Πολυπέρχων \Μακεδονία

Όμως, από το γεγονός αυτό δυσαρεστήθηκε ο υιός του Αντίπατρου, Κάσσανδρος, ο οποίος εγκατέλειψε την Μακεδονία και κατέφυγε στον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο ενώ ήλθε σε συνεννοήσεις και με τον Πτολεμαίο.

Ο Πολυσπέρχων προσπάθησε να τους αποκόψει από εισβολή στην Ευρώπη.

Ίσως το φθινόπωρο του 319 π.Χ. ο Πολυπέρχων (διαμέσου των βασιλέων) κάλεσε τις Ελληνικές πόλεις να αποστατήσουν από τον Κάσσανδρο και στα τέλη του 319 π.Χ. (ίσως Δεκέμβριο) εξήγγειλε το περίφημο Διάταγμα που επανίδρυε την Κοινή Συμμαχία με την Μακεδονία και εγγυόταν την "ανεξαρτησία" των Ελληνικών πόλεων.

Το έαρ του 318 (ίσως Μάρτιο) ο Πολυπέρχων εισέβαλε στην Φωκίδα.

Παράλληλα, ο Νικάνωρ, φρούραρχος της Μουνυχίας παραπλανώντας τους Αθηναίους, κατέλαβε και τον Πειραιά (Απρίλιος 318).

Οι αντιδράσεις ήταν άμεσες. Η Ολυμπιάδα κάλεσε τον υπότροπο Μακεδόνα στρατηγό να αποδώσει τις δύο θέσεις του στους Αθηναίους και να αποχωρήσει ενώ ο υιός Αλέξανδρος κατέφθασε στην Αττική με μικρή δύναμη.

Ενώ ο Αλέξανδρος χρονοτριβούσε σε διαπραγματεύσεις με τον Νικάνορα, σημειώθηκε εξέγερση στην Αθήνα και οι δημοκρατικοί κατέλαβαν την εξουσία οπότε ο Φωκίων και οι ολιγαρχικοί κατέφυγαν στο στρατόπεδο του Αλεξάνδρου που όμως τους απέστειλε στον πατέρα του στην Φωκίδα.

Εκεί απακολούθησε δίκη και ο Φωκίων και οι ολιγαρχικοί αποστάλησαν στην Αθήνα όπου μετά από παρωδία δίκης, εκτελέσθηκαν (Μάϊος 318).

Όμως όλα άλλαξαν όταν (Ιούνιος 318) κατέπλευσε, στον Πειραιά, ο Κάσσανδρος με 35 τριήρεις και 4000 άνδρες που συγκέντρωσε με την οικονομική βοήθεια του Αντιγόνου, από την Ασία.

Λίγο αργότερα εμφανίσθηκε στην Αττική με ισχυρότερες δυνάμεις και ο ίδιος ο Πολυσπέρχων (Ιούνιος 318) και απέκλεισε τον Πειραιά, πολιορκώντας εκεί τον Κάσσανδρο.

Στην συνέχεια, αφήνοντας τον Αλέξανδρο να συνεχίσει την πολιορκία κατευθύνθηκε με το μεγαλύτερο μέρος του στρατού στην Πελοπόννησο. Εκεί πολιόρκησε την μοναδική πόλη που αρνήθηκε να προσχωρήσει στην συμμαχία του, την Μεγαλόπολη (Ιούλιος 318). Μετά από αποτυχημένη έφοδο αφέθηκε μία στρατιωτική δύναμη να συνεχίσει τον αποκλεισμό της και ο Πολυσπέρχων αναχώρησε για την Μακεδονία (ίσως Αύγουστος 318)

Τον Οκτώβριο του 318 π.Χ., ο στόλος του (υπό τον Κλείτο) ηττήθηκε και εκμηδενίσθηκε από τον Νικάνορα και τον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο.

Μετά την ήττα αυτή φαίνεται ότι ο Αλέξανδρος έλυσε την πολιορκία του Πειραιά (εφόσον πλέον δεν είχε νόημα καθώς ο Κάσσανδρος έγινε θαλασσοκράτορας και εξασφάλιζε απρόσκοπο εφοδιασμό της πόλης) και εκστράτευσε στην Πελοπόννησο με στόχο να διατηρήσει όσες κτήσεις παρέμεναν πιστές στον πατέρα του.

Ο Κάσσανδρος επωφελήθηκε τάχιστα από την λύση της πολιορκίας του και αμέσως μετατράπηκε από πολιορκούμενος σε πολιορκητή και απέκλεισε την Αθήνα (Οκτώβριος 318 π.Χ.)

Στην συνέχεια, ο Πολυπέρχων απέστειλε την Ρωξάνη και τον βασιλέα Αλέξανδρο στην Ολυμπιάδα, στην Ήπειρο για αδιευκρίνιστους λόγους (είτε γιατί βλέποντας να χάνει τον έλεγχο φοβήθηκε δολοφονία τους από την Ευρυδίκη, είτε γιατί του το ζήτησε η Ολυμπιάδα φοβούμενη για την ασφάλειά της, είτε τέλος γιατί του το επέβαλλε η Ευρυδίκη ώστε να παραμείνει μόνη βασίλισσα στην Μακεδονία) (ίσως τέλη 318)

Ακολούθως, φαίνεται ότι ο Πολυπέρχων, ηγούμενος στρατιωτικής δύναμης, δραστηριοποιήθηκε στην Μέση Ελλάδα προσπαθώντας να αποτρέψει αποστασίες προς τον Κάσσανδρο (χειμών 318/7) αλλά και και να συνεχίσει την υποστήριξη της χειμαζόμενης Αθήνας.

Στις αρχές του 317 ο Κάσσανδρος έθεσε υπό τον έλεγχό του το οχυρό Πάνακτο στην Β.Δ Αττική, εμποδίζοντας έτσι τον ανεφοδιασμό της Αθήνα από το Θριάσιο Πεδίο.

Οι Αθηναίοι συνειδητοποίησαν πλέον την ματαιότητα της αντίστασης και άρχισαν τις διαπραγματεύσεις της παράδοσης που πρέπει να έγινε ίσως τον Φεβρουάριο του 317 και συνεχίσθηκαν και μετά από αυτήν έως και την τοποθέτηση στην εξουσία, του Δημητρίου του Φαληρέως (Μάρτιος 317)

Η πτώση της Αθήνας φαίνεται ότι σήμανε και τον τερματισμό της θητείας του Πολυσπέρχοντα στην αντιβασιλεία. Ήταν, ίσως, η αφορμή καθαίρεσής του, που επιζητούσε η Ευρυδίκη, ειδικά μετά την γνωστοποίηση της εύνοιάς του προς την Ολυμπιάδα (Μάρτιος 317).

Ο Πολυπέρχων έλαβε τηλεσίγραφο να παραδώσει την στρατιά του στον Μακεδονικό θρόνο του Φίλιππου Γ'.

Έτσι απώλεσε το μέγιστο μέρος του στρατού ενώ με την μικρή δύναμη που απέμεινε κατέφυγε αρχικά στην Αιτωλία και μετά στην Ήπειρο, στην σύμμαχό του Ολυμπιάδα.

Η Ευρυδίκη αμέσως διόρισε τον Κάσσανδρο, ως αντιβασιλέα της αυτοκρατορίας και κοινοποίησε τον διορισμό του στους επάρχους της Ασίας (Μάρτιος 317).

Ο Κάσσανδρος, άμεσα έπλευσε στην Μακεδονία όπου αφού στρατολόγησε νέες δυνάμεις, οργάνωσε εκστρατεία προς τον νότο με σκοπό να αφαιρέσει την Πελοπόννησο από τον κυρίαρχο εκεί Αλέξανδρο.

Μετάβαση στην Ήπειρο[]

Ο Πολυπέρχων στην Ήπειρο, ομού με την Ολυμπιάδα (και την Ρωξάνη, που είχε μαζί της τον μικρό υιο της Αλέξανδρο τον Αετιδέα) και τον βασιλέα της Ηπείρου Αιακίδη, άρχισε να συγκεντρώνει δυνάμεις για την επανοφορά τους στον Μακεδονικό θρόνο.

Τελικά, όταν διέγνωσαν ότι ωρίμασαν οι συνθήκες (Σεπτέμβριος 317) εισέβαλαν στη Μακεδονία, και αφού ενίκησαν τον στρατό του βασιλέα Φίλιππου έγιναν κύριοι της χώρας.

Όμως, η επιστροφή του Κάσσανδρου από την Πελοπόννησο άλλαξε την κατάσταση.

Αυτός αφού συνέλαβε την Ολυμπιάδα, τη φόνευσε και έλαβε υπό την κηδεμονία του τη Ρωξάνη και τον Αλέξανδρο Δ'.

Μετάβαση στην Πελοπόννησο[]

Ο Πολυπέρχων μετέβη στην Πελοπόννησο όπου είχε κάποια ερείσματα και συμμάχησε με τον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο, ο οποίος είχε διαρρήξει τις σχέσεις του με τους άλλοτε συμμάχους του.

Εκεί είχε επιτυχίες, καθώς έθεσε υπό τον έλεγχό του σημαντικά τμήματα της Πελοποννήσου, συμπεριλαμβανομένων της Κορίνθου και της Σικυώνας.

Όταν, το 311 π.Χ., ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος συνήψε συνθήκη ειρήνης με τους αντιπάλους του, ο Πολυπέρχων διατήρησε τις περιοχές που κατείχε.

Αλλά και πάλι ο Αντίγονος ήρθε σε ρήξη με τους υπόλοιπους στρατηγούς.

Απέστειλε, τότε, στον Πολυπέρχοντα, τον νόθο υιο του Μ. Αλέξανδρου, Ηρακλέα, για να τον χρησιμοποιήσει ως διαπραγματευτικό όπλο απέναντι στον Κάσσανδρο.

Αλλά ο Πολυπέρχων, όταν εξεστράτευσε εναντίον του ο Κάσσανδρος, αποφάσισε να εγκαταλείψει τη συμμαχία με τον Αντίγονο και το 309 π.Χ. φόνευσε τον Ηρακλή.

Απέθανε, πιθανώς, το 304 ή το 303 π.Χ.

Υποσημειώσεις[]

Εσωτερική Αρθρογραφία[]

Βιβλιογραφία[]

J. G. Droysen «Ιστορία των Διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου»

Ιστογραφία[]

Κίνδυνοι Χρήσης

Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες
σε αυτήν την εγκυκλοπαίδεια
ωστόσο, παρακαλούμε να λάβετε σοβαρά υπ' όψη ότι
η "Sciencepedia" δεν μπορεί να εγγυηθεί, από καμιά άποψη,
την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει.

"Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα
να έχουν αλλοιωθεί, βανδαλισθεί ή μεταβληθεί από κάποιο άτομο,
η άποψη του οποίου δεν συνάδει με το "επίπεδο γνώσης"
του ιδιαίτερου γνωστικού τομέα που σας ενδιαφέρει."

Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι
όλα τα άρθρα μπορεί να είναι ακριβή, γενικώς,
και για μακρά χρονική περίοδο,
αλλά να υποστούν κάποιο βανδαλισμό ή ακατάλληλη επεξεργασία,
ελάχιστο χρονικό διάστημα, πριν τα δείτε.

Επίσης,
Οι διάφοροι "Εξωτερικοί Σύνδεσμοι (Links)"
(όχι μόνον, της Sciencepedia
αλλά και κάθε διαδικτυακού ιστότοπου (ή αλλιώς site)),
αν και άκρως απαραίτητοι,
είναι αδύνατον να ελεγχθούν
(λόγω της ρευστής φύσης του Web),
και επομένως είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν
σε παραπλανητικό, κακόβουλο ή άσεμνο περιεχόμενο.
Ο αναγνώστης πρέπει να είναι
εξαιρετικά προσεκτικός όταν τους χρησιμοποιεί.

- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

>>Διαμαρτυρία προς την wikia<<

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)