Τιτάνες
Titans, Titanes
Ολύμπιοι Τιτάνες Προ-Ολύμπιοι Παρολύμπιοι
Θεοί Ολυμπιακής Θρησκείας Όλυμπος
Ουρανομαχία ΤιτανομαχίαΚοσμογονία
Θρησκείες Γης Σουμεριακή Θρησκεία Ακκαδική Θρησκεία Βαβυλωνιακή Θρησκεία Ασσυριακή Θρησκεία Χετταϊκή Θρησκεία Χαναναϊκή Θρησκεία Φοινικική Θρησκεία Αιγυπτιακή Θρησκεία Ολυμπιακή Θρησκεία Ρωμαϊκή Θρησκεία
Ο ηγέτης των Τιτάνων, Κοσμοκράτωρ Κρόνος
- Θεοί της Ολυμπιακής Θρησκείας.
Εισαγωγή[]
Το λυκαυγές των Τιτάνων. "Αναμνηστική φωτογραφία μετά την νίκη τους επί του Ουρανού"
Σύμφωνα με την Ολυμπιακή Θρησκεία, οι Τιτάνες ήταν η προηγούμενη γενεά θεών, και κατείχαν την θεϊκή εξουσία πριν την άνοδο σε αυτήν των Ολύμπιων θεών.
Η γέννηση των Τιτάνων[]
Γεννήθηκαν από τον Ουρανό Ουρανό και την Γαία.
Αδελφοί τους ήταν άλλες δύο σειρές θεοτήτων:
- οι Εκατόγχειρες και οι
- οι Κύκλωπες.
Οι Δώδεκα Τιτάνες[]
Οι άρρενες Τιτάνες διακρίνονται σε δύο τριάδες:
- Στην κυρίαρχη τριάδα συμπεριλαμβάνονται οι εξής:
- ο Κρόνος, (αντίστοιχος του Ολύμπιου Δία).
- ο Ωκεανός, (αντίστοιχος του Ολύμπιου Ποσειδώνα).
- ο Υπερίων, (αντίστοιχος του Ολύμπιου Άδη).
- Στην δευτερεύουσα τριάδα συμπεριλαμβάνονται οι εξής:
- ο Κοίος (αντίστοιχος του Ολύμπιου Απόλλωνα).
- ο Κρείος (αντίστοιχος του Ολύμπιου Άρη).
- ο Ιαπετός (αντίστοιχος του Ολύμπιου Ερμή).
- Οι θήλυες Τιτάνες (ή Τιτανίδες) ήταν:
- η Ρέα, σύζυγος του Κρόνου (αντίστοιχη της Ολύμπιας Ήρας).
- η Τηθύς, σύζυγος του Ωκεανού (αντίστοιχη της Ολύμπιας Εστίας/Αμφιτρίτης).
- η Θεία, σύζυγος του Υπερίωνα (αντίστοιχη της Ολύμπιας Δήμητρας/Περσεφόνης).
- η Φοίβη, σύζυγος του Κοίου (αντίστοιχη της Ολύμπιας Αρτέμιδας).
- η Μνημοσύνη, αρνήθηκε να συζευχθεί τον Κρείο (αντίστοιχη της Ολύμπιας Αφροδίτης).
- η Θέμις, αρνήθηκε να συζευχθεί τον Ιαπετό, (αντίστοιχη της Ολύμπιας Αθηνάς).
Η άνοδος στην Εξουσία[]
Κρόνος, ο μέγιστος των Τιτάνων. Καλλιτεχνική Αναπαράσταση.
Οι Τιτάνες ανέρχονται στην εξουσία μετά το τέλος της Ουρανομαχίας, όταν ο Κρόνος επιτυγχάνει να τραυματίσει και να ρίξει, από τον κοσμοκρατορικό θρόνο του, τον πανίσχυρο θεό Ουρανό.
Η Τιτανική Διακυβέρνηση[]
Η Τιτάνες επέλεξαν ως έδρα τους το όρος Όθρυς, στην Φθία, το οποίο ταυτόχρονα ήταν και κέντρο επιτήρησης των ανθρώπων. (Δεν ήταν υψηλό όρος καθόσον οι Τιτάνες, που δεν πίστευαν ότι θα απειληθούν ποτέ, είχαν επιλέξει προφανώς χαμηλό ύψος για να επιτηρούν τη Γη καλύτερα.)
Η Δημιουργία της Αργυρής Γενεάς[]
Ο Κρόνος και οι άλλοι Τιτάνες αποφάσισαν να δημιουργήσουν μία νέα γενεά ανθρώπων, υποδεέστερη από την προηγούμενη.
Έτσι, με ένα πιθανό κατακλυσμό εξαφάνισαν την Χρυσή Γενεά που είχε δημιουργηθεί από τον θεό Ουρανό και την αντικατέστησαν με την Αργυρή Γενεά.
Οι άνθρωποι της γενεάς αυτής διέθεταν ωρισμένα θεϊκά χαρακτηριστικά όπως ευμορφία, μακροβιότητα και ανοσία στις ασθένειες ενώ επίσης κατείχαν όλες τις Τέχνες (Μουσική, Χορός κ.α) ώστε να ζούν μία ευτυχισμένη ζωή.
Οι Τιτάνες όμως τους είχαν αφαιρέσει την γνώση της Επιστήμης, φοβούμενοι ότι αν κατείχαν αυτή την γνώση γρήγορα θα γίνονταν άθεοι, ανεξέλεγκτοι και δεν θα τους απέδιδαν σεβασμό, όπως συνέβη με τους προηγούμενους.
Η Τιτανομαχία[]
Το Λυκόφως των Τιτάνων. Η "πτώση των Τιτάνων" στα Τάρταρα, έργο του ζωγράφου Cornelis van Haarlem
.
Βλέπε περισσότερα στο ειδικό άρθρο Τιτανομαχία. Σύμφωνα με την Ολυμπιακή Θεογονία, η Τιτανομαχία ήταν ο πόλεμος μεταξύ των Τιτάνων, οι οποίοι κυριαρχούσαν μέχρι τότε, στον Κόσμο, και των Ολυμπίων απογόνων τους που ήθελαν να τους αντικαταστήσουν.
Αρχαίες Ελληνικές Αναφορές[]
Οι Έλληνες των κλασσικών χρόνων γνώριζαν από αρκετά ποιήματα για τον πόλεμο μεταξύ των θεών και πολλών από τους Τιτάνες. Το κυρίαρχο εξ αυτών. Και το μοναδικό που έχει διασωθεί, ήταν η Θεογονία που αποδίδεται στον Ησίοδο. Ένα χαμένο έπος με τον τίτλο Τιτανομαχία και αποδίδεται στην θρυλική μορφή του τυφλού βάρδου Θάμυρη από την Θράκη, αναφερόταν σε μία πραγματεία Περί Μουσικής που έχει κάποια στιγμή αποδοθεί στον Πλούταρχο. Οι Τιτάνες κατείχαν σημαντικό ρόλο και στα ποιήματα που αποδίδονται στον Ορφέα. Αν και σώζονται μόνο μικρά μέρη των Ορφικών διηγήσεων, δείχνουν ενδιαφέρουσες διαφορές από την Ησιοδική παράδοση.
Συναφείς Αναφορές σε άλλων λαών[]
Αυτοί οι Ελληνικοί μύθοι για την Τιτανομαχία εντάσσονται σε μια τάξη παρόμοιων μύθων από την Ευρώπη και την Εγγύς Ανατολή, όπου μια γενεά ή ομάδα θεών αντιτίθενται στους κυρίαρχους. Μερικές φορές, οι Γηραιότεροι Θεοί εκτοπίζονται. Άλλες φορές, οι επαναστάτες χάνουν, και είτε εκδιώχνονται ολοκληρωτικά από την εξουσία ή ενσωματώνονται στο πάνθεον.
Άλλα παραδείγματα μπορούν να συμπεριλάβουν:
- τους πολέμους μεταξύ των Αισίρων (Aesir, Εσίρ) με τους Βανίρων (Vanir, Βανίρ) και τους Ιοτύνους (Yotun, Γιοτούν) στην Σκανδιναβική μυθολογία,
- το Βαβυλωνιακό έπος Ενούμα Ελίς ,
- τη Χετταϊκή διήγηση «Βασίλειο στον Ουρανό».
- Το χριστιανικό βιβλίο της Αποκάλυψης επίσης περιγράφει έναν «Πόλεμο στον Ουρανό».
Οι Τιτάνες στον Ησίοδο[]
Στην Θεογονία του Ησίοδου οι δώδεκα Τιτάνες ακολουθούν τους Εκατόγχειρες και τους Κύκλωπες ως τέκνα του Ουρανού και της Γαίας.
Ο Ουρανός θεωρεί τον Κρόνος τερατώδη και για αυτό τον φυλακίζει στα έγκατα της γης. Αλλά ο Κρόνος, με τη βοήθεια των Εκατόγχειρων και των Κυκλώπων, επιτίθεται στον πατέρα του, τον ευνουχίζει και γίνεται ο ίδιος βασιλέας των θεών, με τη Ρέα ως σύζυγό του και βασίλισσα.
Η Ρέα γεννά μια νέα γενεά θεών από τον Κρόνο, αλλά από φόβο μήπως τον ανατρέψουν, ο Κρόνος τα καταβροχθίζει. Ο μόνος που διασώζεται είναι ο Δίας. Η Ρέα δίνει στον Κρόνο να καταπιεί στη θέση του μία πέτρα τυλιγμένη σε ρούχα, και μεταφέρει τον Δία στην Κρήτη να τον φυλάξουν οι Κουρήτες.
Παρ' όλα αυτά οι Τιτάνες αφήνουν το ίχνος τους στον Κόσμο. Μερικοί από αυτούς όπως η Μνημοσύνη, η Ρέα, η Γαία, ο Υπερίων, η θέμις και η Μήτις δεν πολέμησαν εναντίον των Ολύμπιων, και διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη νέα διοίκηση.
Πολλές αρχαίες πηγές ακολουθούν τον στενά τον Ησίοδο, με μικρές παραλλαγές: ο Απολλόδωρος προσθέτει την Διώνη ως δεκάτη Τρίτη Τιτανίδα.
Τιτανίδες[]
Οι Τιτάνες αφήνουν πίσω τους και έναν αριθμό απογόνων τους Τιτανίδες (ακριβέστερα Τιτανίδαι). Αυτοί είναι κυρίως οι γιοί του Ιαπετού:
Οι Τιτάνες σε άλλες Ελληνικές πηγές[]
Ο Ησίοδος, ωστόσο, δεν ήταν ο τελευταίος που μίλησε για τους Τιτάνες. Σωζώμενα αποσπάσματα Ορφικής ποίησης ιδιαίτερα διατηρούν μερικές παραλλαγές του μύθου.
Σε ένα Ορφικό κείμενο, ο Δίας δεν επιτίθεται απλά βιαίως εναντίον του πατέρα του. Αντιθέτως, η Ρέα παραθέτει γεύμα στον Κρόνο ώστε να μεθύσει. Ο Δίας τον αλυσσοδένει και τον ευνουχίζει. Αντί να σταλεί στον Τάρταρο, ο Κρόνος σέρνεται – ακόμα μεθυσμένος - στην σπηλιά της Νύκτας, όπου συνεχίζει να ονειρεύεται και να προφητεύει για ολόκληρη την αιωνιότητα.
Ένας άλλος μύθος που αφορά στους Τιτάνες και δεν είναι του Ησιόδου περιλαμβάνει τον Διόνυσο. Σε κάποια στιγμή της βασιλείας του ο Δίας αποφασίζει να παραχωρήσει τον θρόνο του για χάρη του βρέφους Διονύσου, που όπως και ο Δίας ως βρέφος φυλασσόταν από τους Κουρήτες. Οι Τιτάνες αποφασίζουν να σφάξουν το βρέφος και να διεκδικήσουν τον θρόνο. Βάφουν τα πρόσωπά τους με λευκό γύψο, αποσπούν με παιχνίδια την προσοχή του Διονύσου, μετά τον διαμελίζουν και βράζουν και ψήνουν τα μέλη του. Οργισμένος ο Δίας, συντρίβει με κεραυνό τους Τιτάνες. Η Αθηνά διατηρεί τιν καρδιά σε μια γύψινη κούκλα, από την οποία δημιουργήθηκε ένας νέος Διόνυσος. Αυτή η ιστορία αναφέρεται από τους ποιητές Καλλίμαχο και Νόννο, που αποκαλούν αυτόν τον Διόνυσο «Ζαγρεύς», και επίσης σε έναν αριθμό Ορφικών κειμένων.
Μία επανάληψη αυτής της ιστορίας, αναφερόμενη από τον Νεοπλατωνικό φιλόσοφο Ολυμπιόδωρο, που γράφει στην Χριστιανική εποχή, λέει πως η ανθρωπότητα ξεπήδησε από τον παχύ καπνό των καιγόμενων πτωμάτων των Τιτάνων. Άλλοι νεώτεροι συγγραφείς δηλώνουν πως η ανθρωπότητα γεννήθηκε από το αίμα που έχυσαν οι Τιτάνες στον πόλεμό τους εναντίον του Δία.
Ο Πίνδαρος, ο Πλάτων και ο Οππιανός αναφέρονται πρόχειρα στην «Τιτανική φύση» του ανθρώπου.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)