Ρωμαίοι
- Ένας ιστορικός λαός της Κεντρικής Ιταλίας.
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Ρωμαίοι" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "Ρώμη".
Εισαγωγή[]
Ο μύθος θέλει ο εποικισμός του Λατίου να πραγματοποιείται από τον Τρώα ήρωα Αινεία.
Η ανάγκη σύνδεσης του ομηρικού έπους, και κατά συνέπεια του ελληνικού πολιτισμού, με τη γέννηση της ιστορικής αφετηρίας του λατινικού κόσμου είναι προφανής.
Η άφιξη του Αινεία δεν μπορεί να αποδειχθεί, η αρχαιολογική όμως έρευνα απέδειξε ότι η Ιταλία την ύστερη εποχή του χαλκού είχε εμπορικές δραστηριότητες με λαούς της Ανατολής, οι οποίοι την είχαν επισκεφθεί και μάλιστα είχαν φθάσει μέχρι και τη νότια Ετρουρία.
Πάντως, ο μύθος του Αινεία ήταν γνωστός στους Ετρούσκους ήδη από τον 6ο π.Χ. αιώνα και πιθανόν μέσω αυτών να πέρασε στη Ρώμη. Οπότε στην ερμηνεία του μύθου πρέπει να διακρίνουμε και την ανάμνηση αυτών των επαφών με την Ανατολή.
Το δεύτερο γεγονός του μύθου αναφέρεται στην ίδρυση της Ρώμης από το Ρωμύλο και ως ένα σημείο έχει το υπόβαθρό του.
Η περιοχή της Ρώμης είχε κατοικηθεί τουλάχιστον από την εποχή του χαλκού (1500 π.Χ.) και φαίνεται πως υπήρξε αδιάκοπη εγκατάσταση από την πρώτη χιλιετία π.Χ. Πάντως, από τον 8ο π.Χ. αιώνα ινδοευρωπαϊκής καταγωγής λαοί είχαν εγκατασταθεί στον Παλατίνο και Αβεντίνο λόφο.
Όπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα, μεταξύ αυτών των λαών ήταν οι Λατίνοι και οι Σαβίνοι, οι οποίοι διαδραμάτισαν στη συνέχεια σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της Ρώμης.
Πολλοί από τους μύθους της πρώιμης ιστορίας της Ρώμης μας είναι γνωστοί από τον Τίτο Λίβιο (59 π.Χ.-17 μ.Χ.), ο οποίος παρουσιάζει το Ρωμύλο ως έναν ισχυρό στρατιωτικό ηγέτη που, προκειμένου να εξασφαλίσει συζύγους για τους στρατιώτες του, πραγματοποίησε την αρπαγή των Σαβίνων.
Ο μύθος, ο θρύλος και η ιστορία συνδέονται άρρηκτα και χωρίς αμφιβολία η μία μορφή συμπληρώνει την άλλη.
Μετά τον 7ο π.Χ. αιώνα, οι μικροί ανεξάρτητοι οικισμοί άρχισαν να ενοποιούνται, και με την πάροδο του χρόνου η αγροτική και η ποιμενική οικονομία άρχισε να αποκτά και εμπορικό χαρακτήρα.
Οι πρώτες εμπορικές σχέσεις πραγματοποιήθηκαν με τους Ετρούσκους και τους Έλληνες.
Γύρω στις αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα τοποθετείται ιστορικά η πολιτική ενοποίηση των οικισμών και ίσως σημαντικό ρόλο να έπαιξε η ύπαρξη ετρουσκικών πόλεων-κρατών στα βόρεια.
Από τον 6ο π.Χ. αιώνα η Ρώμη βρίσκεται κάτω από την ηγεμονία των Ετρούσκων και μάλιστα εξελίχθηκε σε ευημερούσα πόλη με σημαντική επιρροή στο υπόλοιπο Λάτιο.
Οι Ετρούσκοι διέδωσαν στους Ρωμαίους το αλφάβητο, που είχαν δανεισθεί από τους Έλληνες (και το οποίο δε χρησιμοποίησαν μετά την αποχώρηση των Ετρούσκων), και τους έφεραν σε επαφή με την Ολυμπιακή Θρησκεία και την ελληνική τέχνη.
Η ετρουσκική κυριαρχία έληξε μετά την ήττα που υπέστησαν από τους Έλληνες στην Κύμη το 474 π.Χ., όπως συνηγορούν και τα αρχαιολογικά δεδομένα.
Η Ρώμη αναδεικνύεται ισχυρή δύναμη και έχει πλέον αρχίσει η περίοδος της βασιλείας κατά την οποία διαμορφώνονται πλέον δύο κοινωνικές τάξεις,
- οι πατρίκιοι και
- οι πληβείοι.
Η πρώτη περίοδος της Δημοκρατίας συμπίπτει με την παρακμή των ετρουσκικών πόλεων - κρατών, και από το 510 π.Χ. και μετά, δύο ύπατοι, που προέρχονταν από την τάξη των πατρικίων, τίθενται επικεφαλής της κυβέρνησης.
Η δυσχερής οικονομική κατάσταση είχε συνέπειες στο πολιτικό σκηνικό και μόλις τον 4ο π.Χ. αιώνα οι πληβείοι πέτυχαν την είσοδό τους σε όλα τα αξιώματα του κράτους. Την ίδια περίοδο θεσπίστηκαν και νομοθετικές ρυθμίσεις για ζητήματα χρεών και για διανομή γης στις κατώτερες τάξεις.
Από το 375 π.Χ. αρχίζει η εδαφική επέκταση της Ρώμης, η οποία επέφερε σημαντικά οικονομικά οφέλη είτε υπό τη μορφή λαφύρων από τους κατακτητικούς πολέμους είτε με την παραχώρηση κληρουχιών, σε κατακτημένες περιοχές, σε Ρωμαίους πολίτες.
Το σίγουρο είναι πάντως ότι τα οικονομικά του κράτους περιήλθαν σε καλύτερη κατάσταση, οπότε έχουμε και την κατασκευή δημόσιων έργων: ναοί, δύο υδραγωγεία και δρόμοι.
Διαλύεται η Λατινική ομοσπονδία και η Ρώμη επιβάλλει την κυριαρχία της στην ιταλική χερσόνησο.
Οι κατακτημένες περιοχές αποτελούσαν κατά κάποιον τρόπο επέκταση της μητρόπολης.
Οι Καρχηδονιακοί Πόλεμοι, που διήρκεσαν περισσότερο από έναν αιώνα (3ος π.Χ. αιώνας), ανέδειξαν τη Ρώμη ως την ισχυρότερη δύναμη της Μεσογείου.
Η Ρώμη άρχισε να μεταβάλλεται από πόλη - κράτος σε πρωτεύουσα μιας αυτοκρατορίας.
Στα τέλη όμως του 2ου π.Χ. αιώνα, συσσωρεύονταν τα άλυτα προβλήματα, όπως η μείωση του πληθυσμού της υπαίθρου, η αυξανόμενη δύναμη της αριστοκρατίας, η εισαγωγή δούλων, η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού της Ρώμης, ο εκμαυλισμός του εκλογικού σώματος μέσω της εξαγοράς ψήφου, η διαχείριση της τροφοδοσίας της πόλης από ιδιώτες, οι άσχημες συνθήκες διαβίωσης των κατώτερων κοινωνικών τάξεων, και η σύγκλητος συχνά δεν έδινε σημασία στις ανάγκες της πόλης.
Η εγκαθίδρυση της ρωμαϊκής ηγεμονίας στον ελληνικό κόσμο αρχίζει με τη νίκη των Ρωμαίων επί των Μακεδονικών στρατευμάτων στη θέση Κεφαλές στη Θεσσαλία, και μία σειρά από αλυσσιδωτά γεγονότα οδηγεί την Ελλάδα λίγο αργότερα υπό καθεστώς ρωμαϊκής "προστασίας".
Από το 151 μέχρι και το 146 π.Χ η Ρώμη διεξήγαγε πολέμους εναντίον της Καρχηδόνας, της Μακεδονίας και της Αχαϊκής Συμπολιτείας, με αποτέλεσμα να αποτελέσουν οι δυνάμεις αυτές τις νέες επαρχίες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Η εποχή των Γράκχων χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια μεταρρυθμίσεων στην αγροτική οικονομία, στον αναδασμό της δημόσιας γης για την ανακούφιση των ακτημόνων, στην επιδότηση των πτωχών κοινωνικών στρωμάτων για την αγορά σίτου και στην αύξηση των κρατικών δαπανών για δημόσια έργα.
Τα μέτρα αυτά είχαν αποτέλεσμα την εξόντωση των εισηγητών τους και την επόμενη δεκαετία τα περισσότερα από αυτά καταργήθηκαν.
Ο Ιούλιος Καίσαρας υπήρξε ουσιαστικά ο πρώτος που οργάνωσε με συστηματικό τρόπο την αντιμετώπιση των προβλημάτων, ενώ ο διάδοχός του Αύγουστος χρεώνεται την αναδιοργάνωση της διοίκησης της πόλης, τη δημιουργία νέων δημόσιων υπηρεσιών, τη δημιουργία πυροσβεστικής υπηρεσίας και αστυνομίας πόλεων, στην προσπάθεια να αντικαταστήσει το διοικητικό σύστημα της πόλης με ένα νέο ολοκληρωμένο σύστημα θεσμών.
Είναι η περίοδος των μεγάλων κατακτητικών πολέμων σε ανατολή (Αίγυπτος) και δύση (Ισπανία, Βρεταννία), με αποτέλεσμα τη διεύρυνση των συνόρων του κράτους και την εγκαθίδρυση της ρωμαϊκής κυριαρχίας.
Στις αρχές πλέον του 2ου αιώνα, η Ρώμη βρίσκεται στο απόγειο της δύναμής της. Οι κατακτήσεις των Ρωμαίων επέτρεψαν όχι μόνο να επιβάλουν την κυριαρχία τους αλλά και να εκπολιτίσουν πολλούς λαούς.
Οι αιτίες της πτώσης της αυτοκρατορίας έχουν απασχολήσει πολλούς ιστορικούς, αλλά οι απαντήσεις δεν είναι οριστικές και δεν θα μπορούσαν άλλωστε να είναι, γιατί έρχονται στο φως συνέχεια νέα στοιχεία από τις έρευνες.
Τον 4ο αιώνα πάντως η αυτοκρατορία λύγιζε κάτω από το βάρος των μαζικών εισβολών, στις οποίες η Δύση τουλάχιστον αδυνατούσε να προβάλει σθεναρή αντίσταση.
Συγχρόνως, η οικονομική παρακμή, η φθορά της μορφής διακυβέρνησης, η έλλειψη στρατιωτών, η βαρεία φορολογία και οι ελλείψεις του διοικητικού μηχανισμού οδήγησαν στην κατάρρευση της αυτοκρατορίας και στο τέλος του Αρχαίου Κόσμου.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
- Ομώνυμο άρθρο στην Βικιπαίδεια
- Ομώνυμο άρθρο στην Livepedia
- [ http://www.asda.gr/gym8per/Programes/Via%20Romana/viaromana.htm asda.gr/gym8per]
- [ ]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)