Πεισίστρατος \Αθήνα

Ο Πεισίστρατος έγινε πολύ δημοφιλής στην Αθήνα το 570 π.Χ., όταν στη διάρκεια του πολέμου των Αθηναίων με τους Μεγαρείς, κατέλαβε τη Νίσαια, τον λιμένα των Μεγάρων.

Ευφυής και φιλόδοξος, είχε προσπαθήσει δυο φορές να καταλάβει την εξουσία με στρατηγήματα, τα οποία απέτυχαν, και τον οδήγησαν στην εξορία.

Την πρώτη φορά, εμφανίστηκε αυτοτραυματισμένος στην αγορά με δυο πληγωμένους ημιόνους, τα οποία επίσης είχε τραυματίσει ο ίδιος.

Υποστήριξε ότι επεζησε από βέβαιη δολοφονία, καθώς ενώ εκείνος υπερασπιζόταν το λαϊκό δίκαιο, δέχθηκε επίθεση από αντίπαλους του. Ζήτησε από τους Αθηναίους να λάβουν μέτρα για την προστασία του, πράγμα που έγινε, με αποτέλεσμα να αποκτήσει προσωπική φρουρά αποτελούμενη από 50 κορυνηφόρους (άνδρες οπλισμένους με ρόπαλα).

Με την προσωπική του φρουρά και άλλους μισθοφόρους ο Πεισίστρατος κατέλαβε την Ακρόπολη και την εξουσία, το 560 π.Χ.

Σύντομα όμως οι αρχηγοί των άλλων παρατάξεων Μεγακλής και Λυκούργος συμμάχησαν εναντίον του και κατάφεραν να τον εξορίσουν.

Η συμμαχία τους, όμως, δεν διατηρήθηκε επί πολύ. Ο Πεισίστρατος, εκμεταλλευόμενος τη νέα διαμάχη των αντιπάλων του, συμμάχησε με το Μεγακλή, ο οποίος για να εδραιώσει τη συμμαχία του έδωσε για σύζυγό του την κόρη του. Ο Μεγακλής τον βοήθησε να καταλάβει την εξουσία.

Για να κερδίσει την εύνοια των Αθηναίων ο Πεισίστρατος επινόησε νέο τέχνασμα. Εβαλε πάνω σε άρμα μια νεαρή γυναίκα ντυμένη με πανοπλία και περικεφαλαία και με πομπή την έφερε από την Παιανία στην Ακρόπολη διαδίδοντας ότι ήρθε η ίδια η Αθηνά για να τον στέψει άρχοντα της πόλης.

Ο λαός της Αθήνας εντυπωσιάσθηκε και ο Πεισίστρατος έγινε τύραννος για δεύτερη φορά το 558 π.Χ. Και πάλι για λίγο.

Όταν ο Πεισίστρατος, ο οποίος είχε ήδη τρεις γιούς από δυο προηγούμενους γάμους, τον Ιππία, τον Ίππαρχο και τον Ηγησίστρατο, αρνήθηκε να τεκνοποιήσει με την κόρη του Μεγακλή, ο τελευταίος προσβεβλημένος συμμάχησε εκ νέου με τον Λυκούργο και κατόρθωσαν για δεύτερη φορά, το 556 π.Χ., να τον εκθρονίσουν και να τον εξορίσουν.

Αν και εξόριστος και χωρίς περιουσία, ο Πεισίστρατος δεν έμεινε άπραγος. Κατόρθωσε χάρη στην επινοητικότητά του να αποκτήσει τον έλεγχο ορυχείων αργύρου και χρυσού στη Μακεδονία και τη Θράκη, και να πλουτίσει. Έτσι, με μισθοφόρους από το Άργος και στρατό που του εξασφάλισε ο φίλος του Λύγδαμις από την Νάξο, και αριστοκράτες φίλοι του από τη Θήβα, τη Θεσσαλία και την Ερέτρεια, ο Πεισίστρατος έπλευσε από την Ερέτρεια στον Μαραθώνα.

Από εκεί εξεστράτευσε κατά της Αθήνας και νικώντας τις δυνάμεις του Λυκούργου και Μεγακλή που τον περίμεναν στην Παλλήνη, έγινε κυρίαρχος των Αθηνών για τρίτη φορά, το 545 π.Χ., και μέχρι το τέλος της ζωής του.

Οι αντίπαλοι του αναγκάσθηκαν να αυτοεξορισθούν, ενώ ο Σόλων προσπάθησε να απευθυνθεί στον λαό και να τον προτρέψει να αντισταθεί στην τυραννίδα, χωρίς επιτυχία.

Κατά την τυραννία του ο Πεισίστρατος δεν κατέλυσε τους θεσμούς. Αντίθετα σεβάστηκε τους νόμους του Σόλωνα, διατήρησε τον υπάρχοντα διοικητικό μηχανισμό της Αθήνας, αλλά φρόντισε να τοποθετήσει σε όλες τις θέσεις-κλειδιά ανθρώπους της απόλυτης εμπιστοσύνης του.

Επίσης κατάφερε με ειρηνικά μέσα να αφοπλίσει τους Αθηναίους πείθοντάς τους ότι θα τους προστάτευε με στρατό που θα τον πλήρωνε από τα δημόσια έσοδα, και έστρεψε τα ενδιαφέροντά τους σε παραγωγικότερες ασχολίες. Για να διασφαλίσει το καθεστώς του από τους αντιφρονούντες ο Πεισίστρατος έλαβε ομήρους μερικούς νέους από αριστοκρατικές οικογένειες και τους έστειλε στη Νάξο, στον Λύγδαμη, τον οποίο βοήθησε να γίνει τύραννος της νήσου. Επίσης εξόρισε όλους εκείνους που αρνήθηκαν να συμβιβαστούν, όπως τους Αλκμαιωνίδες.

Ο Πεισίστρατος έκανε αναδασμό της γης, κάτι που δεν είχε τολμήσει να κάνει ο Σόλων, και έδωσε γη στους ακτήμονες. Φρόντισε επίσης για τους αγρότες δίνοντάς τους χαμηλότοκα δάνεια. Θέσπισε κινητά δικαστήρια στην ύπαιθρο για την επίλυση των διαφορών. Με τον τρόπο αυτό περιόρισε την αστυφιλία και αύξησε την αγροτική παραγωγή.

Ο Πεισίστρατος ενθάρρυνε και τη βιοτεχνία και το εμπόριο, και βελτίωσε κατά πολύ την οικονομία της Αθήνας με τη φορολογία της "δεκάτης" (10% επί του εισοδήματος). Με τα χρήματα που εισέπραττε από τους φόρους κατασκεύασε δρόμους και πολλά άλλα δημόσια έργα, μνημεία και ναούς που πρόσφεραν εργασία στον αστικό πληθυσμό.

Αυτή την εποχή, πολλά Αττικά προϊόντα εξήχθησαν στην Ετρουρία και Αίγυπτο, Μικρά Ασία και πόλεις της Μαύρης Θάλασσας, κυρίως οίνος, έλαιο και αρώματα.

Μερικά από τα διασημότερα έργα της εποχής του Πεισίστρατου ήταν

το υδραγωγείο,
η Εννεάκρουνος ή Καλλιρρόη,
το Εκατόμπεδον στην Ακρόπολη προς τιμήν της Αθηνάς, εκεί όπου αργότερα κτίστηκε ο Παρθενώνας, και
ο ναός του Ολυμπίου Διός, ο οποίος τελικά ολοκληρώθηκε αιώνες αργότερα από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό.

Στην εποχή του Πεισίστρατου καταγράφηκαν για πρώτη φορά και τα Ομηρικά Επη ενώ στην βιβλιοθήκη του, τη μεγαλύτερη σε όλες τις ελληνικές πόλεις, είχαν πρόσβαση όλοι οι πολίτες. H Αττική αγγειοπλαστική επί των ημερών του γνώρισε μεγάλη άνθηση.

Στο πλαίσιο της φιλολαϊκής πολιτικής του ο Πεισίστρατος αναδιοργάνωσε και αναβάθμισε τις κυριότερες εορτές της Αθήνας, όπως τα Διονύσια και τα Παναθήναια. Περιέλαβε στους εορτασμούς της πόλης και αθλητικούς, μουσικούς και ποιητικούς αγώνες. Αναφέρεται μάλιστα ότι ο Θέσπις, ο προπάτορας του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, αναδείχθηκε νικητής στον ποιητικό αγώνα των Μεγάλων Διονυσίων επί Πεισιστράτου, το 535 ή το 533 π.Χ.

Στα 20 σχεδόν έτη της τρίτης τυραννίδας του Πεισίστρατου η Αττική δεν ενεπλάκη σε κανέναν πόλεμο. Οι σχέσεις του Πεισίστρατου με τους γείτονες, και κυρίως την Μεγαρίδα, υπήρξαν άριστες. Το ίδιο και με τις περισσότερες ελληνικές πόλεις.

Διατήρησε φιλικές σχέσεις με Δήλο (το θρησκευτικό κέντρο των Ιώνων).

Σύμφωνα με τις ιστορικές μαρτυρίες η τυραννίδα του Πεισίστρατου ήταν μάλλον ήπια, σχεδόν «δημοκρατική».

Μετά τον θάνατο του Πεισίστρατου τον διαδέχθηκαν οι υιοι του Ιππίας και Ίππαρχος, οι οποίοι και υπήρξαν οι τελευταίοι τύραννοι της Αθήνας. Το τυραννικό πολίτευμα της Αθήνας καταλύθηκε το 510 π.Χ.

Υποσημειώσεις[]

Εσωτερική Αρθρογραφία[]

Βιβλιογραφία[]

"Ιστορία Ελληνικού Έθνους". Εκδοτική Αθηνών, 1974.
"Ιστορία της Aρχαίας Ελλάδας". Russell Meiggs & John Bury. Εκδόσεις Καρδαμίτσα, 1998.

Ιστογραφία[]

Κίνδυνοι Χρήσης

Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες
σε αυτήν την εγκυκλοπαίδεια
ωστόσο, παρακαλούμε να λάβετε σοβαρά υπ' όψη ότι
η "Sciencepedia" δεν μπορεί να εγγυηθεί, από καμιά άποψη,
την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει.

"Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα
να έχουν αλλοιωθεί, βανδαλισθεί ή μεταβληθεί από κάποιο άτομο,
η άποψη του οποίου δεν συνάδει με το "επίπεδο γνώσης"
του ιδιαίτερου γνωστικού τομέα που σας ενδιαφέρει."

Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι
όλα τα άρθρα μπορεί να είναι ακριβή, γενικώς,
και για μακρά χρονική περίοδο,
αλλά να υποστούν κάποιο βανδαλισμό ή ακατάλληλη επεξεργασία,
ελάχιστο χρονικό διάστημα, πριν τα δείτε.

Επίσης,
Οι διάφοροι "Εξωτερικοί Σύνδεσμοι (Links)"
(όχι μόνον, της Sciencepedia
αλλά και κάθε διαδικτυακού ιστότοπου (ή αλλιώς site)),
αν και άκρως απαραίτητοι,
είναι αδύνατον να ελεγχθούν
(λόγω της ρευστής φύσης του Web),
και επομένως είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν
σε παραπλανητικό, κακόβουλο ή άσεμνο περιεχόμενο.
Ο αναγνώστης πρέπει να είναι
εξαιρετικά προσεκτικός όταν τους χρησιμοποιεί.

- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

>>Διαμαρτυρία προς την wikia<<

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)

Πεισίστρατος \Αθήνα

Περιεχόμενα

Ετυμολογία[]

Γενεαλογία[]

Βιογραφία[]

Υποσημειώσεις[]

Εσωτερική Αρθρογραφία[]

Βιβλιογραφία[]

Ιστογραφία[]

Fan Feed