Πάγκρεας
Είναι ένας αδένας του ανθρώπινου σώματος.
Ετυμολογία[]
Η λέξη " Πάγκρεας" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη " ".
Εισαγωγή[]
Το πάγκρεας είναι όργανο του ανθρώπινου σώματος που βρίσκεται στο οπίσθιο μέρος της κοιλίας και συγκεκριμένα στην "αγκαλιά" του δωδεκαδακτύλου, στο σημείο όπου τελειώνει ο στόμαχος και αρχίζει το λεπτό έντερο.
Μορφολογία[]
Έχει μήκος περίπου 15cm και σχήμα αποπλατυσμένου αχλαδιού.
Διακρίνονται 4 τμήματα:
- το διογκωμένο τμήμα του ονομάζεται κεφαλή,
- το ενδιάμεσο αυχένας,
- το μεσαίο τμήμα ονομάζεται σώμα και
- το στενότερο ουρά.
Στο πάγκρεας καταλήγουν κλάδοι νεύρων προσαγωγούς αισθητικούς κλάδους του νευρικού συστήματος οι οποίοι είναι ευαίσθητοι στον πόνο.
Αυτό εξηγεί τον έντονο πόνο που συνοδεύει παθήσεις του οργάνου, όπως η χρόνια παγκρεατίτιδα και ο καρκίνος.
Εντός του οργάνου βρίσκονται δύο "σωλήνες", ο κύριος παγκρεατικός πόρος και ο εφεδρικός ή δευτερεύων ή πόρος του Santorini.
Οι πεπτικοί του αδένες παράγουν ένζυμα, τα οποία αποδεσμεύονται μέσα στο έντερο κατά τη διάρκεια της πέψης.
Εγκλεισμένες στους πεπτικούς του αδένες υπάρχουν συγκεντρώσεις ενδοκρινικών κυττάρων, οι οποίες ονομάζονται νησίδια (islets) του Langerhans.
Φυσιολογία[]
Το πάγκρεας είναι ένας μικτός αδένας (δηλ. εξωκρινής και ενδοκρινής) αποτελείται από δύο ειδών κύτταρα και έχει δύο κύριες λειτουργίες :
Εξωκρινής Λειτουργία[]
Παράγει ένα ισχυρό πεπτικό υγρό (Παγκρεατικό Υγρό) που χύνεται στο δωδεκαδάκτυλο μέσα από τον παγκρεατικό πόρο. Το υγρό αυτό περιέχει ηλεκτρολύτες και ένζυμα και βοηθά στην πέψη των τροφών.
Ενδοκρινής Λειτουργία[]
Τα ενδοκρινικά κύτταρα παράγουν αρκετές ορμόνες (ειδικές ουσίες), στις οποίες περιλαμβάνονται η ινσουλίνη και το γλυκαγόνο, οι οποίες ρυθμίζουν τα επίπεδα της γλυκόζης στο σώμα και άλλες ορμόνες οι οποίες συμβάλλουν στην πέψη, βοηθούν δηλαδή τον οργανισμό να αποθηκεύσει ενέργεια από τις τροφές και να ρυθμίσει το σάκχαρο του αίματος.
Ιστορία[]
Η πρώτη περιγραφή του παγκρέατος έγινε περίπου το 300 π.Χ. από τον Ηρόφιλο από την Χαλκηδόνα.
Η πρώτη παρέμβαση στο όργανο έγινε, πολλούς αιώνες αργότερα, το 1862 από τον LeDentu, ο οποίος προέβη σε παρακέντηση "μιας μάζας του παγκρέατος".
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
- Snell R., "Κλινική ανατομική", ιατρικές εκδόσεις Λίτσας.
- Παπαδημητρίου, "Σύγχρονη γενική χειρουργική", εκδόσεις Μ. Παρισιάνου.
Ιστογραφία[]
![]() ![]() |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)