Πτολεμαίος ΙΓ \Αίγυπτος

Πτολεμαίος ΙΓ' ο Θεός Φιλοπάτωρ

Ptolemy

- Ένας βασιλέας της Αιγύπτου (51 - 47 π.Χ.).

- Χρονική Περίοδος Διακυβέρνησης: Ελληνιστική Εποχή, 1ος Αιώνας π.Χ.

- Γέννηση:

- Θάνατος:

Ετυμολογία[]

Ηγεμόνες

της Αιγύπτου

Βασιλείς

Πτολεμαίος Α'

- ο Σωτήρ  
  305 - 283 π.Χ.

Πτολεμαίος Β'

- ο Φιλάδελφος  
  284 - 246 π.Χ.

Πτολεμαίος Γ'

- ο Ευεργέτης  
  246 - 221 π.Χ.

Πτολεμαίος Δ'

- ο Φιλοπάτωρ  
  222 - 204 π.Χ.

Πτολεμαίος Ε'

- ο Επιφανής 
  204 - 180 π.Χ.

Πτολεμαίος ΣΤ'

- ο Φιλομήτωρ 
  180 - 145 π.Χ.

Αντίοχος

- ο Επιφανής 
  170 π.Χ.

Πτολεμαίος Ζ'

- ο Νέος Φιλοπάτωρ 
  145 - 144 π.Χ.

Πτολεμαίος Η'

- ο Φύσκων  
- ο Ευεργέτης Β' 
  116 - 80 π.Χ.

Πτολεμαίος Θ'

- ο Λάθυρος 
  113 - 95 π.Χ.

Πτολεμαίος Ι'

- Αλέξανδρος Α'   
  110 - 88 π.Χ.

Πτολεμαίος ΙΑ'

- Αλέξανδρος Β' 
  80 π.Χ.

Πτολεμαίος ΙΒ'

- ο Αυλητής  
- ο Νέος Διόνυσος
  80 - 51 π.Χ.

Πτολεμαίος ΙΓ'

- ο Θεός Φιλοπάτωρ  
- (51 - 47)

Κλεοπάτρα Ζ'

- η Μεγάλη 
  51 - 30 π.Χ.

Πτολεμαίος ΙΔ'

- ο Παίς  
  47 - 44 π.Χ.

Πτολεμαίος ΙΕ'

- ο Καισαρίων 
  34 - 30 π.Χ.

 *Επαρχία της Ρώμης 
 30 π.Χ.

Το όνομα "Πτολεμαίος" προέρχεται ή συνδέεται ετυμολογικά με την λέξη "πόλεμος".

Γενεαλογία[]

Βερενίκη Δ' η Σφετερίστρια
Κλεοπάτρα Ζ' η Μεγάλη
Αρσινόη Δ' η Ατυχής
Πτολεμαίος ΙΔ' ο Παίς
Κλεοπάτρα ΣΤα' η Ασαφής, η Νέα Τρύφαινα

- Σύζυγος:

- Τέκνα:

Βιογραφία[]

Τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα, κατά την διάρκεια της βασιλείας του, είναι:

Ο Πτολεμαίος ΙΓ' Θεός Φιλοπάτωρ^[1] (62 π.Χ. – 13 Ιανουαρίου 47 π.Χ.) ήταν βασιλέας της Αιγύπτου και ένα από τα τελευταία μέλη των Λαγιδών. Ήταν υιος του Πτολεμαίου ΙΒ' Αυλητού και άγνωστης μητέρας, κατά μια εκδοχή της Κλεοπάτρας Ε' Τρύφαινας.

Συμβασίλευσε με τη μεγαλύτερη αδελφή του, Κλεοπάτρα Ζ' κατά την περίοδο 51 – 47 π.Χ..

Η Πολιτική Κατάσταση[]

Μετά το θάνατο του Πτολεμαίου ΙΒ' το 51 π.Χ., άρχισε η βασιλεία της μεγαλύτερης εν ζωή θυγατέρας του, της Κλεοπάτρας Ζ', με την οποία έμελλε να λάβει τέλος η Δυναστεία των Πτολεμαίων, μετά από τρεις αιώνες κυριαρχίας.

Όταν η Κλεοπάτρα ανέβηκε στο θρόνο, το βασίλειό της ήδη ήταν βυθισμένο στην απόλυτη παρακμή. Οι σημαντικότερες επαρχίες του, η Κοίλη Συρία, η Κυρηναϊκή, η Κύπρος, είχαν πλέον χαθεί.

Η δημοτικότητα του βασιλικού οίκου επίσης ποτέ δεν είχε υπάρξει χαμηλότερη, καθώς πλέον οι Ρωμαίοι επενέβαιναν απροκάλυπτα στα εσωτερικά του κράτους, το οποίο είχε μεταλλαχθεί σε ανεπίσημη Ρωμαϊκή επαρχία. Όλα έδειχναν ότι οι Πτολεμαίοι θα έσβηναν άδοξα όπως οι Σελευκίδες πριν μερικά έτη.

Η Κλεοπάτρα ανέβηκε στο θρόνο της Αιγύπτου σε ηλικία δεκαεπτά ή δεκαοκτώ ετών.

Σύμφωνα με τη συνήθεια του οίκου των Πτολεμαίων, η διαθήκη του πατέρα της όριζε να συμβασιλεύσει με τον Πτολεμαίο ΙΓ', τον μεγαλύτερο από τους δύο άρρενες αδελφούς της, που τότε ήταν μόλις εννέα ή δέκα ετών.

Εν τούτοις, χαρακτηριστική είναι η λεπτομέρεια ότι καθ' όλη τη διάρκεια της βασιλείας της, ακόμη και έπειτα, όταν συμβασίλευσε με το δεύτερο αδελφό της, κανένα άλλο πρόσωπο δεν εμφανίστηκε στα νομίσματα της χώρας παρά μόνο το δικό της, με την επιγραφή “Κλεοπάτρας Βασιλίσσης”.

Οι πολιτικοί που απέκτησαν εξουσία την εποχή αυτή ήταν:

ο ευνούχος Ποθίνος, ο παιδαγωγός του νεαρού Πτολεμαίου,
ο Θεόδοτος από τη Χίο, και
ο στρατηγός Αχιλλεύς ("Αχιλλάς"), που είχε Αιγυπτιακή (έστω κατά το ήμισυ) καταγωγή.

Στη χώρα υπήρχαν ακόμη τα στρατεύματα που άφησε ο Γαβίνιος, που τα συγκροτούσαν κυρίως Γαλάτες και Γερμανοί.

Οι τελευταίοι άρχισαν να μονιμοποιούν την παρουσία τους στη χώρα, πραγματοποιώντας μικτούς γάμους με εντόπιες γυναίκες, είτε Αιγυπτιακής είτε Ελληνικής καταγωγής. Μάλιστα όταν, στα πλαίσια της ταραγμένης πολιτικής κατάστασης που επικρατούσε στη Ρώμη (την εποχή εκείνη το δημοκρατικό πολίτευμα στη Ρώμη έπνεε τα λοίσθια ετοιμαζόμενο να παραδώσει τη θέση του στη μοναρχία) τα στρατεύματα αυτά κλήθηκαν να εγκαταλείψουν την περιοχή, οι αρχηγοί τους φρόντισαν να θανατώσουν τους απεσταλμένους που μετέφεραν τη διαταγή.

Επέμβαση του Καίσαρα[]

Καθώς η μεγάλωνε η πείρα και η φιλοδοξία της Κλεοπάτρας, σύντομα ήρθε σε σύγκρουση με τους τρείς αυλικούς του ανακτόρου.

Την κατηγόρησαν τότε ότι συνωμοτούσε κατά της ζωής του αδελφού της και τελικά επέτυχαν την εκδίωξή της από την Αλεξάνδρεια.

Τότε εκείνη, σε ηλικία είκοσι ενός ετών, συγκέντρωσε τον προσωπικό της στρατό, από Άραβες πέρα από τα ανατολικά σύνορα και ετοιμάστηκε να προελάσει κατά της Αιγύπτου. Οι αυλικοί και ο νεαρός βασιλέας ετοιμάστηκαν να την σταματήσουν κοντά στο Πηλούσιο.

Όμως, την ίδια εποχή που ο εμφύλιος διαδραματιζόταν στην Αίγυπτο, ένας άλλος εμφύλιος καθόριζε τις τύχες της Ρώμης. Ο Ιούλιος Καίσαρ υποχρέωσε σε ήττα τον Πομπηίο στη Μάχη των Φαρσάλων το 48 π.Χ. Ο Πομπηίος, ελπίζοντας στην υποστήριξη της Αιγύπτου, τη δύσκολη ώρα της πτώσης του αποφάσισε να βρει εκεί καταφύγιο.

Έπλευσε όχι στην Αλεξάνδρεια, αλλά στην ακτή κοντά στο στρατόπεδο του Πτολεμαίου.

Όμως, εκεί τον ανέμενε ο θάνατος (Σεπτέμβριος 48 π.Χ.) . Μέσα στη μικρή λέμβο που τον μετέφερε από το πλοίο στην ακτή, ο αξιωματικός Σεπτίμιος, με τη διαταγή του Αχιλλέως που επίσης ήταν παρών στη βάρκα, δολοφόνησε τον Ρωμαίο στρατιωτικό, υπό το βλέμμα του Πτολεμαίου που παρακολουθούσε τα γεγονότα από την ακτή. Με την πράξη του αυτή, η παράταξη του Πτολεμαίου ήλπιζε αναμφίβολα να δείξει σημεία καλής θέλησης προς τον Καίσαρα, ώστε να τύχουν μελλοντικής εύνοιας.

Ωστόσο, τα γεγονότα τους διέψευσαν.

Ο Καίσαρ, που ακολουθούσε τον Πομπηίο από απόσταση, κατέφθασε στο Αιγυπτιακή Θάλασσα ελάχιστες μέρες αργότερα από τη δολοφονία του αντιπάλου του.

Ο Θεόδοτος τον συνάντησε στο πλοίο του και του επέδειξε την κεφαλή του εχθρού του.

Ο Καίσαρ όμως αποφάσισε να μην στηρίξει την δολοφονία και να καταλάβει την πρωτεύουσα των Πτολεμαίων με τη δύναμη που είχε φέρει μαζί του. Αποβιβάστηκε στην Αλεξάνδρεια, παρέλασε στους δρόμους και εγκαταστάθηκε στο ανάκτορο. Ο λαός δεν έμεινε βέβαια ασυγκίνητος από το γεγονός. Αντίθετα, σύντομα εξέσπασαν ταραχές στην πόλη και δολοφονίες Ρωμαίων στρατιωτών.

Με το βασιλικό ζεύγος να βρίσκεται στα σύνορα, παραταγμένοι ο ένας εναντίον του άλλου, ο Καίσαρ αντιπροσωπεύοντας τη Ρώμη, διεκδίκησε το δικαίωμα να διευθετήσει το ζήτημα.

Κάλεσε και τους δύο στην Αλαξάνδρεια, απαιτώντας την διάλυση των στρατών τους.

Ο μεν Ποθίνος, ομού με τον νεαρό Πτολεμαίο, επέστρεψε στην πόλη, αφήνοντας όμως το στρατό του σε αναμονή υπό τη διοίκηση του Αχιλλέως.

Η Κλεοπάτρα, όμως, ακολούθησε διαφοερτική τακτική. Με την βοήθεια του έμπιστού της, Απολλόδωρου, από τη Σικελία, κατέφθασε με λέμβο, δια θαλάσσης, στην πόλη και, σύμφωνα με τον θρύλο, εισήλθε στα διαμερίσματα του Καίσαρα "τυλιγμένη σε χαλί". Ο Καίσαρ υπέκυψε στην γοητεία της και έτσι έγινε ερωμένη του.

Στην συνέχεια ο Καίσαρ διακήρυξε δημόσια τη συμφιλίωση των δύο αδελφών και τους ανακήρυξε για άλλη μια φορά συμβασιλείς σύμφωνα με τη διαθήκη του πατέρα τους.

Ωστόσο στην πόλη, η δυσαρέσκεια προς την ανοικτή επέμβαση της Ρώμης συνεχιζόταν υποδαυλιζόμενη από τον Ποθίνο και τον Αχιλλέα, που είχαν ακόμη στην κατοχή τους τη διοίκηση ολόκληρου στρατού.

Ο στρατός αυτός αποτελούταν από 20.000 άνδρες, σημαντικό ποσοστό των οποίων ήταν πεπειραμένοι στρατιώτες ή είχαν εκπαιδευτεί με το Ρωμαϊκό τρόπο. Εκτός από τους Γερμανούς και Γαλάτες του Γαβίνιου, περιελάμβανε μεγάλο αριθμό προσφύγων και φυγάδων σκλάβων από την Ιταλία και τη Δύση, αλλά και πειρατών από τη Μικρά Ασία και τη Συρία, υπολείμματα της δύναμης που διέλυσε μερικά έτη πριν ο Πομπηίος.

Η κακομεταχείριση δύο απεσταλμένων του (ο ένας θανατώθηκε και ο άλλος μόλις που γλίτωσε) οδήγησε σε νέο πόλεμο, ο οποίος έμεινε γνωστός ως “Αλεξανδρειανός Πόλεμος”.

Διαμέσου της Συρίας στρατεύματα βρίσκονταν προς το παρόν καθ’ οδόν να τον βοηθήσουν, αλλά μέχρι να φθάσουν ο Καίσαρ βρέθηκε σε δυσμενή θέση, γιατί η στρατιωτική του δύναμη ήταν ανεπαρκής.

Ένοπλη Σύγκρουση[]

Αυτό που μπορούσε να κάνει ήταν να οχυρωθεί κάπου κοντά στο μεγάλο λιμένα ώστε να κρατήσει τον εχθρό στη θάλασσα, αλλά δεν ήταν δυνατόν να επιβιβάσει στρατό στα πλοία χωρίς να τους κατανικήσει ο εχθρός. Κατάφερε ωστόσο να μην αποκοπούν οι επικοινωνίες του καίγοντας τον αλεξανδρινό στόλο που ήταν αγκυροβολημένος στο μεγάλο λιμένα. Σε αυτή την περίσταση έπιασαν φωτιά κάποιες αποθήκες όπου και φυλασσόταν πάπυρος. Ο ιστορικός Τίτος Λίβιος αναφέρει πως 40.000 πολύτιμοι τόμοι έγιναν στάκτη. Έτσι δημιουργήθηκε η εντύπωση στις μετέπειτα γενεές πως τη χρονική αυτή στιγμή κάηκε η Μεγάλη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.

Το βασιλικό ανάκτορο, οι δύο βασιλείς, αλλά και τα δύο μικρότερα τέκνα του Αυλητού παρέμεναν στα χέρια του Καίσαρα. Η μικρότερη κόρη του, Αρσινόη Δ', σε ηλικία δεκαπέντε ετών, κατάφερε να διαφύγει από το ανάκτορο με τη βοήθεια του Γανυμήδη, του ευνούχου υπηρέτη της.

Στα τέλη του φθινοπώρου του 48 π.Χ. κατέφυγε στο στρατόπεδο του Αχιλλέως.

Την εξέλιξη αυτή ακολούθησε μια δεύτερη: η εκτέλεση των δολοφόνων του Πομπήιου λίγους μήνες πριν. Ο μεν Αχιλλεύς ήρθε σε σύγκρουση με το Γανυμήδη και έτσι έχασε τη ζωή του με διαταγή της Αρσινόης. Περίπου την ίδια περίοδο ο Ποθίνος κατηγορήθηκε ότι επικοινωνούσε μυστικά με τον εχθρό και εκτελέστηκε από τον Καίσαρα, κατά πάσα πιθανότητα με την προτροπή της Κλεοπάτρας.

Ο επιτιθέμενος στρατός, πλέον υπό τις διαταγές του Γανυμήδη, άσκησε μεγάλη πίεση στον Καίσαρα.

Κατάφερε μάλιστα να αποκόψει την παροχή ύδατος από τη Λίμνη Μαρεώτιδα, αλλά ο Καίσαρ αντιμετώπισε το πρόβλημα σκάβοντας φρέατα.

Σε μια προσπάθεια να καταλάβει την λωρίδα ξηράς που ένωνε τη νήσο Φάρο με την ενδοχώρα, ο Καίσαρ έχασε τετρακόσιους λεγεωναρίους. Ο ίδιος σώθηκε κολυμβώντας προς το πλοίο του.

Τότε οι Αλεξανδρινοί άρχισαν σε διαπραγματεύσεις υποσχόμενοι ότι αν ο Καίσαρ τους έστελνε τον νεαρό βασιλέα, θα ανέτρεπαν την Αρσινόη και θα δέχονταν την εξουσία του Πτολεμαίου. Ο Καίσαρ δεν εμπιστεύτηκε αυτές τις υποσχέσεις, ωστόσο για λόγους πολιτικής ελευθέρωσε τον νεαρό βασιλέα Πτολεμαίο ΙΓ'. Πράγματι, μόλις εκείνος μετέβη στο στρατόπεδο των Αλεξανδρινών τέθηκε επικεφαλής του αγώνα κατά των Ρωμαίων.

Εν τω μεταξύ, οι δυνάμεις που ο Καίσαρ ανέμενε κατέφθασαν στην Αίγυπτο. Επρόκειτο για μια δύναμη υπό τη διοίκηση του Μιθριδάτη της Περγάμου, ελληνικής και γαλατικής καταγωγής, που πρόσκειτο στον Καίσαρα. Ανάμεσά τους ήταν και μια δύναμη τριών χιλιάδων Εβραίων, υπό τις διαταγές του Αντιπάτρου του Ιδουμαίου.

Ο Μιθριδάτης διαπέρασε την έρημο με αφετηρία την Παλαιστίνη, κατέλαβε το Πηλούσιο, κινήθηκε κατά μήκος της ανατολικής όχθης του Νείλου με προορισμό τη Μέμφιδα, και στην συνέχεια κατά μήκος του δυτικής όχθης στην Αλεξάνδρεια.

Οι Αλεξανδρινοί αποπειράθηκαν να τον σταματήσουν πριν ενωθεί με τις λεγεώνες του Καίσαρα, αλλά ο τελευταίος κινήθηκε ταχύτατα γύρω από τη λίμνη Μαρεώτιδα και έτσι οι ενωμένες Ρωμαϊκές δυνάμεις επιτέθηκαν στους Αλεξανδρινούς που είχαν εγκατασταθεί στον ποταμό.

Την δεύτερη ημέρα είχαν καταλάβει την αντίπαλη θέση και μεγάλο μέρος του Αλεξανδρινού στρατού (Γαλάτες, Γερμανοί, Ασιάτες, Ρωμαίοι, Ιταλοί, Ελληνοαιγύπτιοι και εντόπιοι) εξοντώθηκε.

Όταν η σφαγή έλαβε τέλος, ο νεαρός Πτολεμαίος ΙΓ' δεν επανεμφανίσθηκε. Αναφέρθηκε ότι το πλοίο με το οποίο αποπειράθηκε να δραπετεύσει υπερφορτώθηκε με φυγάδες που βυθίστηκε.

Ο Καίσαρ επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια ως κύριος της κατάστασης τον Ιανουάριο του 47 π.Χ. Παρά το γεγονός ότι η Κλεοπάτρα είχε πλέον γίνει αντιπαθής στους υπηκόους της λόγω της φιλορρωμαϊκής της στάσης, αναγκάστηκαν να την αποδεχθούν ως βασίλισσα, υπό την πίεση του Καίσαρα.

Μετά την εξαφάνιση του Πτολεμαίου ΙΓ', συμβασιλέας ανακηρύχθηκε ο νεότερος αδελφός τους, Πτολεμαίος ΙΔ', που τότε ήταν δώδεκα ετών.

Η Αρσινόη Δ' εστάλη στη Ρώμη έτσι ώστε, όταν μελλοντικά διοργανωνόταν ο θρίαμβος του Καίσαρα στην πόλη, η πριγκίπισσα να παρελάσει αλυσσοδεμένη στο άρμα του.

Χρονολόγιο[]

Έτος (π.Χ.)	Γεγονός

62 π.Χ.	Γέννηση του Πτολεμαίου ΙΓ'.
59 π.Χ.	Ο Πτολεμαίος ΙΒ' Αυλητής υπόσχεται 6.000 τάλαντα στον Πομπήιο και στον Ιούλιο Καίσαρα, και αναγνωρίζεται σύμμαχος της Ρώμης.
περ. 59 π.Χ.	Γέννηση του Πτολεμαίου ΙΔ'.
58 π.Χ.	Η Ρώμη κατακτά την Κύπρο, ενώ ο βασιλέας της και αδελφός του Πτολεμαίου ΙΒ', ο Πτολεμαίος "Απίων", αυτοκτονεί. Η επιλογή του Πτολεμαίου ΙΒ' να μην κινηθεί σε βοήθεια του αδελφού του, προκαλείε εξέγερση και του στοιχίζει το θρόνο. Στο θρόνο ανέρχεται η κόρη του Βερενίκη Δ' στην οποία προτείνονται μια σειρά συζύγων.
55 π.Χ.	Ρωμαϊκή δύναμη καταλαμβάνει την Αλεξάνδρεια τοποθετώντας εκ νέου τον Πτολεμαίο ΙΒ' στο θρόνο. Η Βερενίκη εκτελείται τον Ιούλιο. Η Ρωμαϊκή δύναμη παραμένει ως φρουρά της πόλης.
52 π.Χ.	Η Κλεοπάτρα Ζ' ανακηρύσσεται συμβασίλισσα.
51 π.Χ.	Θάνατος του Πτολεμαίου ΙΒ'. Διάδοχοί του ανακυρήσσονται οι Κλεοπάτρα Α' και Πτολεμαίος ΙΓ'.
48 π.Χ.	Οι δύο αδελφοί αντιπαρατάσσονται μεταξύ τους πλησίον Πηλουσίου.
48 π.Χ.	Ο Ιούλιος Καίσαρ επιτυγχάνει αποφασιστική νίκη κατά του Πομπηίου στη Μάχη των Φαρσάλων. Ο Πομπηίος καταφεύγει στην Αίγυπτο όπου και θανατώνεται από τους αυλικούς του Πτολεμαίου ΙΓ'.
48 π.Χ.	Καταφθάνει στην Αίγυπτο ο Καίσαρ. Εξοργισμένος για τη συμπεριφορά των Αιγυπτίων κατά του Πομπηίου, καταλαμβάνει την Αλεξάνδρεια και ορίζει τον εαυτό του διαιτητή της διαφωνίας των δύο αδελφών. Τους διατάζει να διαλύσουν το στρατό τους και να τον συναντήσουν. Τελικά η Κλεοπάτρα κερδίζει την εύνοιά του, γενόμενη ερωμένη του.
48 π.Χ.	Διεξάγεται ο "Αλεξανδρινός Πόλεμος". Ο Καίσαρ υπερασπίζεται τη θέση του στην Αλεξάνδρεια, αρχικά κατά του Πτολεμαίου ΙΓ' και κατόπιν κατά της αδελφής του, Αρσινόης Δ'. Τελικά αναδεικνύεται νικητής όταν καταφθάνουν ενισχύσεις. Ο Πτολεμαίος ΙΓ' αγνοείται και η Αρσινόη αποστέλλεται αιχμάλωτη στη Ρώμη.
13 Ιανουαρίου 47 π.Χ.	Ο Πτολεμαίος ΙΓ' φέρεται να πνίγεται ενώ προσπαθούσε να διέλθει τον Νείλο.

Υποσημειώσεις[]

↑ Η αρίθμηση των Πτολεμαίων είναι σύγχρονη επινόηση. Οι Έλληνες τους διέκριναν από το ψευδώνυμο. Ο αριθμός που δίνεται εδώ (ΙΓ') είναι σήμερα αποδεκτός, αλλά κατά τον 19ο αιώνα υπήρξε μία διαφωνία σχετικά με το ποιοι από τους Πτολεμαίους θα πρέπει να υπολογίζονται ως βασιλείς. Καθώς άλλες πηγές μπορεί να δίνουν έναν άλλο αριθμό μεγαλύτερο ή μικρότερο, τα επίθετα είναι ο πιο αξιόπιστος τρόπος για να καθορίζεται ο Πτολεμαίος που αναφέρεται σε κάθε περίπτωση.

Εσωτερική Αρθρογραφία[]

Βιβλιογραφία[]

www.livius.org Ptolemy XIΙΙ
Βιογραφία από τον Christopher Bennett Ptolemy XIΙΙ
The House of Ptolemy,by E. R. Bevan Κεφάλαιο 13
Alan K. Bowman, "Egypt after the Pharaohs", 332 BC - AD 642 (1986 London)
Günther Hölbl, "Geschichte des Ptolemäerreiches" (1994 Darmstadt)
J. G. Manning, "The Last Pharaohs - Egypt Under the Ptolemies", 305-30 BC, 2009

Ιστογραφία[]

Κίνδυνοι Χρήσης

Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες
σε αυτήν την εγκυκλοπαίδεια
ωστόσο, παρακαλούμε να λάβετε σοβαρά υπ' όψη ότι
η "Sciencepedia" δεν μπορεί να εγγυηθεί, από καμιά άποψη,
την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει.

"Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα
να έχουν αλλοιωθεί, βανδαλισθεί ή μεταβληθεί από κάποιο άτομο,
η άποψη του οποίου δεν συνάδει με το "επίπεδο γνώσης"
του ιδιαίτερου γνωστικού τομέα που σας ενδιαφέρει."

Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι
όλα τα άρθρα μπορεί να είναι ακριβή, γενικώς,
και για μακρά χρονική περίοδο,
αλλά να υποστούν κάποιο βανδαλισμό ή ακατάλληλη επεξεργασία,
ελάχιστο χρονικό διάστημα, πριν τα δείτε.

Επίσης,
Οι διάφοροι "Εξωτερικοί Σύνδεσμοι (Links)"
(όχι μόνον, της Sciencepedia
αλλά και κάθε διαδικτυακού ιστότοπου (ή αλλιώς site)),
αν και άκρως απαραίτητοι,
είναι αδύνατον να ελεγχθούν
(λόγω της ρευστής φύσης του Web),
και επομένως είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν
σε παραπλανητικό, κακόβουλο ή άσεμνο περιεχόμενο.
Ο αναγνώστης πρέπει να είναι
εξαιρετικά προσεκτικός όταν τους χρησιμοποιεί.

- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

>>Διαμαρτυρία προς την wikia<<

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)

[1] Η αρίθμηση των Πτολεμαίων είναι σύγχρονη επινόηση. Οι Έλληνες τους διέκριναν από το ψευδώνυμο. Ο αριθμός που δίνεται εδώ (ΙΓ') είναι σήμερα αποδεκτός, αλλά κατά τον 19ο αιώνα υπήρξε μία διαφωνία σχετικά με το ποιοι από τους Πτολεμαίους θα πρέπει να υπολογίζονται ως βασιλείς. Καθώς άλλες πηγές μπορεί να δίνουν έναν άλλο αριθμό μεγαλύτερο ή μικρότερο, τα επίθετα είναι ο πιο αξιόπιστος τρόπος για να καθορίζεται ο Πτολεμαίος που αναφέρεται σε κάθε περίπτωση.

[1]