Ραδάμανθυς
(αυθαίρετη σύγχρονη αναπαράσταση)
Μίνως
Αιακός
Μίνως
Αιακός
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Εποχής
14ος Αιώνας π.Χ.
Όνομα: Ραδάμανθυς
Ηγεμονικά Ονόματα
Κρήτη
Ηγεμόνες Κρήτης
Αιγαία Θάλασσα
Ηγεμόνες Αιγαίας Θάλασσας
Ιόνια Θάλασσα
Ηγεμόνες Ιόνιας Θάλασσας
Αττική
Ηγεμόνες Αττικής
Μεγαρίδα
Ηγεμόνες Μεγαρίδας
Σαλαμίνα
Ηγεμόνες Σαλαμίνας
Αίγινα
Ηγεμόνες Αίγινας
Εύβοια
Ηγεμόνες Εύβοιας
Κύπρος
Ηγεμόνες Κύπρου
Μέση Ελλάδα
Ηγεμόνες Μέσης Ελλάδας
Πελοπόννησος
Ηγεμόνες Πελοποννήσου
Ήπειρος
Ηγεμόνες Ηπείρου
Ιλλυρία
Ηγεμόνες Ιλλυρίας
Θεσσαλία
Ηγεμόνες Θεσσαλίας
Μακεδονία
Ηγεμόνες Μακεδονίας
Θράκη
Ηγεμόνες Θράκης
Τροία
Ηγεμόνες Τρωάδας
Ασιατική Δαρδανία (Arzawa)
Ηγεμόνες Ασιατικής Δαρδανίας
Χετταϊκή Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Χετταϊκής Αυτοκρατορίας
Μίνως
και Αιακός
οι τρείς αρχαίοι βασιλείς - δικαστές
του Κάτω Κόσμου
- Ένας πρίγκιπας της Μυκηναϊκής Κρήτης
- Χρονική Περίοδος Διακυβέρνησης: Νεο-Χετταϊκή Εποχή, 14ος Αιώνας π.Χ.,
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Γενεαλογία[]
- Πατέρας:
- Μητέρα: [[]]
- Σύζυγος: [[]]
- Τέκνα:
Βιογραφία[]
Τα σπουδαιότερα γεγονότα του βίου του είναι:
Ήταν ένας από τους υιους του Αστερίωνος ή του Διός και της Ευρώπης, αδελφός του Μίνωος και του Σαρπηδόνος.
Όταν απέθανε ο πατέρας τους ο Μίνως κληρονόμησε την Κνωσό ενώ ο Ραδάμανθυς έλαβε την Φαιστό.
Ο Ραδάμανθυς φημιζόταν για τη σοφία του και έλεγαν ότι αυτός ήταν ο δημιουργός του Κρητικού νομοθετικού κώδικα, ο οποίος αποτέλεσε το πρότυπο στις άλλες πόλεις της Κρήτης.
Ο Σωκράτης στον «πλατωνικό» διάλογο "Μίνως" αναφέρει ότι ο Ραδάμανθυς είχε εκπαιδευθεί από τον ίδιο τον Μίνωα για την εποπτεία των δικαστηρίων, όχι όμως και στο σύνολο της βασιλικής τέχνης.
Δράση σε Αιγαίο και Μ.Ασία[]
Επιπλέον ανέλαβε την διοίκηση στις Μικρασιατικές νήσους (Χίος και Σάμος).
Θεωρείται ότι έκανε νομοθετικό και πολιτικό έργο έξω από την Κρήτη: εποίκισε έρημους τόπους, συνένωσε μικρούς οικισμούς, ίδρυσε καινούριες πόλεις, στις οποίες όριζε το νομοθετικό, διοικητικό, πολιτικό πλαίσιο και τις σχέσεις τους με το κέντρο της κρητικής αυτοκρατορίας, και διόριζε άρχοντα κάποιο γιο του Μίνωα, δικό του γιο ή έμπιστο συνεργάτη του.
Βία χρησιμοποιούσε μόνο εναντίον βαρβάρων και πειρατών.
- Στη Μ. Ασία ίδρυσε τις Ερυθρές, στη δυτική πλευρά της ομώνυμης χερσονήσου, απέναντι από τη Χίο, με το όνομα του υιου του Έρυθρου που τον έκανε και πρώτο βασιλέα της.
- Στη Χίο εγκατέστησε τον Οινοπίωνα,
- στη Λήμνο τον Θόαντα,
- στη Σκύρο τον Ενυέα,
- στην Άνδρο τον Ανδρέα,
- στη Δήλο τον Άνιο,
- στην Πάρο τον Αλκαίο.
Σύμφωνα με μία παράδοση, πριν αποθάνει, μετέβη στην Ωκάλεα της Βοιωτίας, όπου συζεύχθηκε την Αλκμήνη, μητέρα του Ηρακλέους, στον οποίο δίδαξε την τοξοβολία.
Μετά το θάνατό του, μαζί με το Μίνωα και τον Αιακό δίκαζε τους νεκρούς στον Άδη.
Οι κριτές Ραδάμανθυς και Αιακός αποφασίζουν για την τύχη του νεκρού, αν δηλαδή θα σταλεί στίς νήσους των Μακάρων ή στα Τάρταρα.
- Ο Αιακός κρίνει όσους προέρχονται από την Ευρώπη,
- ο Ραδάμανθυς, όσους έρχονται από την Ασία, ενώ
- στη διαιτησία του Μίνωος καταλήγουν οι δύσκολες κρίσεις (Πλ., Γοργίας 523e-524a).
Ως τέκνα του αναφέρονται ο Γόρτυς και ο Έρυθρος.
Απεικόνιση σε Μακεδονία[]
Στον τάφο της κρίσεως στη Μίεζα (τελευταίο τέταρτο του 4ου αι. π.Χ.), αριστερά και δεξιά της εισόδου του τάφου στέκονται τέσσερεις μεμονωμένες μορφές (μεταξύ αυτών ο Ραδάμανθυς), που όμως αποτελούν τμήματα ενιαίας σύνθεσης που διακόπτονται από την παρεμβολή των ημικιόνων και του ανοίγματος του τάφου. Το θέμα της απεικόνισης είναι η κάθοδος του νεκρού στον Άδη με τη συνοδεία του Ερμού.
Η επιλογή του θέματος του "τάφου της κρίσεως" στη Μίεζα μπορεί να αποτελεί και τον απόηχο μιας άλλης μυθολογικής / ιστορικής παράδοσης για πιθανή παρουσία Κρητών στην περιοχή.
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, που διασώζει μαρτυρία του Αριστοτέλη από το χαμένο σύγγραμμά το Βοττιαίων πολιτεία, οι νέοι και οι νέες που έστελναν οι Αθηναίοι στην Κρήτη, υποχρεωτική θυσία στον μυθικό Μινώταυρο, δεν φονεύονταν αλλά παρέμεναν στο βασίλειο του Μίνωος ως δούλοι.
Η παρουσία των Κρητών επιβεβαιώνεται, σύμφωνα με τον Μ. Σακελλαρίου, από κρητικά τοπωνύμια στην περιοχή της Μακεδονίας και «από την επιβίωση της παράστασης του διπλού πελέκεως σε ρόλο εμβλημάτων από ορείχαλκο, σε διάφορους τόπους της Μακεδονίας και γειτονικών χωρών, όπου θα διαδόθηκαν από τη Βοττία, με τη μετακίνηση ημινομάδων ποιμένων» (Μακεδονία, 1994, 48).
Ιστορική Ταυτοποίηση[]
Πιθανόν, ταυτίζεται
- με τον Λέσβιο Μάκαρα.
- με τον Χετταίο αποστάτη Παιμάρανδο (Piyama-Radu).
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)