Τισσαφέρνης
- Ένας Πρίγκιπας της Περσικής Αυτοκρατορίας
- Στρατηγός της Περσικής Αυτοκρατορίας.
- Έπαρχος της Περσικής Λυδίας
- Χρονική Περίοδος Ακμής: Κλασσική Εποχή, 5ος Αιώνας π.Χ..
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
Το όνομα "Τισσαφέρνης" προέρχεται ή συνδέεται ετυμολογικά με την λέξη "[[]]".
Γενεαλογία[]
- Οίκος: Υδαρνίδες.
- Μητέρα: ?
- Σύζυγος:
- Τέκνα:
Βιογραφία[]
Σατράπης της Λυδίας ίσως από το 421 π.Χ.
Στάλθηκε από τον Δαρείο Β' στην Μικρά Ασία (ομού με τον Σπιθριδάτη και τον Παμίση) για να καταπνίξει την επανάσταση (422 - 421) του επάρχου της Λυδίας, Πισσούθνη τον οποίο και διαδέχθηκε.
Αργότερα, αντιμετώπισε εξέγερση (414 - 413), στην Καρία, του Αμόργου, υιού του Πισσούθνου.
Η εξέγερση υποστηρίχθηκε από τους Αθηναίους, οι οποίοι είχαν υποστηρίξει και τον πατέρα του.
Η Αθηναϊκή υποστήριξη στον Αμόργη αποτέλεσε παραβίαση της συνθήκης με την Περσία και αφορμή για τον Ιωνικό Πόλεμο (412 - 404 π.Χ.).
Ο Τισσαφέρνης με συνδρομή Ιώνων (που αποστάτησαν από την Αθηναϊκή συμμαχία) και Σπαρτιατών (υπό τον Λύσανδρο) πολιόρκησε την Ιασό της Καρίας, έδρα της επανάστασης. Η πόλη λεηλατήθηκε, οι κάτοικοί της πουλήθηκαν ως δούλοι, οι μισθοφόροι του Αμόργου, που ήταν ως επί το πλείστον Πελοποννήσιοι, εντάχθηκαν στο Σπαρτιατικό στρατό, ενώ ο συλληφθείς από το Λύσανδρο, Αμόργης, παραδόθηκε στον Τισσαφέρνη.
Όταν το 413 π.Χ. ο Δαρείος Β' αποφάσισε την επανακατάληψη της Ιωνίας, αποστερώντας την από την Αθήνα, ο Τισσαφέρνης, που ήταν τότε σατράπης της Λυδίας και της Καρίας, συμμάχησε με τη Σπάρτη και το 412 π.Χ. επανέκτησε τις περισσότερες Ιωνικές πόλεις.
Ο Τισσαφέρνης έπαιξε πρωταρχικό ρόλο στην προσπάθεια της Περσικής Αυτοκρατορίας να επανακτήσει τις Ιωνικές πόλεις της Μικράς Ασίας.
Καθώς, όμως, φοβήθηκε ότι η νίκη της Σπάρτης στον Πελοποννησιακό πόλεμο θα αποτελούσε κίνδυνο για τα Περσικά συμφέροντα, έδωσε περιορισμένη βοήθεια στη σύμμαχό του. Παράλληλα, προσπάθησε να κρατήσει ισορροπία ανάμεσα στην Αθήνα και στη Σπάρτη, ελπίζοντας στην τελική τους αλληλοεξόντωση.
Το 407 π.Χ. ο Δαρείος Β' αποφάσισε να βοηθήσει με όλες του τις δυνάμεις τη Σπάρτη, καθαίρεσε τον Τισσαφέρνη από σατράπη της Λυδίας και τοποθέτησε στη θέση του τον Κύρος τον Νεώτερο.
Ο Τισσαφέρνης περιορίστηκε στη σατραπεία της Καρίας.
Όταν ανέβηκε στον θρόνο ο Αρταξέρξης Β', ο Κύρος αποφάσισε να διεκδικήσει τον θρόνο.
Αρχικά, χρησιμοποίησε μια διαμάχη του με τον Τισσαφέρνη σχετικά με τον έλεγχο των Ιωνικών πόλεων ως πρόφαση για να συγκεντρώσει στρατό.
Εξ αιτίας αυτής της σύγκρουσής του με τον Κύρος, ο Τισσαφέρνης τον κατήγγειλε στον αδελφό του τον Αρταξέρξη Β' για συνωμοσία, και επέτεινε έτσι την εχθρότητα μεταξύ των δύο αδελφών.
Τελικά, εγκατέλειψε την Μικρά Ασία και έσπευσε με 500 ιππείς να προσχωρήσει στις δυνάμεις του Αρταξέρξου Β' και στη μάχη κοντά στα Κούναξα, όπου φονεύθηκε και ο Κύρος (401 π.Χ.), διακρίθηκε ως ένας από τους τέσσερεις σημαντικότερους στρατηγούς.
Μετά από την ήττα και το θάνατο του Κύρου, προσκάλεσε σε δείπνο τους αρχηγούς των Μυρίων, των δέκα χιλιάδων Ελλήνων μισθοφόρων του Κύρου και τους δηλητηρίασε.
Για τις υπηρεσίες του αυτές, ο Τισσαφέρνης ανταμείφθηκε λαμβάνοντας ως σύζυγο την κόρη του Αρταξέρξου Β' και την αρχηγία των παραθαλάσσιων σατραπειών.
Επιστρέφοντας στα παράλια της Μικράς Ασίας, έλαβε και πάλι την επαρχία της Λυδίας αντικαθιστώντας ως φαίνεται τον Αρτίμα
Τότε, ο Τισσαφέρνης επιχείρησε την πλήρη υποταγή των ελληνικών πόλεων, που ζήτησαν τότε τη βοήθεια της Σπάρτης. Αυτό οδήγησε σε πόλεμο με τη Σπάρτη το 400 π.Χ.
Στα 395 π.Χ. όμως, στην περίφημη μάχη στον Πακτωλό ποταμό, νικήθηκε από τα ελληνικά στρατεύματα με αρχηγό το βασιλέα της Σπάρτης Αγησίλαο.
Η ήττα αυτή του Τισσαφέρνους έδωσε στη μητέρα του Κύρου, την Παρυσάτιδα, η οποία τον μισούσε, την ευκαιρία να επισπεύσει την πτώση του, κατηγορώντας τον για προδοσία.
Ο Αρταξέρξης Β' υποχώρησε στις εκκλήσεις της και ο σατράπης θανατώθηκε στις Κελαινές, το 395 π.Χ.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
- Cook, J. M. (1985), "The Rise of the Achaemenids and Establishment of their Empire", The Median and Achaemenian Periods, Cambridge History of Iran, 2, London: Cambridge University Press
- Olmstead, Albert T. (1948). History of the Persian Empire, Achaemenid Period. Chicago: University of Chicago Press.
- Vogelsang, W.J. (1992). The rise and organisation of the Achaemenid Empire : the eastern Iranian evidence. Leiden: Brill. ISBN 9004096825.
- Wiesehöfer, Josef (1996). Ancient Persia : from 550 BC to 650 AD. Azizeh Azodi, trans. London: I.B. Tauris. ISBN 1850439990.
Ιστογραφία[]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)