Σαλαμίς
Salamis, Σαλαμίνα
- Μία νήσος του Σαρωνικού Κόλπου.
Ετυμολογία[]
Το όνομα "Σαλαμίνα" προέρχεται ή συνδέεται ετυμολογικά με τις λέξεις:
- Σαλαμίνα Κύπρου
- Τελαμών
- Σαλμωνεύς
- Σάμος
- Δαλματία
- Αμαζόνες
- Σαρμάτες, Σαρματία
- Σερμύλη
- Θαλάμες
- Σόλυμοι
- Σαλμυδησσός
Γεωγραφία[]
Βρέχεται:
- Β:
- Ν:
- Δ:
- Α:
Μορφολογία[]
- Οι σημαντικότερες οροσειρές της είναι:
- Οι σημαντικότεροι ποταμοί της είναι:
- Οι σημαντικότερες λίμνες της είναι:
Δημογραφία[]
Οι λαοί που την κατοίκησαν σε διάφορες ιστορικές περιόδους ήταν:
Οι σημαντικότερες ιστορικές πόλεις της ήταν:
Ιστορία[]
Ο μυθικός ήρωας Αίας.
Ναυμαχία Σαλαμίνας
Σύμφωνα με τη Μυθολογία, το όνομα Σαλαμίνα δόθηκε στην νήσο από τον Κυχρέα, προς τιμήν της μητέρας του Σαλαμίνας, που ήταν αδελφή της Αίγινας και μια από τις 50 θυγατέρες του ποτάμιου θεού Ασωπού.
Κατά την αρχαιότητα η Σαλαμίνα ήταν γνωστή με τα ονόματα
- Πιτυούσα (από το δένδρο πίτυς: πεύκος),
- Σκιράς (από τον ήρωα Σκίρωνα) και
- Κυχρεία (από τον Κυχρέα).
Η νήσος είναι επίσης γνωστό ήδη από την αρχαιότητα και με την ονομασία Κόλουρις, που προέρχεται από το ακρωτήριο «Κόλουρις άκρα» (σήμερα Πούντα), στο οποίο ήταν κτισμένη η αρχαία πόλη και ο λιμένας του 4ου αιώνα. π.Χ.
Στην νήσο βασίλευσε ο Ασωπός ποταμός, αφού φόνευσε τον πρώτο βασιλέα της νήσου, τον Όφιδα. Από τον γάμο του με τη Μετώπη, απέκτησε δύο θυγατέρες, τις νύμφες Σαλαμίνα και Αίγινα.
Την κόρη του, Σαλαμίνα την αγάπησε ο θεός της θάλασσας, Ποσειδών. Από την συνεύρεσή τους εγεννήθη ο Κυχρεύς (ημι-άνθρωπος, ημι-όφις) ο οποίος βασίλευσε στην νήσο. Ο Κυχρέας απέκτησε μια κόρη, τη Γλαύκη , η οποία συζεύχθηκε τον Τελαμώνα, γιό του βασιλέα της Αίγινας Αιακού.
Ο Τελαμών που διαδέχθηκε τον Κυχρέα στο θρόνο, απέκτησε αργότερα δυο γιούς:
- τον Αίαντα (από τον γάμο του με την Ερίβοια, κόρη του βασιλέα των Μεγάρων Αλκάθοου) και
- τον Τεύκρο (από τον γάμο του με την Ησιόνη).
Οι δύο αδελφοί έλαβαν μέρος στον Τρωικό Πόλεμο με 12 πλοία. Βασιλέας της νήσου τότε ήταν ο Αίας, ο οποίος περιγράφεται ως ένας από τους γενναιότερους Έλληνες.
Το τέλος του όμως ήταν τραγικό. Αυτοκτόνησε, όταν νικήθηκε από τον Οδυσσέα στους αγώνες που έγιναν με έπαθλο τα όπλα του νεκρού Αχιλλέα.
Μετά το τέλος του πολέμου επέστρεψαν στην νήσο ο Τεύκρος με τον Ευρυσάκη, γιο του Αίαντα και της Τέκμησσας.
Ο Τεύκρος αντιμετώπισε την οργή του πατέρα του Τελαμώνα, επειδή δεν εκδικήθηκε το θάνατο του αδελφού του. Έτσι εγκατέλειψε την νήσο και πήγε στην Κύπρο, όπου ίδρυσε πόλη με το όνομα Σαλαμίνα, ενώ ο Ευρυσάκης βασίλευσε στη νήσο και απέκτησε έναν γιό, τον Φιλαίο, που δώρισε τη Σαλαμίνα στους Αθηναίους και έγινε Αθηναίος πολίτης.
Για αιώνες μετά, η Σαλαμίνα υπήρξε το «μήλον της έριδος» μεταξύ Αθηνών και Μεγάρων. Κάποια εποχή η Σαλαμίνα βρέθηκε στη κατοχή των Μεγαρέων. Μετά δε την επέμβαση του Σόλωνα η Σαλαμίνα τέθηκε υπό τον έλεγχο των Αθηναίων.
Κατά τους Περσικούς Πολέμους η Σαλαμίνα πρόσφερε ανεκτίμητη βοήθεια στους Αθηναίους και στους συμμάχους των κατά των Περσών και ιδιαίτερα έμεινε γνωστή στην ιστορία για την μεγάλη ναυμαχία που διεξήχθηκε στο στενό της το 480 π.Χ.
Στη Σαλαμίνα, κατά την περίοδο της ναυμαχίας συναντώνται οι τρεις μεγαλύτεροι ποιητές των αιώνων.
- Ο Αισχύλος πολέμησε στη ναυμαχία και έγραψε γι’ αυτήν.
- Ο Σοφοκλής έφηβος έλαβε μέρος στα Επινίκια, ενώ
- ο Ευριπίδης γεννήθηκε στη Σαλαμίνα όταν διαδραματιζόταν το μεγάλο ιστορικό γεγονός.
Στη μετέπειτα ιστορία της, η Σαλαμίνα συνέχισε να έχει το καθεστώς που είχε, δηλ. την κηδεμονία των Αθηναίων. Kατά καιρούς δέχθηκε διάφορες επιδρομές, όπως αυτή των Πελοποννησίων το 429 π.χ. Ενδιάμεσα υπήρξαν περίοδοι ακμής και παρακμής. Από το 350 ως το 318 π.Χ. δόθηκε στη Σαλαμίνα η δυνατότητα να εκδόσει δικό της νόμισμα. Από τη μία όψη είχε την κεφαλή της νύμφης Σαλαμίνας και από την άλλη την ασπίδα του Αίαντα.
Το 318 π.Χ. στον πόλεμο μεταξύ Αθηναίων και Μακεδόνων, ο Κάσσανδρος κατέλαβε την Σαλαμίνα, στην οποία εγκατέστησε Μακεδονική φρουρά.
Το 294 π.Χ., ο Δημήτριος Α' ο Πολιορκητής, επιχειρώντας να καταλάβει την Αθήνα, χρησιμοποίησε τη Σαλαμίνα και την Αίγινα ως ορμητήριο και επέτυχε.
Από την κυριαρχία των Μακεδόνων απήλλαξε την νήσο πολύ αργότερα το 229 π.Χ., ο στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας, Άρατος, οπότε επανήλθε και πάλι στους Αθηναίους.
Τότε οι Αθηναίοι, επειδή θεώρησαν τους Σαλαμίνιους ενόχους προδοσίας στον πόλεμο κατά του Κασσάνδρου και ότι εσκεμμένα είχαν παραδώσει οι Σαλαμίνιοι την νήσο τους σ’ αυτόν, αποβιβάστηκαν σε αυτή, την λεηλάτησαν και έδιωξαν τους κατοίκους.
Τον εκλεγμένο ηξγέτη της νήσου, τον Ασκητάδη, τον καταδίκασαν σε θάνατο για προδοσία και τον εκτέλεσαν. Στη συνέχεια εγκατέστησαν κληρούχους και έκτοτε η Σαλαμίνα εδιοικείτο από έναν Αθηναίο «άρχοντα», εκλεγμένο με κλήρο κάθε χρόνο, και έναν Αθηναίο στρατηγό.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
 Ελλάδα
|
|---|
| Ιστορική Διαίρεση |
| Μέση Ελλάδα |
|
| Πελοπόννησος |
|
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
| Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)