Τιμολέων
(αυθαίρετη σύγχρονη αναπαράσταση)
Στρατιωτικοί Κλασσικής Εποχής
4ος Αιώνας π.Χ.
Κόρινθος Ηγεμόνες Κορίνθου Στρατιωτικοί Κορίνθου Κορινθία Ηγεμόνες Κορινθίας
Αθήνα Ηγεμόνες Αθήνας Στρατιωτικοί Αθήνας Πολιτικοί Αθήνας Αττική Ηγεμόνες Αττικής
Σπάρτη Ηγεμόνες Σπάρτης Στρατιωτικοί Σπάρτης Πολιτικοί Σπάρτης Λακωνία Ηγεμόνες Λακωνίας Λακωνία
Θήβα Ηγεμόνες Θήβας Στρατιωτικοί Θήβας Βοιωτία Ηγεμόνες Βοιωτίας
Άργος Ηγεμόνες Άργους Στρατιωτικοί Άργους Αργολίδα Ηγεμόνες Αργολίδας
Φωκίδα Ηγεμόνες Φωκίδας Στρατιωτικοί Φωκίδας
Πελοπόννησος Ηγεμόνες Πελοποννήσου
Μέση Ελλάδα Ηγεμόνες Μέσης Ελλάδας
Θεσσαλία Θεσσαλική Ομοσπονδία Ηγεμόνες Θεσσαλίας
Ήπειρος Ηγεμόνες Ηπείρου
Ιλλυρία Ηγεμόνες Ιλλυρίας
Μακεδονία Ηγεμόνες Μακεδονίας Στρατιωτικοί Μακεδονίας Στρατιωτικοί Μακεδονικής Αυτοκρατορίας Μακεδόνες
Θράκη Ηγεμόνες Θράκης
Κρήτη Ηγεμόνες Κρήτης
Αιγαία Θάλασσα Ηγεμόνες Αιγαίας Θάλασσας
Ιόνια Θάλασσα Ηγεμόνες Ιόνιας Θάλασσας
Ασιατική Αιολίδα Ηγεμόνες Ασιατικής Αιολίδας
Ασιατική Ιωνία Ηγεμόνες Ασιατικής Ιωνίας
Ασιατική Δωρίδα Ηγεμόνες Ασιατικής Δωρίδας
Σικελία Ηγεμόνες Σικελίας
Κάτω Ιταλία Ηγεμόνες Κάτω Ιταλίας
Κυρήνη Ηγεμόνες Κυρήνης
Καρχηδόνα Ηγεμόνες Καρχηδόνας Στρατιωτικοί Καρχηδόνας
Φοινίκη Ηγεμόνες Φοινίκης
Περσική Αυτοκρατορία Ηγεμόνες Περσικής Αυτοκρατορίας Έπαρχοι Περσικής Αυτοκρατορίας Στρατιωτικοί Περσικής Αυτοκρατορίας Πρίγκιπες Περσικής Αυτοκρατορίας
- Στρατηγός της Κορίνθου.
- Χρονική Περίοδος Ακμής: 4ος Αιώνας π.Χ.
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
Το όνομα "Τιμολέων" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "[[ ]]".
Γενεαλογία[]
- Οίκος:
- Πατέρας:
- Μητέρα:
- Σύζυγος:
- Τέκνα:
Βιογραφία[]
Τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα, κατά την διάρκεια του βίου του, είναι:
Ο Τιμολέων ήταν Κορίνθιος στρατηγός και πολιτικός που έζησε τον 4ο αιώνα π.Χ.. Με ελάχιστες δυνάμεις εστάλη στη Σικελία σε μια προσπάθεια να βοηθηθούν οι Σικελιώτες Ελλήνων να απαλλαγούν από τυράννους και να αντιμετωπίσουν τους Καρχηδονίους. Σε λίγα έτη επέτυχε να παλινόρθωσε τα δημοκρατικά καθεστώτα στις Σικελικές πόλεις. Έτσι κέρδισε την εκτίμηση και τον σεβασμό των κατοίκων της Σικελίας που εξέφρασαν τα συναισθήματά τους προς τον Τιμολέοντα ακόμη και μετά τον θάνατό του.
Ο βίος στην Κόρινθο[]
Ο Τιμολέων καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια της Κορίνθου. Γονείς του ήταν ο Τιμόδημος και η Δημαρίστη και αδελφός του ο Τιμοφάνης. Συνετός, ήπιος στον χαρακτήρα, είχε αποδείξει την γενναιότητά του όταν κατά τη διάρκεια μιας μάχης έσωσε τον αδελφό του, ριψοκινδυνεύοντας ο ίδιος. Επίσης, αν και αριστοκρατικής καταγωγής, διαπνεόταν από δημοκρατικά ιδεώδη.
Ο αδελφός του Τιμοφάνης, όμως, είχε διαφορετικές αντιλήψεις.
Το 365 π.Χ. κατέλαβε την εξουσία στην Κόρινθο και για μικρό διάστημα κυβέρνησε τυραννικά.
Στις παρακλήσεις και νουθεσίες του Τιμολέοντα ο Τιμοφάνης δεν έδωσε σημασία και έτσι ο Τιμολέων έλαβε μέρος σε συνομωσία, που είχε ως αποτέλεσμα τον φόνο του τυράννου.
Η Κόρινθος απαλλάχθηκε από την τυραννία και αρκετοί πολίτες θεωρούσαν τον Τιμολέοντα τυραννοκτόνο ενώ άλλοι, μεταξύ αυτών και η μητέρα του, αδελφοκτόνο.
Υπό το βάρος των τύψεων ο Τιμολέων αποσύρθηκε από τον δημόσιο βίο και ιδιώτευσε στην Κορινθιακή ύπαιθρο.
Την ίδια εποχή, στη Σικελία επικρατούσε μεγάλη αστάθεια και αναταραχή. Σε πολλές πόλεις είχαν επιβληθεί τυραννικά καθεστώτα, εμφύλιες συγκρούσεις εκσπούσαν κάθε τόσο, ενώ οι Καρχηδόνιοι, εκμεταλλευόμενοι τις συνθήκες αυτές, προσπαθούσαν ακόμα μια φορά να επιβληθούν στον κεντρικό και ανατολικό τμήμα της νήσου. Το 345 π.Χ., Συρακούσιοι εξόριστοι κατέφυγαν στην Κόρινθο όπου ζήτησαν την βοήθεια της μητρόπολής τους[1] για την εκδίωξη του τυράννου Διονυσίου Β' του Νεώτερου από τις Συρακούσες. Οι Κορίνθιοι ανταποκρίθηκαν στο αίτημά τους και αποφάσισαν να στείλουν στη Σικελία μισθοφορική δύναμη. Στην Εκκλησία του Δήμου προτάθηκε ως αρχηγός της δύναμης ο Τιμολέων που ανέλαβε εν τέλει να φέρει εις πέρας την αποστολή. Με μια μικρή δύναμη δέκα τριήρεων και 700 μισθοφόρων έπλευσε προς Σικελία την άνοιξη του 344 π.Χ.
Πρώτες επιχειρήσεις και κατάληψη Συρακουσών[]
Πρώτος σταθμός του Τιμολέοντα στην Δύση ήταν το Ρήγιο της Κάτω Ιταλίας. Εκεί έτυχε θερμής υποδοχής, αλλά συναντήθηκε με έναν καρχηδονιακό στόλο που είχε αγκυροβολήσει στον λιμένα της πόλης. Οι Καρχηδόνιοι απαίτησαν την επιστροφή της Κορινθιακής δύναμης στην Ελλάδα. Ο Τιμολέων έδειξε ότι δέχεται, αλλά κατόπιν διαφεύγοντας της επιτήρησης του καρχηδονιακού στόλου κατέπλευσε προς το Ταυρομένιο της Σικελίας. Ο ηγέτης της πόλης, Ανδρόμαχος, τάχθηκε στο πλευρό του Τιμολέοντα παραχωρώντας την πόλη του ως ορμητήριο για τις επιχειρήσεις του τελευταίου.
Εν τω μεταξύ, ο τύραννος των Λεοντίνων Ικέτας συμμαχώντας με την Καρχηδόνα, είχε καταλάβει τις Συρακούσες και πολιορκούσε τον Διονύσιο Β' στην οχυρωμένη ακρόπολη της πόλης, Ορτυγία. Αν η ακρόπολη κυριευόταν, ο Τιμολέων δεν θα είχε ελάχιστες ελπίδες να καταλάβει τις Συρακούσες από τον Ικέτα, αλλά δεν μπορούσε να επέμβει εναντίον του τελευταίου με τον μικρό στρατό που διέθετε. Τότε έλαβε έκκληση από τους δημοκρατικούς του Αδράνου (πόλη των αυτοχθόνων Σικελών) να καταλάβει την πόλη τους. Αντίστοιχη έκκληση έλαβε και ο Ικέτας από τους ολιγαρχικούς και έσπευσε με ένα τμήμα του στρατού του (5000 άνδρες) στο Άδρανο. Ο στρατός του Τιμολέοντα αν και έφθασε καθυστερημένα, αιφνιδίασε τον υπέρτερο εχθρό του, και το Άδρανο τον υποδέχθηκε ως ελευθερωτή. Η σχεδόν αναίμακτη νίκη έκανε πολλούς να προστρέξουν στο πλευρό του νικητή. Ακόμα και ο Μάρμεκος, τύραννος της Κατάνης, τάχθηκε προσωρινά με τον Τιμολέοντα. Ο Ικέτας, μετά από αυτό, οργάνωσε δολοφονική απόπειρα εναντίον του Κορίνθιου στρατηγού, η οποία απέτυχε την τελευταία στιγμή. Το γεγονός αυτό ερμηνεύθηκε ως εύνοια των θεών προς το πρόσωπο του Τιμολέοντα και αύξησε την φήμη του.
Αμέσως μετά, ο Τιμολέων επέτυχε να του παραχωρηθεί η Ορτυγία από τον Διονύσιο, με αντάλλαγμα την ασφαλή φυγή του τυράννου στην Κόρινθο. Πράγματι, ο Διονύσιος παρέδωσε την ακρόπολη των Συρακουσών μαζί με το τεράστιο οπλοστάσιό της (70.000 πανοπλίες) και 2000 μισθοφόρους και μετέβη στην Κόρινθο όπου έζησε το υπόλοιπο της ζωής του στην αφάνεια.
Στην Ορτυγία εγκαταστάθηκαν 400 μισθοφόροι του Τιμολέοντα υπό τον Νέωνα, οι οποίοι ανεφοδιάζονταν τακτικά με πλοιάρια από την Κατάνη, όπου ο Τιμολέων είχε εγκαταστήσει το αρχηγείο του. Η θέση του τελευταίου ενισχύθηκε σημαντικά από αυτήν την εξέλιξη. Παράλληλα η Κόρινθος, ενθουσιασμένη από τις επιτυχίες του, απέστειλε ενισχύσεις στη Σικελία (2000 άνδρες). Έτσι ο Τιμολέων ετοιμάστηκε να λύσει την πολιορκία της Ορτυγίας.
Ο Ικέτας όμως αποφάσισε να αντιδράσει πρώτος. Από κοινού με τον καρχηδονιακό στρατό (60.000 μισθοφόροι υπό τον Μάγωνα) εκστράτευσε εναντίον του αντιπάλου του ώστε να τον αντιμετωπίσει προτού να ισχυροποιηθεί επικίνδυνα. Όταν οι σύμμαχοι απομακρύνθηκαν αρκετά από τις Συρακούσες, ο Νέων επιχείρησε έξοδο και κατέλαβε ένα τμήμα της πόλης, αιφνιδιάζοντας τη φρουρά που είχε αφήσει ο Ικέτας. Ο τύραννος των Λεοντίνων επέστερεψε εσπευσμένα στις Συρακούσες αλλά δεν μπόρεσε να ανατρέψει την κατάσταση. Τότε ο Τιμολέων βάδισε προς συνάντηση των αντιπάλων του, παρ' όλο που αριθμητικά ο στρατός του υστερούσε κατά πολύ από τον αντίστοιχο των τελευταίων. Ο καρχηδονιακός στρατός εκείνη ακριβώς την κρίσιμη στιγμή αποχώρησε από το μέτωπο, εξ αιτίας της δυσπιστίας που αναπτύχθηκε μεταξύ των συμμάχων.[2] Ο Τιμολέων εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία αυτήν, επιτέθηκε στις Συρακούσες και κατατρόπωσε τον στρατό του Ικέτα, κερδίζοντας μια ακόμη νίκη. Έτσι σε έναν μόλις χρόνο από την άφιξή του είχε πετύχει τον ένα στόχο.
Αναδιοργάνωση των Συρακουσών[]
Η πόλη των Συρακουσών όμως είχαν ερημώσει εξ' αιτίας των συνεχών εμφύλιων συγκρούσεων. Ήδη από το 354 π.Χ. ο πληθυσμός της δεν υπερέβαινε τις 10.000, σύμφωνα με τον Πλάτωνα. Εκλήθησαν, λοιπόν, άποικοι από διάφορα μέρη του ελληνικού κόσμου, καθώς και όλοι οι Συρακούσιοι πρόσφυγες και εξόριστοι. Συγκεντρώθηκαν συνολικά 60.000 άνδρες και ένας μεγάλος αριθμός γυναικοπαίδων. Δημοπρατήθηκαν τα δημόσια αγάλματα για να ενισχυθεί το άδειο θησαυροφυλάκιο και ανακατανεμήθηκε η γεωργική χώρα ανάμεσα σε παλαιούς και νέους κατοίκους. Σε μια συμβολική (αλλά και πρακτική) κίνηση κατεδαφίστηκε το οχυρό της Ορτυγίας, που πολλές φορές κατά το παρελθόν είχε καταστεί καταφύγιο των επίδοξων τυράννων, και με τα υλικά του κτίσθηκε το δικαστήριο. Επίσης ο Τιμολέων κάλεσε από την Κόρινθο του νομομαθείς Κέφαλο και Διονύσιο για να συντάξουν το νέο δημοκρατικό σύνταγμα και να οργανώσουν το πολίτευμα της πόλης.
Νέα Εκστρατεία των Καρχηδονίων[]
Το καλοκαίρι του επόμενου έτους (342 π.Χ.) ο Τιμολέων εκστράτευσε κατά των τυράννων Ικέτα και Λεπτίνη (ο τελευταίος ήλεγχε κάποιες πόλεις της Βόρειας Σικελίας). Απέτυχε να εκπορθήσει τους Λεοντίνους, αλλά εξουδετέρωσε τον Λεπτίνη, ο οποίος δέχθηκε να παραδοθεί με τον όρο να έχει την τύχη του Διονυσίου των Συρακουσών, όπως και έγινε. Παράλληλα ένα τμήμα 1000 επίλεκτων ανδρών εστάλη στην καρχηδονιακή επικράτεια όπου επικεντρώθηκε στη λεηλασία της περιοχής.
Στο διάστημα αυτό, η Καρχηδόνα δεν έμεινε άπραγη. Μάλιστα από τις ετοιμασίες στις οποίες προέβη συμπεραίνουμε ότι σκόπευε να δώσει οριστική «λύση» στη διαμάχη με τους Έλληνες της Σικελίας. Οι σύγχρονοι ιστορικοί αναφέρουν 200 τριήρεις και πολύ περισσότερα βοηθητικά και μεταγωγικά πλοία, πολιορκητικές μηχανές, 10.000 ίππους για το ιππικό και τα πολεμικά άρματα και 70.000 πεζούς, μεταξύ αυτών και τον Ιερό Λόχο που αποτελούταν από 2500 βαρέως οπλισμένους Καρχηδονίους αριστοκράτες. Η δύναμη αυτή αποβιβάστηκε στο Λιλύβαιο της δυτικής Σικελίας. Προ του μεγάλου κινδύνου, ο Τιμολέων διέκοψε τις επιχειρήσεις εναντίον των τυράννων (τους οποίους ανάγκασε να συμμαχήσουν μαζί του) και αναζήτησε ενισχύσεις από τις Συρακούσες και τις άλλες πόλεις που είχε ελευθερώσει. Το μέγεθος όμως του Καρχηδονιακού στρατού έκανε πολλούς Έλληνες να λιποψυχήσουν. Έτσι, εναντίον της καρχηδονιακής στρατιάς ο Τιμολέων βάδισε με περίπου 10.000 άνδρες[3]. Κατά τη διάρκεια της πορείας, οι μισθοφόροι του στασίασαν και με μεγάλη δυσκολία κατόρθωσε ο Κορίνθιος στρατηγός να κατευνάσει τα πνεύματα. Ωστόσο, 1.000 μισθοφόροι αποχώρησαν με πρόσχημα την μη καταβολή των μισθών τους. Οι Καρχηδόνιοι εν τω μεταξύ, είχαν προωθηθεί και στρατοπεδεύσει στην δυτική όχθη του Κριμησού ποταμού, κοντά στον Σελινούντα. Ο Τιμολέων έσπευσε να συναντήσει τους εχθρούς του πριν διαβούν τον ποταμό, ώστε το φυσικό αυτό εμπόδιο να εξουδετερώσει το μεγάλο αριθμητικό μειονέκτημα του στρατού του.
Η μάχη που ακολούθησε (αρχές καλοκαιριού του 341 π.Χ.) ήταν η μεγαλύτερη σύγκρουση μεταξύ Καρχηδονίων και Ελλήνων μετά την μάχη της Ιμέρας. Ο δυσκίνητος και πολυεθνικός στρατός της φοινικικής μεγαλούπολης, στην προσπάθειά του να διασχίσει το ποτάμι, συνετρίβη. Οι απώλειες του καρχηδονιακού στρατεύματος ήταν μεγάλες: 10.000 νεκροί, μεταξύ αυτών και το σύνολο σχεδόν του Ιερού Λόχου, πάρα πολλοί ακόμη πνίγηκαν στον πλημμυρισμένο από αιφνίδια καταιγίδα Κρίμησο και 15.000 αιχμαλωτίστηκαν. Τα λάφυρα, επίσης ήταν ανεκτίμητης αξίας, από τη στιγμή, μάλιστα που κατελήφθη και το στρατόπεδο των Καρχηδονίων. Πολλά λάφυρα στάλθηκαν ως αναθήματα σε ναούς της Σικελίας και της Ελλάδας, ενώ τα ωραιότερα κόσμησαν τους ναούς της Κορίνθου.
Τελευταίοι Αγώνες[]
Χωρίς ισχυρό στόλο, ο Τιμολέων δεν μπορούσε να επιφέρει σημαντικό κτύπημα στους Καρχηδονίους.
Επιπλέον, οι τύραννοι Μάμερκος και Ικέτας σύνηψαν νέα συμμαχία με τους Καρχηδονίους καθόσον μετά την ήττα των τελευταίων στον Κριμησό, θεωρούσαν τον Τιμολέοντα πολύ πιο επικίνδυνο. Ο Κορίνθιος ηγέτης επέστρεψε στις Συρακούσες και εκστράτευσε κατά της Καμαρίνας (κατά της Καλαύριας κατά τον Πλούταρχο).
Εν τω μεταξύ στον συνασπισμό Καρχηδονίων – Λεοντίνων προσχώρησε και ο Ίππων που ήλεγχε τη Μεσσήνη όταν ο αφρικανικός στόλος εμφανίστηκε στο λιμάνι της πόλης. Οι σύμμαχοι ακολούθως εξολόθρευσαν ένα απόσπασμα 400 μισθοφόρων που ο Τιμολέων έστειλε εσπευσμένα εναντίον τους. Μετά την επιτυχία αυτή, οι εχθροί του Τιμολέοντα αναθάρρησαν. Ο Ικέτας επέδραμε και λεηλάτησε τη χώρα των Συρακουσών, εκμεταλευόμενος την απουσία του Τιμολέοντα.
Στη συνέχεια εκστράτευσε εναντίον του τελευταίου με μεγάλες δυνάμεις αλλά ηττήθηκε κατά κράτος κοντά στον ποταμό Δαμυρία. Τελικά, μετά από καταδίωξη, συνελήφθη στους Λεοντίνους όπου κατέφυγε μετά τη μάχη και θανατώθηκε μαζί με τον υιο του, Ευπόλεμο.
Αμέσως μετά ο Τιμολέων εκστράτευσε κατά του Μάμερκου και των Καρχηδονίων συμμάχων του και τους συνέτριψε στις όχθες του ποταμού Αβόλω (πλησίον Ταυρομενίου.
Η τελευταία αυτή συντριπτική ήττα έπεισε τους Καρχηδονίους για το μάταιο των επίμονων αγώνων τους στη Σικελία. Το οικονομικό βάρος του αγώνα είχε γίνει δυσβάστακτο και χωρίς κάποιο αντίκρισμα, ο δε φόρος αίματος που είχαν πληρώσει οι πολίτες της φοινικικής πόλης (ιδίως κατά τη μάχη του Κριμησού) ήταν τεράστιος. Ζήτησαν λοιπόν, τη σύναψη ειρήνης με ευνοϊκούς προς τους Έλληνες όρους και αποχώρησαν από το μέτωπο.
Σύμφωνα με την συνθήκη (338 π.), τα όρια μεταξύ καρχηδονιακής και ελληνικής επικράτειας επανήλθαν στον ποταμό Άλυκο, οι Έλληνες που διαβιούσαν στην καρχηδονιακή Σικελία ήταν ελεύθεροι να μετοικήσουν στην ελληνική περιοχή αν το επιθυμούσαν[4] και οι Καρχηδόνιοι ανέλαβαν την υποχρέωση να μην υποστηρίζουν τυραννικά καθεστώτα.
Η αποχώρηση των Καρχηδονίων από το θέατρο του πολέμου ήταν καταλυτική για την εξέλιξη των επιχειρήσεων. Χωρίς εξωτερικούς συμμάχους, οι τύραννοι έγιναν φυγάδες μέσα στις ίδιες τις πατρίδες τους. Ο Μάμερκος κατάφυγε στην Μεσσήνη στον Ίππωνα, αφού στην Κατάνη οι στρατιώτες του στασίασαν και έπειτα παρέδωσαν την πόλη στον Τιμολέοντα. Η καταδίωξη του τυράννου συνεχίστηκε και η Μεσσήνη πολιορκήθηκε από ξηράς και θαλάσσης. Οι Μεσσήνιοι όμως επανεστάτησαν συνέλαβαν τον Ίππωνα και τον υπέβαλαν σε ατιμωτικό θάνατο, ενώ παρέδωσαν τον Μάμερκο στον Τιμολέοντα. Ο τύραννος της Κατάνης οδηγήθηκε στις Συρακούσες όπου με τη σειρά του, θανατώθηκε ατιμωτικά, κατόπιν δίκης. Μέχρι το τέλος του έτους απαλλάχθηκαν και οι τελευταίες μικρές πόλεις από τους τυράννους τους.
Θάνατος του Τιμολέοντα[]
Μετά από αυτά τα σχεδόν μυθιστορηματικά έξι έτη ο Τιμολέων προτίμησε, όπως και στην Κόρινθο, να μην αναμιχθεί στην πολιτική.
Οι Συρακούσιοι σε ένδειξη ευγνωμοσύνης παραχώρησαν στον ελευθερωτή της Σικελίας ένα αγρόκτημα όπου αυτός αποσύρθηκε με την οικογένειά του που έφερε από την Κόρινθο. Εκεί έζησε ήρεμα τα τελευταία του έτη και σπάνια επισκεπτόταν τις Συρακούσες.
Οι Συρακούσιοι, πάντως, επιζητούσαν τις συμβουλές του Τιμολέοντα και τον καλούσαν στην πόλη όποτε ανέκυπτε κάποιο σοβαρό ζήτημα. Στη περίπτωση αυτή ακολουθούσαν σχεδόν πάντοτε τη γνώμη του τυφλού, πλέον, Κορινθίου.
Η εκτίμηση των Σικελιωτών Ελλήνων αλλά και των ιθαγενών Σικελών προς το πρόσωπο του Τιμολέοντα συνεχίσθηκε και μετά τον θάνατό του, που επήλθε λίγα έτη αργότερα.
Πλήθη από όλη τη Σικελία κατέφθασαν για να παρευρεθούν στην κηδεία του η οποία έγινε με μεγάλες τιμές, ενώ το όνομά του δόθηκε σε πολλά δημόσια κτίρια των Συρακουσών.
Υποσημειώσεις[]
- ↑ Η Κόρινθος ως ναυτική πόλη, είχε ιδρύσει πολλές αποικίες κυρίως στη Δύση με σημαντικότερες τις Συρακούσες, την Κέρκυρα, την Απολλωνία κ.ά.
- ↑ Σύμφωνα με άλλη άποψη, ο Μάγων συμμετείχε στο κίνημα του στρατηγού Άννωνα και στο λόγο αυτό οφείλεται η αιφνίδια επιστροφή του στην Αφρική. Πάντως, δεν είχε ανάλογη εντολή από την Καρχηδόνα και η απόφαση αυτή υπήρξε δική του.
- ↑ 12.000 κατά τον Διόδωρο τον Σικελιώτη, 6000 κατά τον Πλούταρχο.
- ↑ Με τον τρόπο αυτό ο Τιμολέων ήλπιζε να αναζωογονήσει τις πάλαι ακμάζουσες πόλεις Ακράγαντα και Γέλα που είχαν δηωθεί από τους Καρχηδονίους. Τελικά, κατά το πρότυπο των Συρακουσών, κατέφθασαν άποικοι και από τον ελλαδικό χώρο και οι πόλεις αυτές εξελίχθησαν πάλι σε πολυάνθρωπες κοινότητες.
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Ηγεμόνες Κορίνθου
- Κόρινθος
- Κορινθία
- Κυψελίδες
- Βακχιάδες
Βιβλιογραφία[]
- "Ιστορία Ελληνικού Έθνους". Εκδοτική Αθηνών, 1974.
- "Ιστορία της Aρχαίας Ελλάδας". Russell Meiggs & John Bury. Εκδόσεις Καρδαμίτσα, 1998.
- "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους", Τόμος Γ'2 (Κλασσικοί Χρόνοι), Εκδοτική Αθηνών
- Πλουτάρχου, Βίοι Παράλληλοι - Τιμολέων
- Νίκου Κ. Κυριαζή, Τιμολέων ο Τυραννομάχος, περιοδικό Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ 200, Φεβρουάριος 1985
- Λυκούργου Αρεταίου, Δίων-Τιμολέων, οι σωτήρες των Συρακουσών, περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία, τχ 80, Απρίλιος 2003
Ιστογραφία[]
- Ομώνυμο άρθρο στην Βικιπαίδεια
- Ομώνυμο άρθρο στην Livepedia
- Μικρός Απόπλους - Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοι
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)