Σύμβολον Όρος

Αμφίπολις
Παγγαίο Όρος
Κερδύλιο Όρος

Όρη Βαλκανικής Χερσονήσου
Όρη Πελοποννήσου Όρη Μέσης Ελλάδας Όρη Ηπείρου Όρη Θεσσαλίας Όρη Μακεδονίας Όρη Θράκης Όρη Ιλλυρίας Όρη Παιονίας Όρη Δακίας
Όρη Ιταλικής Χερσονήσου Όρη Ιβηρικής Χερσονήσου
Όρη Βόρειας Ευρώπης Όρη Δυτικής Ευρώπης Όρη Ανατολικής Ευρώπης Όρη Κεντρικής Ευρώπης Όρη Νότιας Ευρώπης




Φλέγρα, Σιθωνία, Αθωνία
Βισαλτία, Κρηστωνία, Μυγδονία
Ηδωνίδα, Οδομαντική
- Όρος της Μακεδονίας.
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Παγγαίο" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "[[]]"
Γεωγραφία[]
Η ακριβής θέση του είναι:
Ιστορία[]
Kατά την Κλασσική Εποχή στην ευρύτερη περιοχή του βορειοδυτικού Παγγαίου κατοικούσαν οι Ηδωνοί Θράκες.
Τα θρακικά φύλα που κατοικούσαν στο Παγγαίο κατά την αρχαιότητα ήταν κύρια
- οι Πίερες στα νότια,
- οι Ηδώνες ή Ηδωνοί στα δυτικά,
- οι Οδόμαντες στα βόρεια,
- ενώ επάνω στο ίδιο το όρος κατοικούσαν οι πολεμικοί Σάτρες.
Η γεωγραφική περιοχή κάλυπταν τα φύλα των Ηδωνών ονομαζόταν Ηδωνίδα» και το τμήμα αυτής μεταξύ του όρους Παγγαίου και των ποταμών Αγγίτη και Στρυμόνα ονομαζόταν Φυλλίδα, όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος
«Η δε γη αύτη η περί το Παγγαίον όρος καλέεται Φυλλίς, κατατείνουσα τα μεν προς εσπέρην επί ποταμόν Αγγίτην εκδίδοντα εις τον Στρυμόνα, τα δε προς μεσημβρίην τείνουσα ες αυτόν τον Στρυμόνα» - (Κι αυτή η περιοχή, που βρίσκεται γύρω από το Παγγαίο, λέγεται Φυλλίδα, κι εκτείνεται προς τα δυτικά ως τον ποταμό Αγγίτη που χύνει τα νερά του στον Στρυμόνα, ενώ προς τα νότια εκτείνεται ως τον ίδιο τον Στρυμόνα [ ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑI Βιβλίο VII «ΠΟΛΥΜΝΙΑ» 113).
Τα μεταλλεία χρυσού και αργύρου του Παγγαίου, έκαναν ολόκληρη την περιοχή το μήλο της έριδος μεταξύ πολλών λαών.
Η περιοχή του Παγγαίου περιήλθε κάτω από την εξουσία των Περσών, όταν ο στρατηγός του Δαρείου Μεγάβαζος κατέλαβε τους Ηδωνούς και περιτείχισε την Ηιόνα, λιμένα στις εκβολές του Στρυμόνα.
Ως πρώτη προσπάθεια των Ελλήνων για αποικισμό της περιοχής αναφέρεται αυτή του Αρισταγόρα του Μιλησίου, όταν τον καταδίωκε ο Δαρείος μετά την αποτυχία της Ιωνικής επανάστασης (499 - 494 π.Χ.), η οποία όμως απέτυχε γιατί αντιστάθηκαν οι Ηδωνοί που τον έδιωξαν από την περιοχή.
Μετά τους Περσικούς Πολέμους και την ήττα των Περσών, αναδείχθηκαν οι Αθηναίοι, οι οποίοι ανέκαθεν εποφθαλμιούσαν το χρυσοφόρο Παγγαίο.
Έτσι την άνοιξη του 475 π.Χ. ο Κίμων του Μιλτιάδη, αρχηγός των Αθηναίων και των συμμάχων τους, κατέλαβε μετά από πολιορκία την Ηιόνα, που την υπερασπιζόταν Περσική φρουρά υπό την ηγεσία του Βόγη και δημιούργησε ένα προγεφύρωμα για τον μελλοντικό αποικισμό της ενδοχώρας.
Περί το 465 π.Χ. ο Κίμων προσπάθησε να ιδρύσει αποικία στη Ηδωνική πόλη των «Εννέα Οδών», στέλνοντας 10.000 αποίκους Αθηναίους και όσους άλλους ήθελαν να συμμετέχουν, με επικεφαλής τους στρατηγούς Λέαγρο και Σωφάνη.
Οι άποικοι κατάφεραν να καταλάβουν την πόλη, όταν όμως επιχείρησαν να προχωρήσουν στην ενδοχώρα προκάλεσαν τη συσπείρωση των θρακικών φυλών, οι οποίες τους επιτέθηκαν και τους φόνευσαν όλους κοντά στη θρακική πόλη Δραβήσκο. Όμως οι Αθηναίοι δεν παραιτήθηκαν.
Το 433 π.Χ. έστειλαν νέα αποστολή με αρχηγό τον Άγνωνα του Νικίου, ο οποίος έδιωξε τους Ηδωνούς και έκτισε την Αμφίπολη στην τοποθεσία «Εννέα Οδοί», σε μια καμπή του Στρυμόνα κοντά στην Ηιόνα, που έγινε το επίνειο της νέας Αθηναϊκής αποικίας.
Ο μεγάλος χρόνος (περίπου 70 έτη), που μεσολάβησε από τις πρώτες απόπειρες των Αθηναίων για εποικισμό της περιοχής, ως την ίδρυση της Αμφίπολης δείχνει τη μεγάλη αντίσταση που συνάντησαν από τις Θρακικές φυλές, οι οποίες όμως στο τέλος νικήθηκαν.
Ακολούθησε η ίδρυση της Αθηναϊκής κληρουχίας της Βρέας στη Βισαλτία από τον Περικλή (446 π.Χ.), ενώ παράλληλα στη νότια πλευρά του Παγγαίου, που την κατείχαν συγγενικά με τους Ηδωνούς Θρακικά φύλλα (οι Πίερες, οι Οδόμαντες και οι Σάτρες) άρχισαν να επεκτείνονται οι Θάσιοι, άποικοι των Παρίων, που έλαβαν στην κατοχή τους ολόκληρη την απέναντι ξηρά και ίδρυσαν αποικίες, όπως την Σκαπτή Ύλη, τη Στρύμη, την Οισύμη και τη Γαληψό.
Έτσι άρχισε ο εξελληνισμός της Θράκης, που στην αρχή περιορίσθηκε στην παραλιακή ζώνη.
Μετά την Φιλοκράτειο ειρήνη (346 π.Χ.) η «Φυλλίς» προσαρτήθηκε στο Μακεδονικό κράτος, τα ανατολικά όρια του οποίου μετατοπίστηκαν στον ποταμό Νέστο, αποτέλεσε τμήμα της «επικτήτου Μακεδονίας» και αποικίσθηκε από Μακεδόνες, που εγκαταστάθηκαν στις κατακτημένες περιοχές και στις νέες Μακεδονικές αποικίες, με σπουδαιότερες αυτές της Αμφίπολης και των Φιλίππων, που κτίσθηκαν στη θέση των Κρηνίδων, παλιάς αποικίας των Θασίων. Οι πολυπληθείς Μακεδονικές αποικίες της Θρακικής ενδοχώρας, που είχαν στρατιωτικό χαρακτήρα και επομένως δεν αντιμετώπιζαν πρόβλημα ασφάλειας, μεταβλήθηκαν με την πάροδο του χρόνου σε πραγματικές εστίες εξελληνισμού και συνετέλεσαν στον εξελληνισμό της Θράκης περισσότερο απ' ότι οι ελληνικές αποικίες της παράλιας ζώνης. Η ακμή της Μακεδονικής Δυναστείας στηρίχθηκε εξ ολοκλήρου στην εκμετάλλευση των χρυσωρυχείων του Παγγαίου. Το βασιλικό νομισματοκοπείο που ήταν εγκατεστημένο στους Φιλίππους έκοβε μέχρι και 1000 χρυσά και ασημένια νομίσματα ημερησίως, ενώ με την ξυλεία του Παγγαίου οι Μακεδόνες ναυπήγησαν τον πολεμικό τους στόλο. Με οικονομικό υπόβαθρο το χρυσό του Παγγαίου ο Μακεδόνας βασιλέας Φίλιππος Β' του Αμύντου κατόρθωσε να δημιουργήσει ισχυρό στρατό με τον οποίο επέβαλε τη θέληση του τόσο στα βαρβαρικά φύλα που απειλούσαν τη Μακεδονία (Ιλλυριούς και Δαρδάνους), όσο και στους αιώνια διαιρεμένους Νότιους Έλληνες, τους οποίους συνένωσε σε αντιπερσική συμμαχία, άλλοτε με υποσχέσεις, άλλοτε με δωροδοκίες και άλλοτε με τη βία (Χαιρώνεια 338 π.Χ.).
Κατά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου μια από τις ίλες του βαρέως εταιρικού ιππικού, που έδρασε αποφασιστικά στο Γρανικό, στην Ισσό και στα Άρβηλα, επιστρατεύθηκε από την περιοχή του Παγγαίου (Αμφιπολίτις Ίλη), ενώ στη Μακεδονική Φάλαγγα εντάχθηκαν και λόχοι επιστρατευμένοι από την ευρύτερη περιοχή του Παγγαίου.
Στη Ρωμαϊκή Εποχή, η «Φυλλίς» ανήκε διοικητικά στην εδαφική επικράτεια («territorium») της ρωμαϊκής αποικίας των Φιλίππων, της λεγόμενης «Αυγούστας Ιουλίας Φιλιππικής», που ιδρύθηκε μετά τη μάχη των Φιλίππων (42 μ.Χ.) και εκτεινόταν σε ολόκληρο το σημερινό νομό Καβάλας, μαζί με μεγάλα τμήματα των νομών Σερρών και Δράμας.
Στη Βυζαντινή Εποχή, η «Φυλλίς» ανήκε διοικητικά στο θέμα του Στρυμόνα.
Νυσήιο Όρος[]
Μερικοί λανθασμένα ταύτισαν το "Νυσήιον Όρος", με το Παγγαίο.
Σύμφωνα με αρκετούς αρχαίους και σύγχρονους ιστορικούς (όπως ο Ρωμαίος Αππιανός και ο Γάλλος αρχαιολόγος και καθηγητής των αρχών του 20ου αιώνα P. Perdrizet) το Νυσήιο όρος πρέπει να βρισκόταν στην περιοχή όπου βασίλευε ο Λυκούργος, καθώς αυτός ήταν βασιλέας των Ηδωνών Θρακών, οι οποίοι κατοικούσαν στο βόρειο και δυτικό Παγγαίο.
Όμως το Νύσηιο Όρος ταυτίζεται με το όρος Λεκάνη οπότε ο Λυκούργος ενδεχομένως να ήταν βασιλέας των Κικόνων
Αντίθετα το Παγγαίο ταυτίζεται με το Βύβλινο Όρος καθώς η ακτή στα νότια του ονομαζόταν "Φυλλίς" και φαίνεται ότι η ονομασία αυτή θεωρήθηκε ως παραφθορά της Βύβλου καθώς γίνονταν προσπάθειες να βρεθούν Φοινικικά τοπωνύμια στην περιοχή.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Κερδύλιο Όρος
- όρος
- Οροσειρά
- Όρη Ελλάδας
- Όρη Μακεδονίας
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
![]() ![]() |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)