Περσεύς
Perseus, Περσέας
Περσεύς
Περσεύς
Περσεύς
Περσεύς
(αυθαίρετη σύγχρονη αναπαράσταση)
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Εποχής
14ος Αιώνας π.Χ.
Όνομα: Περσεύς
Ηγεμονικά Ονόματα
Άργος
Ηγεμόνες Άργους
Μυκήνες
Ηγεμόνες Μυκηνών
Αργολίδα
Ηγεμόνες Αργολίδας
Αρκαδία
Ηγεμόνες Αρκαδίας
Κορινθία
Ηγεμόνες Κορινθίας
Σικυωνία
Ηγεμόνες Σικυωνίας
Αχαΐα
Ηγεμόνες Αχαΐας
Ηλεία
Ηγεμόνες Ηλείας
Πισάτιδα
Ηγεμόνες Πισάτιδας
Τριφυλία
Ηγεμόνες Τριφυλίας
Μεσσηνία
Ηγεμόνες Μεσσηνίας
Λακωνία
Ηγεμόνες Λακωνίας
Κυνουρία
Ηγεμόνες Κυνουρίας
Μέση Ελλάδα
Ηγεμόνες Μέσης Ελλάδας
Ήπειρος
Ηγεμόνες Ηπείρου
Θεσσαλία
Ηγεμόνες Θεσσαλίας
Μακεδονία
Ηγεμόνες Μακεδονίας
Θράκη
Ηγεμόνες Θράκης
Κρήτη
Ηγεμόνες Κρήτης
Αιγαιωτική Θάλασσα
Ηγεμόνες Αιγαιωτικής Θάλασσας
Ιόνια Θάλασσα
Ηγεμόνες Ιόνιας Θάλασσας
Τροία
Ηγεμόνες Τρωάδας
Δαρδανία (Arzawa)
Ηγεμόνες Ασιατικής Δαρδανίας
Χετταϊκή Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Χετταϊκής Αυτοκρατορίας
Αιγυπτιακή Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Αιγύπτου
φέρων την αποκοπείσα κεφαλή της Μέδουσας
Μέδουσα
Μέδουσα
Ανδρομέδα
Περσεύς
Ανδρομέδα
Περσεύς
- Ένας βασιλέας του Άργους (1309 - 1294 π.Χ.) (μεγάλη προσέγγιση).
- Ένας βασιλέας των Μυκηνών (1322 - 1294 π.Χ.) (μεγάλη προσέγγιση).
- Χρονική Περίοδος Διακυβέρνησης: Μυκηναϊκή Εποχή, 14ος Αιώνας π.Χ., 13ος Αιώνας π.Χ..
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
Το όνομα "Περσεύς" συνδέεται ετυμολογικά με την λέξη "πέρσις" ( = εκπόρθηση).
Καθώς οι πηγές διασώζουν και το δεύτερο όνομα του "Ευρυμέδων" πιθανότατα η ονομασία "Περσεύς" (= πορθητής) του αποδόθηκε μετά την εκπόρθηση του Άργους.
Γενεαλογία[]
- Μητέρα: Δανάη
- Τέκνα:
Βιογραφία[]
Η Γέννηση[]
Ο Ακρίσιος ήθελε πάντα να αποκτήσει έναν διάδοχο για τον θρόνο του. Μετά την γέννηση της Δανάης, προσπάθησε και πάλι να αποκτήσει γιο αλλά δεν τα κατάφερε. Αποφασίζει να μεταβεί στην Πυθία και να μάθει αν θα αποκτήσει άρρεν τέκνο. Η Πυθία του ανακοινώνει πως θα αποκτήσει εγγονό από την Δανάη και πως θα φονευθεί από αυτόν. Επιστρέφοντας στο Άργος στεναχωρημένος, κλείνει την Δανάη σε ένα υπόγειο δωμάτιο, ώστε να αποφύγει την επαλήθευση του χρησμού.
Ο Ζεύς γοητευμένος από το κάλλος της Δανάης, την επισκέπτεται, διαμέσω ενός παραθύρου, με την μορφή της χρυσής βροχής. Από την ένωση αυτή προκύπτει ο Περσέας.
Ο Ακρίσιος μαθαίνοντας την γέννηση του εγγονού του, επειδή δεν μπορούσε να τον φονεύσει, αποφασίζει να κλείσει σε μία λάρνακα, την Δανάη και τον γιο της. Έπειτα δίνει εντολή να αφήσουν την λάρνακα στην θάλασσα και να αποφασίσουν οι θεοί για την τύχη της.
Ο Περσέας στη Σέριφο[]
Η λάρνακα εκβράζεται, ύστερα από πολυήμερο ταξίδιο, στις ακτές της νήσου Σερίφου, όπου την βρίσκει ο αλιέας Δίκτυς. Κατά άλλη μαρτυρία ο Δίκτυς ψάρεψε το κιβώτιο που φιλοξενούσε την Δανάη και τον Περσέα. Ο Δίκτης, αδελφός του βασιλέα του νησιού, Πολυδεύκη ή Πολυδέκτη, φιλοξένησε στο ανάκτορό του τα δυο ταλαιπωρημένα πρόσωπα και τα έκανε μέλη της οικογένεια του. Ο Δίκτυς, ίσως κατοικούσε στην περίφημη "Σπηλιά του Κύκλωπα", αφού στα παράλιά της βρέθηκε η λάρνακα.
Ο Περσέας μεγάλωσε στη Σέριφο και έγινε ένας δυνατός νέος. Ο Πολυδεύκης, από καιρό ήθελε για γυναίκα του την Δανάη. Στην αρχή είχε την αντίρρηση της ίδιας και του αδελφού του. Τώρα όμως είχε ένα βασικό εμπόδιο : τον γιο της, τον Περσέα. Θέλοντας να απαλλαγεί από αυτόν, του προσφέρει την παροχή μέσου προς την πατρίδα του το Άργος προϋπόθεση να κάνει έναν άθλο, να κόψει και να φέρει το κεφάλι της Μέδουσας. Μια άλλη εκδοχή του μύθου είναι ότι ο Πολυδεύκης ανακηρύσσει το γάμο του με την Ιπποδάμεια και ζητά από τον κάθε κάτοικο του νησιού, για γαμήλιο δώρο, έναν ίππο. Ο Περσέας, αλιέας όπως και ο Δίκτυς, δεν είχε ίππους.
Αντιμετωπίζοντας το υπεροπτικό ύφος του βασιλέα αποφασίζει να μην φέρει ίππο, αλλά την κεφαλή της Μέδουσας. Ο Πολυδεύκης δέχεται αυτήν την δέσμευση και αποφασίζει να κρατήσει στο ανάκτορο την Δανάη έως ότου ο Περσέας εκπληρώσει την υποχρέωσή του.
Η Μέδουσα[]
Ο Περσέας φεύγει από την Σέριφο με ένα πλοίο με σκοπό να βρει την Γοργόνα Μέδουσα. Στη διαδρομή του συναντά την θεά Αθηνά ή το Ερμή, όπου πληροφορείται πως για να σκοτώσει την Μέδουσα θα πρέπει να προμηθευθεί:
- την περικεφαλαία του Άδη, ώστε αόρατος να πλησιάσει τον στόχο του
- τον μαγικό σάκκο που θα τοποθετήσει την τρομερή κεφαλή
- τα ιπτάμενα σανδάλια, επειδή η Γοργώ - Μέδουσα, έμενε σε βράχο, στη μέση της θάλασσας.
- την κατοπτρική ασπίδα, από όπου θα έβλεπε την κεφαλή της Μέδουσας. Γιατί όποιος έβλεπε την Μέδουσα απ' ευθείας απολιθωνόταν. Και τέλος
- το οξύ ξίφος, με το οποίο θα έκοβε τον σκληρό λαιμό της Γοργούς.
Η Αθηνά του δίνει την στιλβωμένη ασπίδα και ο Ερμής τα πτερωτά σανδάλια. Κατά άλλη πηγή την περικεφαλαία του Κυνός ή του Άδη, τα πτερωτά σανδάλια και τον μαγικό σάκκο του τα έδωσαν οι Νύμφες, στις οποίες έφτασε καθοδηγούμενος από τους θεούς - προστάτες του. Η Αθηνά οδήγησε τον Περσέα στην χώρα των Υπερβορείων (μαρτυρία προερχόμενη από τον Πίνδαρο), όπου μετά από θυσία που έκανε παρέλαβε το ξίφος και την περικεφαλαία του Κυνός.
Το μόνο που έμενε πλέον ήταν να πληροφορηθεί τον τόπο διαμονής της θνητής Γοργόνας. Για άλλη μια φορά η Αθηνά τον βοηθά, του υποδεικνύει τον δρόμο για τις Γραίες.
Οι Γραίες ήταν συγγενείς των Γοργόνων και οι μόνες που ήξεραν τον τόπο διαμονής τους. Ήταν όντα με αποκρουστική όψη. Οι τρεις Γραίες διαμοιραζόνταν έναν οφθαλμό και έναν οδόντα. Διέμεναν κοντά στον Άδη, στα δυτικά του Κόσμου.
Ο Περσέας τις πλησίασε αόρατος και εκμεταλλευόμενος την στιγμή της ανταλλαγής άρπαξε τον μοναδικό οφθαλμό τους. Οι Γραίες, γνωρίζοντας σχετικό χρησμό για την Γοργώ, με δυσκολία και υπό την απειλή ότι θα χάσουν οριστικά το μάτι τους, μαρτυρούν στον ήρωα τον τόπο παραμονής της Μέδουσας.
Όταν ο ήρωας πλησίασε την Μέδουσα, αόρατος και κοιτώντας το καθρέφτισμα της ασπίδας του, με την βοήθεια της Αθηνάς έκοψε το κεφάλι της και το έβαλε στο σακίδιο. Από την κοπή γεννήθηκε ο γίγαντας Χρυσάωρας, με το χρυσό σπαθί, και, από το αίμα που έπεσε στον Ωκεανό, ο Πήγασος, το ιπτάμενο άλογο. Από μια άλλη μαρτυρία γεννήθηκε και ο Ίππος. Για να αποφύγει την καταδίωξη των αδελφών της Μέδουσας, πέταξε γοργά με τα πτερωτά σανδάλιά του ή ίππευσε τον Πήγασο και έφυγε από τον τόπο.
Η πριγκήπισσα Ανδρομέδα[]
Στον δρόμο της επιστροφής, περνά από την από την Αιθιοπία. Εκεί, σε έναν βράχο συναντά αλυσσοδεμένη την Ανδρομέδα.
Η σύζυγος του βασιλέα Κηφέα, η Κασσιόπης ή Κασσιέπεια, είχε προκαλέσει την οργή του Ποσειδώνα, επειδή υπερηφανεύθηκε πως είναι ομορφότερη από τις Νηρηίδες. Ο Ποσειδών έστειλε, ως τιμωρία, ένα θαλάσσιο κήτος και για εξιλέωση απαίτησε την θυσία της Ανδρομέδας.
Ο Περσεύς, φονεύει το τέρας και απελευθερώνει την Ανδρομέδα. Όμως την Ανδρομέδα διεκδικούσε και ο αδελφός ή συγγενής του βασιλέα, Φινεύς. Αυτός συγκέντρωσε πολλούς φίλους του και προσπάθησε να αρπάξει την πριγκήπισσα. Στην επελθούσα συμπλοκή, ο ήρωας χρησιμοποίησε την κεφαλή της Μέδουσας και έτσι λιθοποίησε τους αντιπάλους του.
Ύστερα από αυτό το περιστατικό το νεαρό ζεύγος έπλευσε στο Άργος.
Η επιστροφή στην Σέριφο[]
Κατά την απουσία του Περσέα, ο Πολυδέκτης προσπάθησε με τη βία να κάνει την Δανάη γυναίκα του. Η άκαμπτη στάση της τον εξόργισε και την οδήγησε βιαίως στον ναό της Αθηνάς με σκοπό να την θυσιάσει. Την στιγμή εκείνη καταφθάνει ο Περσέας, με την Ανδρομέδα.
Ο Πολυδέκτης, μην αποδεχόμενος την επιτέλεση του άθλου, προκαλεί τον ήρωα να του δείξει την κεφαλή. Ο ήρωας επιδεικνύει και πάλι την κεφαλή της Μέδουσας. Αμέσως ο Πολυδέκτης και η ακολουθία του, απολιθώθηκαν. Έτσι επιβεβαιώθηκε η δύναμη της Γοργόνειας κεφαλής, και γέμισε η Σέριφος από λίθους όμοιους με ανθρώπους.
Μετά από αυτό ο Περσέας αφιέρωσε την κεφαλή στην Αθηνά, η οποία την τοποθέτησε στην ασπίδα της. Ο Δίκτυς ανέλαβε την ηγεσία της νήσου και ο Περσέας, με τις δυο γυναίκες, ετοιμάσθηκε για την επιστροφή στο Άργος.
Η επιστροφή στο Άργος[]
Ο Περσέας ήθελε να συμφιλιωθεί με τον πάππο του Ακρίσιο, όμως ο τελευταίος, έχοντας γνώση του χρησμού, ήθελε να αποφύγει την συνάντηση και γι' αυτό κατέφυγε στην Λάρισα.
Η μοίρα όμως παίζει απρόσμενα παίγνια. Σε έναν αγώνα δισκοβολίας (πένταθλο), ο Περσέας ρίχνοντας δυνατά τον δίσκο, πετυχαίνει τον Ακρίσιο, που βρισκόταν πολύ μακριά από τον τόπο διεξαγωγής των αγώνων. Μια άλλη εκδοχή τοποθετεί το γεγονός στην ίδια την Λάρισα.
Ο Περσέας απέκτησε, με την Ανδρομέδα, επτά τέκνα : τον Πέρση, τον Αλκαίο, τον Σθένελο, τον Έλειο, την Γοργοφόνη και τον Ηλεκτρύωνα. Από τον Περσέα, γιου του Δία, αρχίζει η περίφημη γενεά του Ηρακλή, γιου του Δία.
Ανταλλαγή Άργους με Τίρυνθα[]
Μην μπορώντας να δεχθεί το θρόνο του Άργους, υπό από αυτές τις συνθήκες, τον ανταλλάσει, κοινή συναινέσει, με εκείνον της Τίρυνθας, του εξαδέλφου του Μεγαπένθη, γιου του βασιλέα Προίτου.
Έτσι ο Περσέας έγινε βασιλέας της Τίρυνθας.
Ίδρυση Μυκηνών[]
Κύριος ο Περσέας μιάς εκτεταμένης περιοχής της Πελοποννήσου αποφασίζει να ιδρύσει μία νέα πρωτεύουσα για το κράτος του. Έτσι έκτισε, για τα "Κυκλώπεια Τείχη" της, πόλη Μυκήνες. Υποτίθεται ότι η ονομασία της σχετίζεται με την άκρη της σπαθοθήκης του, που ονομαζόταν "μύκης".
Θάνατος Περσέα[]
Όταν ο Περσέας απέθανε οι θεοί δεν τον έστειλαν στον Άδη, αλλά στα άστρα.
Μαζί του καταστέρισαν την Ανδρομάχη και τους γονείς της, Κηφέα και Κασσιόπη.
Έτσι δημιουργήθηκε ο αστερισμός του Περσέα.
Ιστορική Ερμηνεία[]
Σύμφωνα με μία αναφορά του Ηρόδοτου ο Περσεύς γεννήθηκε στην Χέμμιδα (ή αλλιώς Πανόπολη, σημ. Akhmin).
Δεν διευκρινίζεται αν ήταν Αιγύπτιος ή μετανάστης αλλά πιθανώς να επρόκειτο για μετανάστη ή απόγονο μετανάστη που προερχόταν από τον Αιγαιακό χώρο καθώς πιθανότατα υπηρέτησε στο ναυτικό και συμμετείχε, ίσως ως πλοίαρχος ή ναύαρχος, στον αιγυπτιακό στόλο (που πιθανότατα συγκροτούταν κυρίως από ναύτες Αιγαιακής και Παλαιστινιακής προέλευσης καθώς οι ίδιοι οι Αιγύπτιοι δεν ασχολήθηκαν ποτέ ιδιαίτερα με την ναυσιπλοΐα).
Η καταστροφή των Γοργόνων[]
Στην συνέχεια, ενδεχομένως ο Αιγυπτιακός στόλος ανέλαβε τον αγώνα κατά ενός πειρατικού λαού (Karkisa) που ο ελληνικός μύθος αναφέρει ως Γοργόνες που μάστιζαν τα Παλαιστινιακά και Συριακά παράλια που προφανώς είχαν ως βάση την παραλία της Τραχείας Κιλικίας καθώς επίσης και περιοχές της νήσου Κύπρου (πρβλ. Κυπριακή πόλη Γόλγοι καθώς και μεταγενέστερος Κύπριος βασιλέας Γόλγος).
Η επιτυχία του Περσέα κατά των πειρατών και μάλιστα η θανάτωση της βασίλισσας τους Μέδουσας πρέπει να ήταν ένα γεγονός που έκανε αίσθηση όχι μόνον στην Αίγυπτο αλλά και σε όλη Ανατολική Μεσόγειο.
Ο γάμος της Ankhes-en-Αmun[]
(σύγχρονη αναπαράσταση)
Στο μεταξύ στην Αίγυπτο είχαν διαμορφωθεί οι κρίσιμες εκείνες πολιτικές εξελίξεις που απηχεί ο ελληνικός μύθος, ο σχετικός με την Ανδρομέδα.
Έτσι τότε πρέπει να συνέπεσε χρονικά ο (βίαιος ή όχι) θάνατος (1323 π.Χ.) του αυτοκράτορα (φαραώ) Τουταγχαμώνα (Tut-ankh-Amun) (1332 - 1323 π.Χ.), οπότε στην Αίγυπτο επικράτησε μεγάλη ένταση. Τον θρόνο κατέλαβε ο Ay (1323 - 1319 π.Χ.) και μετά από αυτόν ο στρατηγός Horemheb (1319 - 1292 π.Χ.)
Τα ιερατεία της Κάτω Αιγύπτου πρέπει να έβλεπαν με ανησυχία τις κυριαρχικές τάσεις του ιερατείου του Άμμωνα της Θήβας (το οποίο έτεινε να μονοπωλήσει τον αγώνα κατά των Αθωνιστών).
Έτσι, προ της απειλής της έκρηξης εμφυλίων συγκρούσεων και της πιθανής διάσπασης της Αιγυπτιακής Αυτοκρατορίας, οι αυλικοί ανάγκασαν, πιθανόν, την (Aγχεσαμώνη (Ankhes-en-amun)) που αποδόθηκε στην Ελληνική γλώσσα ως Ανδρομέδα), σύζυγο του εκλιπόντος και θυγατέρα του Αμένωφιος Δ' (Akhenaten) να δεχθεί ως σύζυγο έναν ξένο πρίγκηπα, και συγκεκριμένα, έναν υιό του Χετταίου βασιλέα Ιππόλυτου Α' (Shuppiluliumash I) (1344 – 1322), τον Σύννυσο (Zannuza) (ένα όνομα που αργότερα, στην κλασσική περίοδο, αποδόθηκε ενδεχομένως ως Συέννεσις)).
Πιθανόν, αυτή να ήταν η ύστατη προσπάθεια προκειμένου να επικρατήσει ισορροπία μεταξύ των αντιτιθεμένων ιερατείων (των βόρειων ιερατείων στο Δέλτα και του νότιου ιερατείου του Άμμωνος) αλλά κυρίως για να αντιμετωπισθεί η καταστεπτική Χετταϊκή επίθεση στις Αιγυπτιακές Ασιατικές κτήσεις.
Η δολοφονία του Χετταίου Zannuza[]
Όμως ο γάμος αυτός πρέπει να προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις καθώς θεωρήθηκε, προφανώς από την μερίδα των σωβινιστών, μεγάλη θυσία για την ίδια την Αιγύπτια πριγκίπισσα αλλά και μεγάλη προσβολή για την Αίγυπτο.
Αποτέλεσμα αυτών ακριβώς των αντιδράσεων πρέπει να ήταν η απόφαση Αιγύπτιων συντηρητικών για την δολοφονία του Χετταίου πρίγκιπα μόλις αυτός κατέφθανε σε Αιγυπτιακό έδαφος.
Η σύνδεση του Ελληνικού μύθου και των Αιγυπτιακών πηγών επιτυγχάνεται αν υποθέσει κανείς ότι η δολοφονία αυτή ανατέθηκε από τους Αιγύπτιους αντιφρονούντες στον Αιγυπτιακό στόλο και συγκεκριμένα στον ίδιο τον Περσέα.
Η δολοφονία γίνεται, στην παλαιστινιακή πόλη Ιόππη, όπου προφανώς οδηγήθηκε η Αιγύπτια βασίλισσα προκειμένου να αναμείνει την αποβίβαση του επίδοξου συζύγου (που στο μύθο παρουσιάζεται ως "κήτος" που αποστάλθηκε από τον Ποσειδώνα εξ αιτίας της αλαζονείας της μητέρας της Κασσιέπειας) (1323 π.Χ.?).
Τότε, προφανώς, επεμβαίνει ο Eje ( = Ay) (που στον ελληνικό μύθο εμφανίζεται ως Φινεύς δηλ. Φοίνικας) που επιχειρεί να ανέλθει στον Αιγυπτιακό θρόνο και επιθυμεί νομιμοποίησει την πράξη του.
Φυγή στην Ελλάδα[]
Αλλά ο «σωτήρας Περσεύς» αποφασίσει να κρατήσει ο ίδιος την πριγκήπισσα.
Επακολουθεί σύγκρουση μεταξύ τους και τελικά ο Περσέας παίρνει την Ανδρομέδα (δηλ. την Akhenes-en-Amun) καθώς και την μοίρα του Αιγυπτιακού στόλου που διοικεί και διαφεύγει στην Ελλάδα.
Εκεί, κατευθύνεται (ενδεικτικά, 1320) στο Άργος το οποίο ίσως τότε βρίσκεται υπό την εξουσία των Αβάντων (ή Απίων ή Επειών) (υπό τον Ακρίσιο).
Στο Άργος, ο θάνατος του Προίτου (ενδεικτικά, 1325) πρέπει να επέτεινε την αστάθεια που ήδη είχε επισυμβεί προς το τέλος της βασιλείας του.
Ίσως αιτία ήταν οι οπαδοί του εξόριστου στην Θεσσαλία, Ακρίσιου.
Ο υιός του Προίτος, Μεγαπένθης είχε μάλλον εκδιωχθεί και είχε αποσυρθεί στην Τίρυνθα και από εκεί προσπαθούσε να ανακτήσει τον χαμένο του θρόνο.
Η έλευση του Περσέως από την Θεσσαλική παραλία, και του στόλου του, ήταν μία απρόσμενη ευκαιρία για αυτόν.
Το Άργος αποκλείσθηκε από ξηρά και θάλασσα και οι επαναστάτες αναγκάστηκαν να το παραδώσουν (ενδεικτικά, 1319). Εξ αιτίας αυτής της εκπόρθησης ενδεχομένως ο νεαρός πρίγκιπας προσλαμβάνει την επωνυμία "Περσεύς" (= πορθητής).
Ο Μεγαπένθης ανακαταλαμβάνει τον θρόνο του και παραχωρεί προφανώς ως αμοιβή-τιμάριο στον Περσέα την Τίρυνθα και τις Μυκήνες. Ο Περσέας οχυρώνει τις Μυκήνες και τις καθιστά έδρα του.
Ίσως, λίγο αργότερα, ο Μεγαπένθης αποθνήσκει (ενδεικτικά, 1318) και τον διαδέχεται ο υιός του Αργεύς (1318 - 1310). Αυτός πρέπει να ταυτισθεί με τον διαβόητο Άργο Β' τον Πανόπτη
Ο Άργος αυτός βρίσκεται στην ανάγκη να αντιμετωπίσει τα πρωτοφανή μεταναστευτικά κύματα των Ιώνων της Μ. Ασίας (που μυθομεταπλασθηκαν ως "περιπλανήσεις της Ιούς") από την καταστροφή της Αρσαβίας (1319 π.Χ.) από τον Μύρσιλο Β' (1321 - 1295 π.Χ.).
Οι βιαιότητες στις οποίες αναγκάσθηκε να προσφύγει για να ελέγξει την κατάσταση καταρράκωσαν όχι μόνο το κύρος του ιδίου αλλά και του Οίκου του. Έτσι ο υιός του Αναξαγόρας δεν ήταν σε θέση να τον διαδεχθεί απρόσκοπτα.
Έτσι, καθώς, η πόλη του Άργους βυθιζόταν σε εμφύλιες διαμάχες, οι ευγενείς της Αχαϊκής Αυτοκρατορίας στράφηκαν στον Περσέα που τον αναγνώρισαν ως νέο "αυτοκράτορα" της (ενδεικτικά, 1310 - 1309 π.Χ.).
Ο Αναξαγόρας αναγκάσθηκε να δεχθεί τριχοτόμηση της εξουσίας του στο Άργος και η πρωτοκαθεδρία περιήλθε στις Μυκήνες (ενδεικτικά, 1309).
Η συνέχεια της βασιλείας του Περσέως φαίνεται ότι ήταν σχετικά ειρηνική μέχρι τον θάνατό του (ενδεικτικά, 1295).
Συγχρονισμοί[]
Πρέπει να ήταν σύγχρονος με τον
- Ashur uballit Ι (1353 - 1318 π.Χ.) της Ασσυρίας
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Ηγεμόνες Μυκηνών
- Ηγεμόνες Αργολίδας
- Μυκήνες
- Άργος
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)