Ουκρανία
Ukraine, Ucrania
- Κράτος και ιστορική χώρα της Ανατολικής Ευρώπης.
Οι κάτοικοι καλούνται Ουκρανοί.
Ετυμολογία[]
Ενδεχομένως, η ονομασία "Ουκρανία" (Uk-raine) να είναι σύνθετης ετυμολογικής προέλευσης.
1) Το πρώτο τμήμα "Uk" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "(Σ)άκ-ες" (δηλ. (Σ)ακ-ύθες.
Η ονομασία αυτή ενδεχομένως συσχετίζεται με τις λέξεις γεωγραφικών στοιχείων της ευρύτερης περιοχής:
- Εύξεινος Πόντος (αρχικά, Ώξεινος Πόντος)
- Ιαξάρτης Ποταμός
- Ώξος Ποταμός
- Ωξιανή Λίμνη ( = Αράλη)
2) Το δεύτερο τμήμα "raine", μάλλον προκύπτει από την παραφθορά της Λατινικής λέξης "regnum" (= βασίλειο).
Άρα η ολική ονομασία σημαίνει "Βασίλειο των Σακών".
Γεωγραφία[]
Τα σύνορά της είναι:
- Β:
- Ν:
- Α:
- Δ:
Μορφολογία[]
Ευρώπη |
---|
Κράτη |
Βόρεια Ευρώπη |
|
Δυτική Ευρώπη |
|
Κεντρική Ευρώπη |
|
Ανατολική Ευρώπη |
|
Ιβηρική Χερσ/σος |
|
Ιταλική Χερσ/σος |
|
Βαλκανική Χερσ/σος |
|
Οικονομία[]
Εισαγωγή[]
Η Ουκρανία (ουκρανικά: Україна) είναι χώρα στην ανατολική Ευρώπη. Συνορεύει με τη Ρωσία, τη Λευκορωσία, την Πολωνία, τη Σλοβακία, την Ουγγαρία, τη Ρουμανία και τη Μολδαβία. Η έκταση της χώρας είναι 603.628 km². Πρωτεύουσα της Ουκρανίας είναι το Κίεβο. Η επίσημη γλώσσα είναι τα Ουκρανικά και το νόμισμα της χώρας είναι η γρίβνα.
Ιστορία[]
Ιδρύθηκε από τους Βαράγγους τον 9ο αιώνα, γνωστοί ως οι Ρως του Κιέβου, το πρώτο ανατολικό σλαβικό κράτος, αναδειχθεί ως ένα ισχυρό έθνος στον Μεσαίωνα μέχρι να διαλυθεί το 12ο αιώνα. Έως τα μέσα του 14ου αιώνα, τα ουκρανικά εδάφη ήταν υπό την κυριαρχία των τριών εξωτερικών εξουσιών - της Χρυσής Ορδής, το Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας και του Βασιλείου της Πολωνίας. Μετά από τον Μεγάλο Βόρειο Πολέμο (1700-1721), η Ουκρανία κατανέμεται μεταξύ αρκετών δυνάμεων και, από το 19ο αιώνα, το μεγαλύτερο μέρος της ενσωματώθηκε στη Ρωσική Αυτοκρατορία με το υπόλοιπο να είναι υπό Αυστρο-Ουγγρικού ελέγχου. Μετά από μια χαοτική περίοδο αδιάκοπου πολέμου και αρκετές προσπάθειες για ανεξαρτησία (1917-1921) μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και το Ρωσικό Εμφύλιο Πόλεμο, προέκυψε στις 30 Δεκεμβρίου 1922 ως μία από τις ιδρυτικές δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης. Η ουκρανική επικράτεια της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας διευρύνθηκε προς τα δυτικά λίγο πριν και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και νότια το 1954 με τη μεταφορά της Κριμαίας. Το 1945, η ουκρανική δημοκρατία έγινε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Η Ουκρανία έγινε ανεξάρτητη και πάλι μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991. Τότε άρχισε μια περίοδος μετάβασης στην οικονομία της αγοράς, στην οποία η Ουκρανία είχε πληγεί από μία οκταετή ύφεση. Από τότε όμως, η οικονομία σημείωσε μεγάλη πρόοδο στην αύξηση του ΑΕΠ. Η Ουκρανία είχε παγιδευτεί στην παγκόσμια οικονομική κρίση το 2008 και η οικονομία βυθίστηκε. Το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 20% από την άνοιξη του 2008 έως την άνοιξη του 2009, και στη συνέχεια σταθεροποιήθηκε.
Γεωγραφία[]
Με έκταση 603.628 τετραγωνικά χιλιόμετρα, η Ουκρανία είναι η 44η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο. Είναι η μεγαλύτερη καθ' ολοκληρίαν ευρωπαϊκή χώρα. Στο τοπίο της Ουκρανίας κυριαρχούν γόνιμες πεδιάδες (στέπες) και πεδιάδες, τις οποίες διασχίζει ο ποταμός Δνείπερος, ο Δνείστερος και ο Σέβερσκυ Ντόνετς, οι οποίοι εκβάλλουν στη Μαύρη θάλασσα και τη μικρότερη Αζοφική θάλασσα.
Το δέλτα του Δούναβη στα νοτιοδυτικά σηματοδοτεί τα σύνορα με την Ρουμανία. Τα μόνα όρη της χώρας είναι τα Καρπάθια Όρη στα δυτικά, των οποίων η υψηλότερη κορυφή στην Ουκρανία είναι η Γοβέρλα, με υψόμετρο 2.061 μέτρα, και τα όρη της Κριμαίας, στην Κριμαία στο νότο, κοντά στην ακτή.
Ιστορία[]
Ανθρώπινη δραστηριότητα στην Ουκρανία καταγράφεται εδώ και πάνω από 3000 χρόνια. Στη Περιφέρεια της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας οι αρχαίοι Έλληνες ίδρυσαν μια πλειάδα αποικιών. Από το 700 πΧ μέχρι το 200 πΧ, η Ουκρανία ήταν μέρος του Σκυθικού βασιλείου ή Σκυθία.
Από τον 9ο αιώνα μ.Χ. στην επικράτεια της Ουκρανίας εμφανίζεται το Κράτος των Ρως με πρωτεύουσα το Κίεβο, το οποίο δεσπόζει στην Εμπορική Οδό Βαράγγων - Ελλήνων. Ο εκχριστιανισμός των πληθυσμών της περιοχής επήλθε το 988 όταν ο πρίγκιπας Βλαδίμηρος βαπτίστηκε στα νερά του Δνείπερου από ιερείς που έφτασαν από το Βυζάντιο, με το οποίο είχε στενές εμπορικές σχέσεις. Ο Βλαδίμηρος έλαβε το Χριστιανικό όνομα «Βασίλειος» προς τιμήν του Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Βασιλείου Β'. Συμβολικά μάλιστα γκρέμισε το άγαλμα του ειδωλολατρικού θεού Περούν που δέσποζε σε λόφο πάνω από το Κίεβο. Το Κράτος των Ρως βρίσκονταν πάνω στην εμπορική οδό που ονομάζεται από τους Βαγιάρους στους Έλληνες.
Από το 1325 μέχρι και 1648 η Ουκρανία βρίσκεται υπό την κυριαρχία της Πολωνολιθουανικής Κοινοπολιτείας.
Το 1648 μετά την κατάργηση των προνομίων των Κοζάκων εξέσπασε εξέγερση με επικεφαλής τον ηγέτη - Αταμάνο των Κοζάκων Μπογκντάν Χμελνίτσκι. Ο Χμελνίτσκι ζήτησε βοήθεια αρχικά από τους Τατάρους της Κριμαίας και ακολούθως από τους Ρώσους.
Ο Τσάρος της Ρωσίας Αλέξιος, συμφώνησε να βοηθήσει τους Κοζάκους υπό τον όρο ότι μετά την επικράτηση του επί των Πολωνών ο Χμελνίτσκι και οι εξεγερθέντες Κοζάκοι θα ενώνονταν με τη Ρωσία, όπως και έγινε με τη Συμφωνία του Περεγιεσλάβ το 1656. Η κυριαρχία της Ρωσίας στην περιοχή εδραιώθηκε μετά τη νίκη των Ρώσων επί των Σουηδών στη Πολτάβα το 1709 (οι τελευταίοι μετά την αποδυνάμωση των Πολωνών κατέλαβαν την Κοινοπολιτεία και επιτέθηκαν εναντίον της Ρωσίας), και κυρίως μετά τις Διαιρέσεις της Πολωνολιθουανικής Κοινοπολιτείας το 1795.
Το 1917 μετά την επικράτηση των Μπολσεβίκων στην Ρωσία και την κατάληψη της ουκρανικής επικράτειας από τις Κεντρικές Δυνάμεις οι αυτονομιστικές τάσεις της ουκρανικής κοινωνίας συσπειρώθηκαν γύρω από το Ουκρανικό Κεντρικό Συμβούλιο, ανακηρύσσοντας την ίδρυση της Ουκρανικής Εθνικής Δημοκρατίας. Μετά την ήττα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη ενδυνάμωση των μπολσεβίκικων ιδεών στην Ουκρανία, τον Μάρτιο του 1918 εγκαθιδρύεται η Σοβιετική Εξουσία. Η Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας, με πρωτεύουσα αρχικά το Χάρκοβο και αργότερα το Κίεβο, συνυπέγραψε το Ενωσιακό Σύμφωνο του 1922 και έγινε ιδρυτικό μέλος της Ε.Σ.Σ.Δ..
Στο διάστημα 1921-1923 πέθαναν από την πείνα περίπου 5 εκατομμύρια Ουκρανοί, λόγω των επιτάξεων που ελάμβαναν χώρα την περίοδο εκείνη. Το ίδιο επαναλήφθηκε 10 χρόνια μετά, το 1932-1933, όταν 6 εκατομμύρια Ουκρανοί λιμοκτόνησαν ως αποτέλεσμα μιας εσκεμμένης κρατικής πολιτικής.
Τον Αύγουστο του 1939 στα πλαίσια του Συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μόλοτοβ τα σοβιετικά στρατεύματα κατέλαβαν την ανατολική πολωνική επαρχία της Γαλικίας προσαρτώντας την στην Ουκρανική ΣΣΔ.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής 1941-1944 υπήρχε το σχέδιο δημιουργίας ενός κρατικού μορφώματος - μαριονέτα παρόμοιου με την Κροατία του Πάβελιτς. Η γερμανική ηγεσία μετά την κατάληψη της χώρας εγκατέλειψε το παραπάνω σχέδιο και έθεσε την Ουκρανία απευθείας υπό γερμανική διοίκηση (Τομέας Ανατολή). Στη επικράτεια της κατεχόμενης Ουκρανίας οργανώθηκαν τόσο αντάρτικα σώματα πιστά στη Μόσχα όσο και εθνικιστικά. Η κυριότερη ομάδα εθνικιστών Ουκρανών ήταν ο Ουκρανικός Επαναστατικός Στρατός (Українська Повстанська Армія) του Στέπαν Μπαντέρα που έδρασε κυρίως στην δυτική Ουκρανία και είχε στόχο όχι μόνο τους Γερμανούς αλλά και τους Σοβιετικούς και Πολωνούς. Πολλές φορές τους τελευταίους τους πολέμησε με ιδιαίτερο ζήλο, τόσο ώστε να υπάρχουν αναφορές ακόμη και συνεργασίας με τους κατακτητές για την επίτευξη του στόχου αυτού. Το 1944 η Ουκρανία απελευθερώθηκε από τις σοβιετικές ένοπλες δυνάμεις. Μεταπολεμικά η Ουκρανική ΣΣΔ επικύρωσε την προσάρτηση των δυτικών επαρχιών που είχαν καταληφθεί με το σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μόλοτοβ το 1939 έχοντας τη σύμφωνη πλέον γνώμη της σοσιαλιστικής κυβέρνησης την Πολωνίας.
Το 1956 στα πλαίσια των εορτασμών για τα 300 χρόνια από την Ένωση της Ρωσίας και της Ουκρανίας το Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ μεταβίβασε την Κριμαία από Ρωσική διοίκηση σε Ουκρανική.
Στις 26 Απριλίου του 1986 στον Πυρηνικό Αντιδραστήρα Νο.4 στο Πυρηνικό Σταθμό Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας του Τσερνόμπιλ, κοντά στο Κίεβο, έλαβε χώρα μια δοκιμή του αντιδραστήρα που είχε ως τραγική συνέπεια έκρηξη στο πυρηνικό εργοστάσιο. Ένα μεγάλο ποσοστό της ουκρανικής επικράτειας μολύνθηκε με ραδιενέργεια.
Το 1990 πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες πολυκομματικές εκλογές στην Ουκρανία ενώ ένα έτος αργότερα, στις 24 Αυγούστου, το Ανώτατο Σοβιέτ της Ουκρανικής ΣΣΔ έλαβε την απόφαση για την πλήρη ανεξαρτησία της χωράς, απόφαση που επικύρωσε ο ουκρανικός λαός σε δημοψήφισμα το Δεκέμβριο του ιδίου έτους. Τα πρώτα χρονιά της ανεξαρτησίας βρήκαν τη Ουκρανία σε τραγική οικονομική κατάσταση, με κρίση εθνικής ταυτότητας, και πολιτική αστάθεια. Το 1994 ψηφίστηκε νέο Σύνταγμα.
Τον Νοέμβριο του 2004 στην Ουκρανία έγιναν προεδρικές εκλογές τις οποίες στον δεύτερο γύρο κέρδισε ο εκλεκτός του τότε προέδρου Λεονίτ Κούτσμα Βίκτορ Γιανουκόβιτς, εκπρόσωπος του φιλορωσικού Κόμματος των Περιφερειών. Η αντιπολίτευση δεν συμφώνησε με τα αποτελέσματα των εκλογών, θεωρώντας ότι πραγματοποιήθηκε εκτεταμένη νοθεία κυρίως στην ανατολική Ουκρανία. Επιστρατεύοντας τους οπαδούς του, ο αρχηγός της ενωμένης στο κόμμα «Η Ουκρανία μας» αντιπολίτευσης Βίκτορ Γιούστσενκο, ζήτησε την εκ νέου την πραγματοποίηση του δεύτερου γύρου των εκλογών. Οι διαδηλωτές, οι οποίοι έφεραν πορτοκαλί διακριτικά (μπλούζες, κασκόλ, σημαίες) κατέκλυσαν την Πλατεία Ανεξαρτησίας στο Ουκρανία. Το ανώτατο Δικαστήριο της χωράς και κατόπιν συνεννοήσεως με το Πρόεδρο Κούτσμα αποφάσισαν την επανάληψη του δεύτερου γύρου στην οποία κέρδισε ο Γιούστσενκο και οι συνεργάτες του όπως η Γιούλια Τιμοσένκο. Τα γεγονότα αυτά ονομάσθηκαν Πορτοκαλί Επανάσταση.
Δημογραφία[]
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009, ο πληθυσμός της χώρας είναι 45.700.395 κάτοικοι.[1] Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού είναι 68,25 έτη (62,37 έτη οι άνδρες και 74,5 οι γυναίκες).[1]
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Ηγεμόνες Ουκρανίας
- Πόλεις Ουκρανίας
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)