η πρώτη περιοχή του Άδη περιλαμβάνει τους λειμώνες με τους ασφόδελους, που περιγράφονται στην Οδύσσεια, όπου οι σκιές των ηρώων περιφέρονται απελπισμένα μεταξύ κατώτερων πνευμάτων, που τιτιβίζουν περί αυτούς ως νυχτερίδες.
Πέραν της Νέκυιας υπάρχει το Έρεβος, που μπορεί να θεωρηθεί ως ευφημισμός του Άδη, το όνομα του οποίου προκαλούσε φρίκη.
Υπήρχαν δύο πηγές,
- η πηγή της Λήθης, όπου οι κοινές ψυχές συνέρρεαν για να σβήσουν κάθε μνήμη, και
- η πηγή της Μνημοσύνης, από την οποία, αντιθέτως, έπιναν οι μύστες των Μυστηρίων.
Στο προαύλιο του ανακτόρου του Πλούτωνος και της Περσεφόνης κάθονται τρεις κριτές του κάτω κόσμου:
- ο Μίνωας,
- ο Ραδάμανθυς και
- ο Αιακός.
Εκεί, μέρος ιερό αφιερωμένο στην Εκάτη, όπου συναντώνται τρεις δρόμοι, κρίνονται οι ψυχές και:
- επιστρέφουν στους λειμώνες με τους ασφόδελους αν δεν είναι ούτε ενάρετες ούτε κακές,
- αποστέλλονται στον Τάρταρο αν είναι ασεβείς ή κακές, ή
- οδηγούνται στα Ηλύσια για να συντροφεύουν τις ηρωικές και τις ευλογημένες.
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
![]() ![]() |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)