Σέριφος
Νάξος
Πάρος
Άνδρος
Τήνος
Θήρα
Μήλος
Σύρος
Δήλος
Βόρειες Σποράδες
Νότιες Σποράδες
Ανατολικές Σποράδες
Δυτικές Σποράδες
Κυκλάδες
Σαρωνίδες
Αργολίδες
- Mία νήσος του Αιγαίου Πελάγους που ανήκει στις Κυκλάδες.
Ετυμολογία[]
 Κυκλάδες
|
|---|
| Δυτικές Κυκλάδες |
|
| Κεντρικές Κυκλάδες |
|
| Ανατολικές Κυκλάδες |
|
| Μικρές Κυκλάδες |
|
| Νότιες Κυκλάδες |
|
Η ονομασία "Σέριφος" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη Εφύρα (έτσι αποκαλείτο η αρχαία Κόρινθος)
Γεωγραφία[]
Ιστορία[]
Σύμφωνα με τις αρχαίες μαρτυρίες πρώτοι κάτοικοι της Σερίφου ήταν Αιολείς από τη Θεσσαλία, ενώ αργότερα στην νήσο έφθασαν Ίωνες άποικοι από την Αθήνα.
Μεταλλεία σιδήρου και χαλκού υπήρχαν από την αρχαιότητα και οι μεταλλουργικές δραστηριότητες ανάγονται στους Πρωτοκυκλαδικούς χρόνους (3η π.Χ. χιλιετία).
Ιδιαίτερα αρχαιολογικά ευρήματα στη Σέριφο δεν υπάρχουν.
Τα μόνα αρχαία κτίσματα που σώζονται είναι μαρμάρινοι πύργοι, με γνωστότερους:
- τον Ασπρόπυργο, στον όρμο του "Κουταλά",
- ο ορθογώνιος Ψαρόπυργος (ή καναπές του Κύκλωπα) στη χερσόνησο του Κύκλωπα, στα νοτιοδυτικά του Μεγάλου Λιβαδιού και
- ένας κυκλικός πύργος, κατασκευασμένος από μάρμαρο και γνεύσιο στον αυχένα της χερσονήσου της Κεφάλας.
Ορισμένοι εξ αυτών φαίνεται ότι συνδέονται με τις μεταλλευτικές και μεταλλουργικές δραστηριότητες.
Σύμφωνα με τη μυθολογία στη Σέριφο κατέληξε η λέμβος, στο οποία ο βασιλέας του Άργους Ακρίσιος είχε επιβιβάσει την κόρη του Δανάη με τον μικρό υιο της Περσέα, ώστε να τους εξαφανίσει. Εκεί ενηλικιώθηκε ο Περσεύς.
[Φαίνεται ότι στην Μυκηναϊκή Εποχή, η Σέριφος υπήρξε βάση του Αργειακού κράτους ή έστω συμμαχική του νήσος, γεγονός που υποδηλώνει ότι, ίσως, στην Κυκλαδική Εποχή, η Αργολίδα να αποτελούσε "περαία" της Σερίφου από την οποία προμηθευόταν ξυλεία για τα πλοία της]
Αργότερα, ο βασιλέας της Σερίφου Πολυδέκτης τον έπεισε να του αναλάβει ως αποστολή να φέρει την κεφαλή της Μέδουσας, μιας από τις τρεις Γοργόνες, που όποιος την έβλεπε κατά πρόσωπο απολιθωνόταν. Ο Περσεύς με τη βοήθεια των θεών θα τα καταφέρει και θα επιστρέψει στη Σέριφο. Στο μεταξύ ο Πολυδέκτης είχε αποπειραθεί να βιάσει τη Δανάη και αυτή για να προστατευθεί είχε καταφύγει σε έναν ναό. Εκδικούμενος ο Περσεύς, έδειξε στον Πολυδέκτη το τρόπαιό του και εκείνος απολιθώθηκε. Από αρχαίες μαρτυρίες είναι γνωστό ότι οι κάτοικοι της Σερίφου λάτρευαν τον Περσέα.
Επίσης στην αρχαιότητα, υπήρχε η παράδοση ότι οι βάτραχοι της Σερίφου είναι άφωνοι, η οποία απαντά σε αρκετούς αρχαίους συγγραφείς. Φαίνεται να υπήρχε και η παροιμιώδης έκφραση σερίφιος βάτραχος ή βάτραχος εκ Σερίφου για άφωνους ανθρώπους. Το βυζαντινό λεξικό Σούδα περιέχει το λήμμα Βάτραχος ἐκ Σερίφου: ἐπὶ τῶν ἀφώνων. παρόσον οἱ ἐν Σερίφῳ βάτραχοι κομισθέντες εἰς Σκῦρον οὐκ ἐφθέγγοντο..
Από τη Σέριφο έχουν βρεθεί αρχαία νομίσματα από τον 6ο π.Χ. αιώνα και έπειτα, τα οποία απεικονίζουν τον Περσέα, την κεφαλή της Μέδουσας ή τον σερίφιο βάτραχο.
Στην Ρωμαϊκή Εποχή, η νήσος είναι τόπος εξορίας.
Επί Τιβερίου, εξορίζεται ο Κάσσιος Σεβήρος, εχθρός της Συγκλήτου λόγω της ταπεινής του καταγωγής και της κακοποιού ζωής του.
Επίσης η Βιστιλία το 19 μ.Χ. για ακολασία.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
| Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)