Νόμος Rayleigh-Jeans

Νόμος

Laws of physics

Ακτινοβολία Μέλανος Σώματος

---

Νόμος Planck Νόμος Wien Νόμος Rayleigh-Jeans

Επιστημονικός Νόμος Επιστημονικοί Νόμοι

---

Μαθηματικό Θεώρημα Νόμοι Μαθηματικών

---

Φυσικός Νόμος Νόμοι Φυσικής

---

Νόμοι Χημείας

---

Νόμοι Γεωλογίας

---

Νόμοι Βιολογίας

---

Νόμοι Οικονομίας

Επιστήμη Επιστήμες Φυσικές Επιστήμες Βιο-Επιστήμες Γεω-Επιστήμες Οικονομικές Επιστήμες Θεωρητικές Επιστήμες Κοινωνικές Επιστήμες Επιστήμες Υγείας

---

Τεχνολογία

---

Επιστημονικός Κλάδος Επιστημονικός Νόμος Επιστημονική Μέθοδος Επιστημονική Θεωρία Επιστημονικά Κέντρα Γης Επιστήμονες Γης

- Νόμος της Φυσικής.

- Ακριβέστερα, είναι ένας νόμος της Κυματικής

- Χρονολογία ανακάλυψης.

Ετυμολογία

Η ονομασία "νόμος" σχετίζεται ετυμολογικά με το όνομα του φυσικού επιστήμονα "[[ ]]".

Διατύπωση

In physics, the Rayleigh–Jeans law attempts to describe the spectral radiance of electromagnetic radiation at all wavelengths from a black body at a given temperature through classical arguments. For wavelength λ, it is:

$B_{\lambda}(T) = \frac{2ckT}{\lambda^4},$

where c is the speed of light, k is the Boltzmann constant and T is the temperature in kelvins. For frequency ν, the expression is instead

$B_\nu(T) = \frac{2 \nu^2 k T}{c^2}.$

The Rayleigh–Jeans law agrees with experimental results at large wavelengths (or, equivalently, low frequencies) but strongly disagrees at short wavelengths (or high frequencies). This inconsistency between observations and the predictions of classical physics is commonly known as the ultraviolet catastrophe, and its resolution was a foundational aspect of the development of quantum mechanics in the early 20th century.

Historical development

In 1900, the British physicist Lord Rayleigh derived the λ⁻⁴ dependence of the Rayleigh–Jeans law based on classical physical arguments. A more complete derivation, which included the proportionality constant, was presented by Rayleigh and Sir James Jeans in 1905. The Rayleigh–Jeans law revealed an important error in physics theory of the time. The law predicted an energy output that diverges towards infinity as wavelength approaches zero (as frequency tends to infinity) and measurements of energy output at short wavelengths disagreed with this prediction.

Comparison to Planck's law

In 1900 Max Planck empirically obtained an expression for black-body radiation expressed in terms of wavelength λ = c/ν (Planck's law):

$B_\lambda(T) = \frac{2 c^2}{\lambda^5}~\frac{h}{e^\frac{hc}{\lambda kT}-1},$

where h is the Planck constant. The Planck law does not suffer from an ultraviolet catastrophe, and agrees well with the experimental data, but its full significance (which ultimately led to quantum theory) was only appreciated several years later. Since,

$e^x = 1 + x + {x^2 \over 2!} + {x^3 \over 3!} + \cdots.$

then in the limit of very high temperatures or long wavelengths, the term in the exponential becomes small, and the exponential is well approximated with the Taylor polynomial's first-order term,

$e^{\frac{hc}{\lambda kT}} \approx 1 + \frac{hc}{\lambda kT}.$

So,

$\frac{1}{e^\frac{hc}{\lambda kT}-1} \approx \frac{1}{\frac{hc}{\lambda kT}} = \frac{\lambda kT}{hc}.$

This results in Planck's blackbody formula reducing to

$B_{\lambda}(T) = \frac{2ckT}{\lambda^4},$

which is identical to the classically derived Rayleigh–Jeans expression.

The same argument can be applied to the blackbody radiation expressed in terms of frequency ν = c/λ in the limit of small frequency:

$B_\nu(T) = \frac{2h\nu^3/c^2}{e^\frac{h\nu}{kT} - 1} \approx \frac{2h\nu^3}{c^2} \cdot \frac{kT}{h\nu} = \frac{2kT\nu^2}{c^2}.$

This last expression is the Rayleigh–Jeans law in the limit of small frequency.

Consistency of frequency and wavelength dependent expressions

When comparing the frequency and wavelength dependent expressions of the Rayleigh–Jeans law it is important to remember that

$B_{\lambda}(T) \neq B_{\nu}(T)$

because $B_{\lambda}(T)$ has units of energy emitted per unit time per unit area of emitting surface, per unit solid angle, per unit wavelength, whereas $B_{\nu}(T)$ has units of energy emitted per unit time per unit area of emitting surface, per unit solid angle, per unit frequency. To be consistent, we must use the equality

$B_{\lambda} \, d\lambda = B_{\nu} \, d\nu$

where both sides now have units of energy emitted per unit time per unit area of emitting surface, per unit solid angle.

Starting with the Rayleigh–Jeans law in terms of wavelength we get

$B_{\lambda}(T) = B_{\nu}(T) \times \frac{d\nu}{d\lambda}$

where

$\frac{d\nu}{d\lambda} = \frac{d}{d\lambda}\left(\frac{c}{\lambda}\right) = -\frac{c}{\lambda^2}$.

This leads us to find:

$B_{\lambda}(T) = \frac{2kT\left( \frac{c}{\lambda}\right)^2}{c^2} \times \frac{c}{\lambda^2} = \frac{2ckT}{\lambda^4}$.

Other forms of Rayleigh–Jeans law

Depending on the application, the Planck Function can be expressed in 3 different forms. The first involves energy emitted per unit time per unit area of emitting surface, per unit solid angle, per unit frequency. In this form, the Planck Function and associated Rayleigh–Jeans limits are given by

$B_\lambda(T) = \frac{2 c^2}{\lambda^5}~\frac{h}{e^\frac{hc}{\lambda kT}-1} \approx \frac{2c kT}{\lambda^4}$

or

$B_\nu(T) = \frac{2h\nu^2/c^2}{e^\frac{h\nu}{kT} - 1} \approx \frac{2kT\nu^2}{c^2}$

Alternatively, Planck's law can be written as an expression $u(\nu,T) = \pi I(\nu,T)$ for emitted power integrated over all solid angles. In this form, the Planck Function and associated Rayleigh–Jeans limits are given by

$u(\lambda,T) = \frac{2\pi c^2}{\lambda^5}~\frac{h}{e^\frac{hc}{\lambda kT}-1} \approx \frac{2\pi ckT}{\lambda^4}$

or

$u(\nu,T) = \frac{2\pi h\nu^2/c^2}{e^\frac{h\nu}{kT} - 1} \approx \frac{2 \pi kT\nu^2}{c^2}$

In other cases, Planck's Law is written as $\rho(\nu,T) = \frac{4\pi}{c} I(\nu,T)$ for energy per unit volume (energy density). In this form, the Planck Function and associated Rayleigh–Jeans limits are given by

$\rho(\lambda,T) = \frac{8 \pi c}{\lambda^5}~\frac{h}{e^\frac{hc}{\lambda kT}-1} \approx \frac{8\pi kT}{\lambda^4}$

or

$\rho(\nu,T) = \frac{8\pi h\nu^3/c^3}{e^\frac{h\nu}{kT} - 1} \approx \frac{8 \pi kT\nu^2}{c^3}$

Εσωτερική Αρθρογραφία

• Επιστημονικός Νόμος
• Φυσικός Νόμος
• Νόμοι Διατήρησης
• Νόμοι Νεύτωνα
• Stefan–Boltzmann law
• Wien's displacement law
• Sakuma–Hattori equation

Ιστογραφία

• Ομώνυμο άρθρο στην Βικιπαίδεια
• Ομώνυμο άρθρο στην Livepedia
• Derivation at HyperPhysics[ ]
• [ ]

Κίνδυνοι Χρήσης

Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες σε αυτήν την εγκυκλοπαίδεια ωστόσο, παρακαλούμε να λάβετε σοβαρά υπ' όψη ότι η "Sciencepedia" δεν μπορεί να εγγυηθεί, από καμιά άποψη, την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει. "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα να έχουν αλλοιωθεί, βανδαλισθεί ή μεταβληθεί από κάποιο άτομο, η άποψη του οποίου δεν συνάδει με το "επίπεδο γνώσης" του ιδιαίτερου γνωστικού τομέα που σας ενδιαφέρει." Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι όλα τα άρθρα μπορεί να είναι ακριβή, γενικώς, και για μακρά χρονική περίοδο, αλλά να υποστούν κάποιο βανδαλισμό ή ακατάλληλη επεξεργασία, ελάχιστο χρονικό διάστημα, πριν τα δείτε. Επίσης, Οι διάφοροι "Εξωτερικοί Σύνδεσμοι (Links)" (όχι μόνον, της Sciencepedia αλλά και κάθε διαδικτυακού ιστότοπου (ή αλλιώς site)), αν και άκρως απαραίτητοι, είναι αδύνατον να ελεγχθούν (λόγω της ρευστής φύσης του Web), και επομένως είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν σε παραπλανητικό, κακόβουλο ή άσεμνο περιεχόμενο. Ο αναγνώστης πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικός όταν τους χρησιμοποιεί.

- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

---

>>Διαμαρτυρία προς την wikia<<

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)

---