Πόλεμος Ρώμης - Συρίας
Πόλεμοι Αρχαίας Εποχής Αρχαία Εποχή
Πόλεμοι Μεσαιωνικής Εποχής Μεσαιωνική Εποχή
Πόλεμοι Νεότερης Εποχής Νεότερη Εποχή
Πόλεμοι Σύγχρονης Εποχής Σύγχρονη Εποχή
Πόλεμοι 3ης Χιλιετίας π.Χ. Πόλεμοι 2ης Χιλιετίας π.Χ. Πόλεμοι 1ης Χιλιετίας π.Χ. Πόλεμοι 1ης Χιλιετίας μ.Χ. Πόλεμοι 2ης Χιλιετίας μ.Χ. Πόλεμοι 3ης Χιλιετίας μ.Χ.
- Πόλεμος του 2ου Αιώνα π.Χ..
Ετυμολογία[]
Πρότυπο:Wars
- Η ονομασία "Ρωμαϊκός" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "Ρώμη".
- Η ονομασία "Συριακός" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "Συρία".
Σύνοψη[]
- Μάχες:
- Μάχη
- Μάχη
Πρόλογος[]
Η κατάσταση πριν την έναρξη του πολέμου είχε ως εξής:
Το 196, μια Ρωμαϊκή πρεσβεία (υπό τον Λ. Κορνήλιο Λέντουλο) συναντήθηκε με τον Αντίοχο στη Λυσιμάχεια της Θράκης, προτείνοντάς του την Ρωμαϊκή διαμεσολάβηση στη διαμάχη Συρίας-Μακεδονίας.
Ο Αντίοχος απέρριψε, πάραυτα, την Ρωμαϊκή μεσολάβηση/εμπλοκή:
- Όπως εγώ δεν αναμιγνύομαι στις υποθέσεις της Δύσης, έτσι και η Ρώμη πρέπει να μην αναμιγνύεται στις υποθέσεις της Ανατολής. Είμαι εδώ στη Θράκη για να ανακτήσω αυτά που ανήκουν κληρονομικά στο κράτος μου: τα εδάφη που κατέκτησε ο πρόγονός μου, ο Σέλευκος Α', όταν νίκησε τον Λυσίμαχο. Όσο για το αίτημα της Σμύρνης και της Λαμψάκου, αυτό θα μπορούσε να παραπεμφθεί στη διαιτησία των Ροδίων, αλλά, πάντως, όχι της Ρώμης.
Το επόμενο έτος (195 π.Χ.) καταφθάνει στην αυλή της Αντιόχειας, ο Καρχηδόνιος στρατηγός Αννίβας. Δεν φαίνεται να επακολούθησε κάποια άμεση αντίδραση της Ρώμης.
Καθώς οι παρενέργειες από την Συριακή παρουσία στην Θράκη εντείνονται ο Αντίοχος Γ' αποστέλλει πρεσβεία στη Ρώμη (193 π.Χ.).
Εκεί ο Φλαμινίνος θέτει τον εξής όρο:
- είτε ο Αντίοχος θα αποσύρει τα στρατεύματά του από τη Θράκη, οπότε η Ρώμη δεν πρόκειται να αναμιχθεί στα πράγματα της Ασίας,
- είτε θα παραμείνει στη Θράκη, με συνέπεια η Ρώμης να διατηρεί το δικαίωμα να συνάπτει συμμαχίες και συμφωνίες με τις πόλεις της Ασίας.
Οι πρεσβευτές του Αντίοχου, δεν απάντησαν μεταφέροντας την πρόταση στο βασιλέα τους.
Ακολουθεί μετά από μερικούς μήνες Ρωμαϊκή πρεσβεία στην Ασία (υπό τους Σουλπίκιο και Βίλλιο).
Η πρεσβεία
- σταθμεύει στην Πέργαμο όπου ο Ευμένης τονίζει τον μεγάλο κίνδυνο που αντιμετωπίζει από τον Αντίοχο,
- συναντά στην Έφεσο τον Αννίβα (που μάλλον τήρησε διαλλακτική στάση), και τέλος
- καταφθάνει στη Λαοδίκεια όπου συναντά τον ίδιο τον Αντίοχο.
Σύντομα, όμως, ο Αντίοχος θα αποχωρήσει από τις συνομιλίες, επικαλούμενος το πένθος λόγω του θανάτου του υιου και διαδόχου του. Οι διαπραγματεύσεις, ωστόσο, θα συνεχισθούν, χωρίς να καταλήξουν σε αποτέλεσμα.
Στο μεταξύ στην Ελλάδα, η Αιτωλική Ομοσπονδία δυσαρεστημένη από την πολιτική της πρώην συμμάχου της Ρώμης, πρωταγωνιστεί σε δημιουργία αντι-Ρωμαϊκού συνασπισμού.
Οι Αιτωλοί προσεγγίζουν τη Σπάρτη, τον Φίλιππο της Μακεδονίας και τελικά τον Αντίοχο.
Ο τελευταίος δεν θα αποκλείσει κατηγορηματικά το ενδεχόμενο συμμαχίας.
Θεωρώντας δεδομένη την βοήθεια του Αντίοχου είναι βέβαιη, εκκινούν πολεμικές επιχειρήσεις, καταλαμβάνοντας τη Δημητριάδα.
Ο Αντίοχος αντιμετώπισε άμεσο δίλημμα.
Απρόθυμος να εμπλακεί σε πόλεμο από την μία πλευρά, δεν θέλει όμως να αφήσει τους Αιτωλούς να συντριβούν από την Ρώμη. Έτσι συγκέντρωσε τάχιστα μία στρατιωτική δύναμη και έπλευσε στην Ελλάδα (192 π.Χ.)
Περιγραφή[]
Οι Αιτωλοί είχαν δώσει πολλές υποσχέσεις
- στις ελληνικές πόλεις ότι ο Αντίοχος θα αποβίβαζε τεράστιες δυνάμεις και πολεμικούς ελέφαντες. *στον Αντίοχο, ότι μια Ελληνική πανστρατιά θα συντασσόταν μαζί του.
Με απορία οι Ελληνικές πόλεις είδαν την μικρή δύναμη των 10.000 ανδρών και των 6 ελεφάντων που αποβιβάσθηκε στη Δημητριάδα, για να αντιμετωπίσει τους Ρωμαίους.
Μόνον οι Μεσσήνιοι και οι Βοιωτοί έσπευσαν να δηλώσουν σύμμαχοί του.
Ο Αντίοχος κατέλαβε τη Χαλκίδα και στην συνέχεια οχύρωσε τις Θερμοπύλες, για να αποκρούσει τον Ρωμαϊκό στρατό που αναμενόταν να καταφθάσει από τον βορρά.
Πράγματι, ο Ρωμαϊκός στρατός (υπό την ηγεσία του Μάνιου Ακίλιου Γλάβριου έφθασε στις Θερμοπύλες και επιδόθηκε στην υπερφαλάγγισή τους. Η μάχη που δόθηκε θυμίζει ως προς την εξέλιξή της την σύγκρουση του 480 π.Χ.
Ο στρατός του Αντίοχου απέκρουσε τις Ρωμαϊκές επιθέσεις στην οχυρωμένη διάβαση, αλλά το μεγαλύτερο μέρος των Ρωμαϊκών δυνάμεων διήλθε από παρακαμπτήριο και επιτέθηκε στους Αιτωλούς που αποτελούσαν την οπισθοφυλακή του ελληνικού στρατεύματος. Οι Αιτωλοί υπέστησαν συντριβή, ο στρατός του Αντίοχου, περικυκλωμένος πλέον από τις Ρωμαϊκές δυνάμεις, επιβιβάσθηκε στα πλοία και επέστρεψε στην Μικρά Ασία.
Δεν σταμάτησαν όμως εκεί. Επιτέθηκαν στον Αντίοχο στην Ανατολία και η αποφασιστική νίκη του Σκιπίωνος του Ασιατικού στη Μάχη της Μαγνησίας το 190 π.Χ., την οποία ακολούθησε ήττα του Αννίβα στη θάλασσα έξω από τη Σίδη, έφερε τη Μικρά Ασία στην Ρωμαϊκή κυριαρχία.
Με τη Συνθήκη της Απάμειας το 188 π.Χ. ο βασιλέας της Συρίας εγκατέλειψε τις κτήσεις του βόρεια του Ταύρου, τις οποίες η Ρώμη διαμοίρασε στους συμμάχους της. Επίσης υποχρεώθηκε να πληρώσει χρηματικά ποσά στη Ρώμη, καθώς και να στείλει εκεί ως όμηρο το μικρότερο από τους υιους του, τον μέλλοντα Αντίοχο Δ' τον Επιφανή.
Αποτέλεσμα αυτού του πλήγματος στη δύναμη των Σελευκιδών, μερικές από τις επαρχίες που ο Αντίοχος είχε ανακτήσει διεκδίκησαν και πάλι την ανεξαρτησία τους.
Κριτική[]
Οι συνέπειες του πολέμου αυτού ήταν:
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Πόλεμοι 2ου Αιώνα π.Χ.
- Μάχες 2ου Αιώνα π.Χ.
- Πόλεμος
- Μάχη
- Συριακοί Πόλεμοι
- 1ος Συριακός Πόλεμος
- 2ος Συριακός Πόλεμος
- 3ος Συριακός Πόλεμος
- 4ος Συριακός Πόλεμος
- 5ος Συριακός Πόλεμος
- 6ος Συριακός Πόλεμος
- 7ος Συριακός Πόλεμος
- 8ος Συριακός Πόλεμος
- Ρωμαιο-Συριακός Πόλεμος
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)