Πέος
Ανατομία των ανδρικών αναπαραγωγικών οργάνων:
1. Ουροδόχος κύστη
2. Ηβική σύμφυση
3. Πέος
4. Σηραγγώδες σώμα
5. Βάλανος
6. Πόσθη
7. Έξω στόμιο ουρήθρας
10. Σπερματοδόχος κύστη
12. Προστάτης
13. Αδένας του Cowper
15. Σπερματικός πόρος
16. Επιδιδυμίδα
17. Όρχις
- Ένα Βιολογικό Όργανο.
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Πέος" σχετίζεται ετυμολογικά με τις λέξεις "πόδας", "πόας".
Εισαγωγή[]
Το Πέος είναι το εξωτερικό Γεννητικό Όργανο του άνδρα.
Αποτελεί τμήμα τόσο Απεκκριτικού Συστήματος και του Αναπαραγωγικού Συστήματος.
Το πέος είναι το έξω γεννητικό όργανο του άρρενος τόσο στον άνθρωπο όσο και στα ζώα και ειδικά στον άνθρωπο και στα θηλαστικά αποτελεί ταυτόχρονα τμήμα της αποχετευτικής μοίρας του Απεκκριτικού Συστήματος και της εκφορητικής μοίρας του Αναπαραγωγικό Συστήματος. Σε πολλά θηλαστικά (όχι στον άνθρωπο) αποτελείται και από οστό.
Ανατομία[]
Μοίρες του Πέους[]
Το ανθρώπινο πέος από περιγραφική άποψη διακρίνεται σε δύο μοίρες,
- την περινεϊκή (ρίζα του πέους) και
- την ελεύθερη μοίρα.
Η ρίζα του πέους βρίσκεται ακριβώς κάτω από την ηβική σύμφυση και είναι καλυμμένη από τα ανατομικά μόρια του περινέου.
Η ελεύθερη μοίρα αποτελεί το τμήμα του πέους που προβάλλει μπροστά από την ηβική χώρα και αποτελείται από το σώμα και την βάλανο, τα οποία διαχωρίζονται με σαφές όριο που καλείται αυχένας του πέους.
Τμήματα του Πέους[]
Το πέος αποτελείται από:
- τα δύο σηραγγώδη σώματα του πέους, το σηραγγώδες σώμα της ουρήθρας, το σηραγγώδες σώμα της βαλάνου και
- τα περιβλήματα του πέους.
Τα δύο σηραγγώδη σώματα αντίστοιχα προς την ρίζα σχηματίζουν τα σκέλη του πέους τα οποία είναι στεραιά προσκολλημένα με το ηβικό οστούν. Αντίστοιχα προς το σώμα συνενώνονται και σχηματίζουν ένιαίο αποπεπλατυσμένο κύλινδρο, η κορυφή του οποίου καταλήγει στην βάση της βαλάνου.
Το σηρραγγώδες σώμα της ουρήθρας αντίστοιχα προς την ρίζα εμφανίζει μια διευρυμένη περιοχή που ονομάζεται βολβός, στην συνέχεια αντίστοιχα προς το σώμα πορεύεται κάτω από τα δύο σηρραγγώδη σώματα και τέλος μεταπίπτει στο σηρραγγώδες σώμα της βαλάνου. Το σηραγγώδες σώμα της ουρήθρας διελαύνεται στο κέντρο του από την ουρήθρα.
Περιβλήματα του Πέους[]
Τα περιβλήματα του πέους είναι
- η πόσθη (εξωτερικά) και
- η περιτονία του πέους (εσωτερικά).
Η πόσθη αποτελεί το δέρμα που καλύπτει την ελεύθερη μοίρα και εμφανίζει στην κάτω επιφάνεια την ραφή του πέους. Το τμήμα της πόσθης που καλύπτει την βάλανο ονομάζεται ακροποσθία.
Η περιτονία του πέους αποτελεί ένα πέταλο ινώδους συνδετικού ιστού που περιβάλλει τα σηραγγώδη σώματα. Από ιστολογική άποψη τα σηραγγώδη σώματα συνίστανται από δοκίδες ινώδους συνδετικού ιστού μεταξύ των οποίων υπάρχουν χώροι για την υποδοχή του αίματος όταν το πέος είναι σε στύση (δίνει την εικόνα ενός σφουγγαριού).
Οι μύες του περινέου που σχετίζονται με την λειτουργία του πέους είναι
- ο βολβοσηραγγώδης και
- οι ισχιοσηραγγώδεις μύες.
Ο βολβοσηραγγώδης μυς περιβάλλει τον βολβό του σηραγγώδους σώματος της ουρήθρας, ενώ οι ισχιοσηραγγώδεις πορεύονται κάτω από κάθε σκέλος του πέους.
Μορφολογία[]
Το μέγεθος της ελεύθερης μοίρας του πέους δεν εξαρτάται άμεσα από την διάπλαση του υπολοίπου σώματος.
Παρ' ότι οι διάφορες μελέτες αποκλίνουν, είναι κοινά αποδεκτό ότι το ανθρώπινο πέος κυμαίνεται κατά κανόνα σε μήκος από 7 έως 10 εκ. σε χαλάρωση και 11 ως 17 εκ. σε στύση. Στον κάτοχό του το πέος φαίνεται συνήθως μικρότερο, επειδή το παρατηρεί από πάνω προς τα κάτω υπό γωνία.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι το ποσοστό της αύξησης του μεγέθους του πέους από την χαλάρωση στην στύση δεν είναι αναλογικό.
Έχει παρατηρηθεί ότι το ποσοστό της αύξησης του μήκους του πέους κατά την στύση είναι μεγαλύτερο σε άτομα με μικρό πέος.
Για παράδειγμα, ένα άτομο με μήκος πέους σε χαλάρωση 11 cm είναι δυνατό σε στύση να ανέρχεται στα 17 cm οπότε να έχει επιμηκυνθεί κατά περίπου 35%, ενώ ένα άτομο με μήκος σε χαλάρωση 15 cm και σε στύση 17 cm το ποσοστό επιμήκυνσης είναι περίπου 12%.
Είναι δυνατό μάλιστα άτομα που το μέγεθος του πέους τους σε χαλάρωση είναι μικρότερο, σε στύση να γίνεται μεγαλύτερο από το πέος άλλων ατόμων.[1]
Φυσιολογία[]
Στύση[]
Στύση ονομάζεται το φαινόμενο κατά το οποίο το πέος γίνεται παχύτερο, επιμηκέστερο και θερμότερο. Η διαδικασία της στύσης περιλαμβάνει πλήρωση των σηραγγωδών σωμάτων με αίμα από της αρτηρίες του πέους και παρεμπόδιση της παροχέτευσής του από τις φλέβες.
Η παρεμπόδιση της παροχέτεσης του αίματος οφείλεται τόσο στην απόφραξη των φλεβών λόγω της πίεσής τους πάνω στην περιτονία του πέους όσο και από την σύσπαση του βοβλοσηραγγώδη και των ισχιοσηραγγωδών μυών.
Η στύση προκαλείται από φυλογενή ερεθίσματα (οπτικές, ακουστικές, οσμικές ή φαντασιακές ερωτικές παραστάσεις) ή από ερεθίσματα που προέρχονται από την βάλανο (προστριβή του πέους).
Τα ερεθίσματα αυτά αναλύονται στον φλοιό του εγκεφάλου και διεγείρουν στην συνέχεια το βασικό γενετησιακό κέντρο (Limbic System) που βρίσκεται στον υποθάλαμο. Το κέντρο αυτό βρίσκεται σε αλληλεπίδραση με το κέντρο της στύσης που βρίσκεται στην ιερή μοίρα του νωτιαίου μυελού. Το τελευταίο μέσω νευρικών ώσεων προκαλεί την είσοδο του αίματος στα σηραγγώδη σώματα.
Η λειτουργική σημασία της στύσης είναι η επίτευξη της συνουσίας και η μεταφορά του σπέρματος ώστε να εναποτεθεί στο βάθος του γυναικείου κόλπου κοντά στον τράχηλο της μήτρας.
Εκσπερμάτιση[]
Η εκσπερμάτιση αποτελεί αντανακλαστικό φαινόμενο το οποίο ελέγχεται από ένα κέντρο που βρίσκεται στην οσφυϊκή μοίρα του νωτιαίου μυελού.
Το κέντρο αυτό ενεργοποιείται από το βασικό γενετησιακό κέντρο (Limbic System) λόγω της συνεχιζόμενης σεξουαλικής διέγερσης και τελικώς επιφέρει την εκσπερμάτωση.
Η διαδικασία της εκσπερμάτωσης διακρίνεται σε δύο φάσεις:
- Εξώθηση του σπέρματος: σε αυτή τη φάση προκαλούνται συσπάσεις της επιδιδυμίδας, του προστάτη και του σπερματικού πόρου μεταφέροντας το σπέρμα στον αυλό της ουρήθρας. Παράλληλα, η παλινδρόμηση του σπέρματος προς την ουροδόχο κύστη αποτρέπεται από την σύσπαση του έσω σφιγκτήρα της ουροδόχου κύστης.
- Κύρια εκσπερμάτιση: σε αυτή τη φάση το σπέρμα εξέρχεται από την ουρήθρα με της ρυθμικές συσπάσεις του βολβοσηραγγώδη μυ που προκαλούνται από τον οργασμό. Λόγω των ρυθμικών συσπάσεων η εξακόντιση του σπέρματος από το έξω στόμιο της ουρήθρας γίνεται κατά κύματα.
Κοινωνική σημασία[]
Το πέος είναι το κατ’εξοχήν σύμβολο του ανδρισμού. Σε πολλές κοινωνίες ήταν αντικείμενο λατρείας ως σύμβολο δύναμης και γονιμότητας.
Ο αρχαίος θεός Πρίαπος απεικονιζόταν πάντα με υπερμεγέθες πέος και ήταν προστάτης της γονιμότητας και των ανδρικών γεννητικών οργάνων. Συμβολίζει τη δύναμη του άνδρα.
Πολλοί άλλοι θεοί ή ήρωες απεικονίζονται σε συνδυασμό με φαλλικά σύμβολα.
Εκεί οφείλεται και ένα πολύ διαδεδομένο άγχος των ανδρών για το μέγεθος του πέους τους και την ανάγκη τους για σύγκριση. Ο άνδρας που είναι ανίκανος (δεν έχει στύση) θεωρείται λειψός με βάση τα κοινωνικά πρότυπα.
Επειδή σε αντίθεση με το αιδοίο είναι ορατό στους τρίτους χωρίς προσπάθεια, θεωρείται το «επιπλέον προσόν» του άνδρα. Πολλά επιμήκη αντικείμενα χρησιμοποιούνται ή ερμηνεύονται ως φαλλικά σύμβολα, τονίζοντας έτσι πόσο το σχήμα του πέους δεσπόζει και συμπυκνώνει στην κοινωνική αντίληψη τον ανδρισμό.
Η δυνατότητα που παρέχει η Φύση στο αρσενικό, να διεισδύει στο θηλυκό με το πέος, θεωρείται μεταξύ άλλων και μια μορφή άσκησης βίας, μια μορφή εξουσιασμού του θηλυκού από το αρσενικό. Αυτό συμβαίνει επειδή η διείσδυση είναι προσόν μόνο του αρσενικού και επειδή κατά τη διείσδυση το αρσενικό ενεργεί ενώ το θηλυκό δέχεται. Το θηλυκό παραβιάζεται και υποτάσσεται. Ακραίες μορφές του φεμινισμού απορρίπτουν τη διείσδυση ως υποταγή στον άνδρα.
Υποσημειώσεις[]
- ↑ Πηγή: Α. Άγιος. Περιγραφική & Εφαρμοσμένη Ανατομική, Β. Τα σπλάχνα. University Studio Press Θεσσαλονίκη 1997, σελ: 573.
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)