Σικελία
Sicilia, Sicelia
Νήσος
Νήσοι Γης
Νήσοι Ασίας
Νήσοι Ευρώπης
Νήσοι Αφρικής
Νήσοι Βορείας Αμερικής
Νήσοι Νοτίας Αμερικής
Νήσοι Ωκεανίας
Νήσοι Βορείου Ατλαντικού Ωκεανού
Νήσοι Νοτίου Ατλαντικού Ωκεανού
Νήσοι Βορείου Ειρηνικού
Νήσοι Νοτίου Ειρηνικού
Νήσοι Ινδικού Ωκεανού
Νήσοι Αρκτικού Ωκεανού
- Μία Νήσος της Μεσογείου Θάλασσας.
Ετυμολογία[]
Οι πιθανές ετυμολογήσεις της ονομασίας αυτής είναι:
- Η ονομασία "Σικελία" ενδεχομένως συσχετίζεται με την ονομασία του λαού "Κύκλωπες"
Γεωγραφία[]
Συνορεύει με τις εξής περιοχές:
Σύγχρονη Κατάσταση[]
Σήμερα ανήκει στο κράτος:
Μορφολογία[]
 Ιταλία
|
|---|
| Ιστορική Διαίρεση |
| Χερσόνησος |
|
| Σικελία |
|
| Άλλες Νήσοι |
|
|
- Οι σημαντικότερες οροσειρές της είναι:
- Οι σημαντικότεροι ποταμοί της είναι:
- Αδρανός Ποταμός
- Αθύρας Ποταμός
- Ακίς Ποταμός (πηγάζει από Αίτνα)
- Ακράγας Ποταμός, Ύψας Ποταμός
- Αλαβών Ποταμός (Άλαβος) (πλησίον Υβλαίων Μεγάρων)
- Αλικύας Ποταμός
- Άναπος Ποταμός (συγχρ. Anapo)
- Ασσίναρος Ποταμός (συγχρ. Falconara)
- Αχάτης Ποταμός (συγχρ. Dirillo)
- Άλυκος Ποταμός ( = Σικελικός Λύκος Ποταμός) (συγχρ. Platani)
- Σικελικός Άναπος Ποταμός
- Γέλας Ποταμός
- Έλωρος Ποταμός
- Σικελικός Ερασίνος Ποταμός
- Έρυκας Ποταμός
- Θέρμος Ποταμός
- Σικελικός Θύμβρις Ποταμός
- Ιμέρας Ποταμός Νότιος Ιμέρας (= Salso)
- Ιππάριος Ποταμός (Camarina between the rivers Hipparis and Oanis )
- Καμικός Ποταμός
- Κριμησός Ποταμός (= Κριμισός Ποταμός) (Freddo or Caltabellota)
- Παντακύας Ποταμός
- Σύμαιθος Ποταμός
- Σικελικός Σελινούς Ποταμός
- Τηρίας Ποταμός
- Φοινικούς Ποταμός
- Ωάνις Ποταμός ( = Όανις Ποταμός, Όανος Ποταμός (πλησίον Καμάρινας)
Οι σημαντικότερες λίμνες της είναι:
Δημογραφία[]
Οι λαοί που την κατοίκησαν σε διάφορες ιστορικές περιόδους ήταν:
Οι σημαντικότερες ιστορικές πόλεις της ήταν:
- Συρακούσες: πόλη της νοτιοανατολικής Σικελίας. Ιδρύθηκε από τους Κορινθίους το 734 π.Χ.
- Μεσσήνη ή Ζάγκλη (σημερινή Messina): αποικία των Χαλκιδαίων.
- Μύλοι (σημερινό Milazzo)
- Αιολίδες Νήσοι με επίκεντρο τη Λιπάρα (αποικία της Κνίδου, 580 π.Χ.)
- Πάνορμος (σημερινό Palermo)
- Άκις ή Άχις (σημερινό Acireale)
- Ξιφωνία (δεδομένου ότι δεν έχει βρεθεί κανένα αρχαιολογικό ίχνος της, ούτε και υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για τη ακριβή της θέση, υπολογίζεται ότι βρισκόταν μεταξύ των σημερινών Aci Catena, Acireale και Aci Castello)
- Μινωική Ηράκλεια
- Αίγεστα ή Έγεστα
- Τυνδαρίς
- Εύβοια, μια αποικία των Λεοντίνων.
- Ακράγας ή Aκράγαντας (σημερινό Agrigento)
- Νάξος: αποικία των Χαλκιδαίων: ιδρύθηκε το 757 π.Χ. (σημερινή Giardini Naxos)
- Ταυρομένιον: αποικία των κατοίκων της Νάξου Σικελίας (σημερινή Taormina)
- Μέγαρα Υβλαία: αποικία των Μεγαρέων στην ανατολική ακτή της Σικελίας. Ίδρυση το 734 π.Χ.
- Λεοντίνοι: αποικία των Χαλκιδέων ή των κατοίκων της Νάξου Σικελίας τον 8ο αιώνα π.Χ. (σημερινό Lentini)
- Κατάνη: Ιδρύθηκε από τους Ναξιώτες Σικελίας τον 8ο αιώνα π.Χ. (σημερινή Catania)
- Γέλα: Ιδρύθηκε από αποίκους της Ρόδου και Κρήτης το 675 π.Χ. (σημερινή Gela)
- Καμάρινα: αποικία των Συρακουσών (σημερινή Camarina)
- Άκραι: αποικία των Χαλκιδέων. (σημερινό Palazzolo Acreide)
- Ιμέρα: αποικία της Μεσσήνης (σημερινή Imera)
- Σελινούς: αποικία των Μεγάρων Υβλαίων
- Κασμέναι: αποικία των Συρακουσών
- Ραγούσα (σημερινή Ragusa)
- Ακρίλλαι (σημερινό Chiaramonte Gulfi)
- Aγύριον (σημερινή Agira)
Ιστορία[]
Οι πρώτοι κάτοικοι της Σικελίας, ήταν οι Έλυμοι, οι Σικανοί και οι Σικελοί.
Από αυτούς, οι Σικελοί ήταν αυτοί που έφθασαν τελευταίοι και σχετίζονταν με τους κατοίκους της νοτίου Ιταλίας , όπως τους Αύσονες , τους Οινοτρούς κλπ.
Για τους Σικανούς πιθανολογείται να έχουν Ιβηρική προέλευση, ενώ οι Έλυμοι μάλλον είχαν έρθει από την περιοχή του Αιγαίου και την Μικρά Ασία.
Η Σικελία αποικίθηκε από Έλληνες και Φοίνικες από τον 8ο π.Χ. αιώνα.
Το 734 π.Χ., από Κορίνθιους ιδρύθηκαν οι Συρακούσες, η σπουδαιότερη αποικία στη Σικελία.
Άλλες σημαντικές ελληνικές αποικίες ήταν
Αυτές οι ελληνικές πόλεις κράτη ήταν μεγάλης σημασίας για το σύνολο του ελληνικού πολιτισμού, μαζί με αυτές τις νοτίου Ιταλίας αποτελούσαν την Μεγάλη Ελλάδα. Ο Εμπεδοκλής και ο Αρχιμήδης ήταν από τη Σικελία.
Η Σικελία ήταν από την αρχαιότητα μεγάλο κέντρο παραγωγής σίτου (περιζήτητο για τις πόλεις της κυρίως Ελλάδας). Υπήρξε πολλές φορές παρέμβαση στα πολιτικά των Σικελικών πόλεων από τις πόλεις της κυρίως Ελλάδας, είτε αυτή είχε ζητηθεί, είτε όχι.
Οι Φοίνικες είχαν και αυτοί αρκετές αποικίες, όπως η Zis (Πάνορμος, σημερινό Παλέρμο), το Λιλύβαιο κλπ.
Ο ανταγωνισμός Ελλήνων και Φοινίκων για το έλεγχο της Μεσογείου τους έφερε αντιμέτωπους και η Σικελία ήταν το μέρος όπου οι δύο πολιτισμοί είχαν επαφή. Η Καρχηδόνα ήταν πολύ κοντά στο νοτιοδυτικό άκρο του νησιού και το 480 π.Χ., ενδεχομένως σε συνεννόηση με τους Πέρσες, επιχείρησαν την κατάληψη ολόκληρης της νήσου αλλά ηττήθηκαν στη Μάχη της Ιμέρας. Από τότε και μέχρι την κατάληψη του νησιού από τους Ρωμαίους (242 π.Χ.), Έλληνες και Καρχηδόνιοι αποκτούσαν, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, τον έλεγχο του νησιού, με τις Συρακούσες και το Λιλύβαιο να παραμένουν οι πυρήνες αντίστασης για τους Έλληνες και για τους Καρχηδονίους αντίστοιχα.
Από το 242 π.Χ. η Ρώμη κάνει τη Σικελία την πρώτη επαρχία εκτός Ιταλικού εδάφους. Η αρχική επιτυχία των Καρχηδονίων στον Β' Καρχηδονιακό Πόλεμο, προκάλεσε την εξέγερση πολλών Σικελικών πόλεων, η Ρώμη έστειλε στρατό για να καταστείλει την εξέγερση και ήταν κατά τη διάρκεια εκείνης της πολιορκίας των Συρακουσών που σκοτώθηκε ο Αρχιμήδης.
Για τους επόμενους 6 αιώνες η Σικελία παραμένει Ρωμαϊκή επαρχία, τροφοδότης της Ρώμης σε σιτηρά. Καθ' όλη αυτή την περίοδο διατηρείται αμείωτος ο ελληνικός χαρακτήρας του νησιού.
Το 440 μ.Χ. η Σικελία παραδίνεται στον Βάνδαλο βασιλέα Γιζέριχο. Μερικές δεκαετίες αργότερα περιήλθε στην κατοχή των Οστρογότθων, όπου και παρέμεινε μέχρι την κατάληψή της, και προσάρτησή της στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, από τον στρατηγό Βελισσάριο το 535.
Το 550 άλλος Οστρογότθος, ο Τωτίλας, κατέλαβε τη Σικελία, για να ηττηθεί και φονευθεί από τον Βυζαντινό στρατηγό Ναρσή το 552.
Μεταξύ 662 και 668 οι Συρακούσες έγιναν ατύπως η πρωτεύουσα του Βυζαντινού κράτους, κατά τη βασιλεία του αυτοκράτορα Κώνσταντα Β'. Η Βυζαντινή περίοδος λήγει με την Αραβική κατάκτηση (827 - 902). Αναφέρεται από πηγές της εποχής ότι οι Σικελοί ομιλούσαν ελληνική ή ιταλοελληνική διάλεκτο, τουλάχιστον μέχρι τον 10ο αιώνα.
Μετά τους Άραβες ήρθαν οι Νορμανδοί (1060 - 1090). Το 1130 δημιουργείται το νορμανδικό Βασίλειο της Σικελίας (που περιλάμβανε και τη Νότιο Ιταλία) το οποίο γίνεται ένα από τα πλουσιότερα της Ευρώπης. Το 1194, η Νορμανδική δυναστεία των Hauteville παραχωρεί τη θέση της στη Γερμανική (από τη Σουηβία), των Hohenstaufen, με πρωτεύουσα πάντα το Παλέρμο.
Λόγω των σταυροφοριών που γινόνταν εκείνη την εποχή υπήρξαν ταραχές και συγκρούσεις μουσουλμάνων (Αράβων) και χριστιανών με αποτέλεσμα ο Φρειδερίκος Β' να διώξει όλους τους Άραβες που είχαν απομείνει στη νήσο, το 1224.
Το 1266, οι Χοχενστάουφεν ήρθαν σε σύγκρουση με την Παπική Ρώμη. Ο Πάπας, αναζητώντας έναν νέο βασιλέα της Σικελίας που θα ήταν συνεννοήσιμος και φιλικά προσκείμενος στην Αγία Έδρα, τον βρήκε στο πρόσωπο του Καρόλου Α', δούκα της Ανδεγαβίας και αδελφού του Αγίου Λουδοβίκου, βασιλέα της Γαλλίας.
Ο Κάρολος νίκησε τους Χοχενστάουφεν και κατέλαβε τη Σικελία με τις ευλογίες του Πάπα. Οι Σικελοί δυσανασχετούσαν με τη διακυβέρνησή του. Η αντίδραση στη Γαλλική κατοχή κατέληξε στον Σικελικό Εσπερινό (1282) και σε έναν πόλεμο που ενέπλεξε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές δυνάμεις της εποχής. Η Σικελία στο τέλος του πολέμου έγινε ανεξάρτητο βασίλειο με ηγεμόνες από την Αραγωνία, ενώ οι Ανδεγαβοί συνέχισαν να κυβερνούν στη Νότια Ιταλία με έδρα την Νάπολη.
Το 1479 περιήλθε στην κατοχή της Ισπανίας, το 1656 την έπληξε επιδημία πανούκλας και ακολούθησε ισχυρός σεισμός που έπληξε την ανατολική πλευρά του νησιού (1693). Το 1734 ανακυρήσσεται το «Βασίλειο Δύο Σικελιών», αφού η Σικελία ενώθηκε με το Βουρβωνικό βασίλειο της Νεάπολης.
Η Σικελία ήταν το θέατρο μεγάλων επαναστατικών κινημάτων το 1820 και το 1848.
Το 1860 η Σικελία, μετά την εκστρατεία του Γαριβάλδη ενώθηκε με την υπόλοιπη Ιταλία. Το 1866 το Παλέρμο επαναστάτησε κατά της Ιταλίας, η πόλη όμως βομβαρδίστηκε από το ιταλικό ναυτικό και οι πρωτεργάτες της επανάστασης εκτελέστηκαν, με αποτέλεσμα η Σικελία να επαναενσωματωθεί στο Ιταλικό κράτος.
Από το 1861 έως το 1871, έλαβε χώρα ένας εκτεταμένος ανταρτοπόλεμος κατά των «ενωτικών», σε όλη τη Σικελία και νότια Ιταλία. Οι ιταλικές κυβερνήσεις επέβαλαν στρατιωτικό νόμο και ο ιταλικός στρατός λεηλάτησε την περιοχή, εκτέλεσε χιλιάδες κατοίκους, φυλάκισε δεκάδες χιλιάδων, κατέστρεψε χωριά και απέλασε αντιτιθέμενους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή της οικονομίας της περιοχής και τη μαζική μετανάστευση. To 1894, εργατικές ταραχές οδήγησαν και πάλι σε στρατιωτικό νόμο.
Το δίκτυο οργανωμένου εγκλήματος, γνωστό ως Μαφία, μεγάλωσε στα τέλη του 19ου αι. και επεκτάθηκε και σε άλλες χώρες, κυρίως στις ΗΠΑ.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
| Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)