Φαρνάβαζος ο Επιφανής
- Ένας πρίγκιπας της Περσικής Αυτοκρατορίας
- Στρατηγός της Περσικής Αυτοκρατορίας.
- Έπαρχος της Περσικής Φρυγίας.
- Χρονική Περίοδος Διακυβέρνησης: Κλασσική Εποχή, 5ος Αιώνας π.Χ., 4ος Αιώνας π.Χ..
- Γέννηση: Η γέννησή του τοποθετείται πριν από το 444 π.Χ.
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
Περσική Αυτοκρατορία
|
---|
|
Στρατιωτικοί Περσίας |
|
Το όνομα "Φαρνάβαζος" είναι εξελληνισμός και προέρχεται από την Περσική λέξη "Parnavazhda".
Γενεαλογία[]
- Οίκος: Φαρνακίδες (κλάδος των Αχαιμενιδών)
- Πατέρας: Φαρνάκης Β' ο Νεώτερος
- Μητέρα:
- Σύζυγοι:
- Παραπίτα
- Απάμα, θυγατέρα Αρταξέρξου Β'
- Αδελφοί:
- Μιθριδάτης ο Ομιχλώδης (πατέρας Αριοβαρζάνου)
- Αριοβαρζάνης της Κίου
- Τέκνα:
- ανώνυμος (από Παραπίτα)
- Αρτάβαζος Β' (από Απάμα)
- Οξύθρας (από άγνωστη μητέρα)
- Διβίκτος (από άγνωστη μητέρα)
Βιογραφία[]
Τα σπουδαιότερα γεγονότα του βίου του είναι:
Μεταξύ του 414 και του 412 π.Χ. κληρονόμησε από τον πατέρα του Φαρνάκη Β' το αξίωμα του σατράπη της Ελλησποντιακής Φρυγίας.
Είχε ένα νόμιμο αδελφό, το όνομα του οποίου δεν παραδίδεται, ενώ αναφέρονται ακόμη ο νόθος αδελφός του Βαγαίος και ο θείος του Σουσαμίθρης.
Συζεύχθηκε την Απάμη (387 π.Χ.), κόρη του βασιλέα Αρταξέρξη Β' (404-351 π.Χ.), και απέκτησε τρεις γιους, τον Αρτάβαζο Γ΄, μετέπειτα σατράπη της Φρυγίας (362 - 330 π.Χ.), τον Οξύθρα και το Δίβικτο.
Ο διάδοχός του Αριοβαρζάνης (387-362 π.Χ.) ανήκε στην ίδια οικογένεια, είναι όμως άγνωστο αν ήταν ο νόμιμος αδελφός του ή ο μεγαλύτερος νόμιμος υιος του από άγνωστη σύζυγο.
Απέκτησε επίσης ένα νόθο υιο από την άγνωστη γενικώς Παραπίτα. Η οικογένειά του κατείχε εκτάσεις περι το Δασκύλειο, όπου υπήρχε και το ανακτορό του, σε οχυρή θέση που περιβαλλόταν από κώμες και παραδείσους.
Από το 413 π.Χ. ο Φαρνάβαζος συμμετείχε στην προσπάθεια του Δαρείου Β΄ (423 - 404 π.Χ.) να ενσωματωθούν εκ νέου τα παράλια της Μικράς Ασίας στην Περσική Αυτοκρατορία ώστε να πληρώνουν φόρο.
Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο τάχθηκε αρχικά με τους Σπαρτιάτες και δραστηριοποιήθηκε εναντίον των Αθηναίων στον πόλεμο της Ιωνίας (412 - 405 π.Χ.) με επιχειρήσεις στην περιοχή του Ελλησπόντου.
Μαζί με τον Μίνδαρο, αρχηγό του στόλου των Λακεδαιμονίων, απέσπασε το 411 την Κύζικο και άλλες πόλεις του Ελλησπόντου από τους Αθηναίους.
Όμως, το 410 όμως και το 409 π.Χ. ηττήθηκε από τους Αλκιβιάδη και Θράσυλλο στην Άβυδο, στην Κύζικο και στη Χαλκηδόνα.
Οι συνεχείς ήττες του τους Αθηναίους και τον Αλκιβιάδη τον εξανάγκασαν σε συνθηκολόγηση, και μεταβάλλοντας πολιτική προσέγγισε την Αθήνα, η οποία όμως ακυρώθηκε από τον Κύρο τον Νεώτερο, που προσήλθε στη Μικρά Ασία το (408 ή 407 π.Χ. με την ιδιότητα του "καράνου".
Ο Φαρνάβαζος έγινε πλέον υποτελής του Κύρου τον Νεότερου
Όταν ανέκτησε πάλι την επιρροή του, περιέθαλψε τον φυγάδα Αλκιβιάδη. Αργότερα, κατά προτροπή του Κύρου και του Λυσάνδρου, διέταξε τον φόνο τον Αλκιβιάδη.
Το 405 π.Χ. ο Φαρνάβαζος, εκμεταλλευόμενος το κενό εξουσίας στη Μικρά Ασία μετά την ήττα των Αθηναίων, κατέλαβε θέσεις στη μεθόριο της επικράτειάς του με τη Φρυγία, όπου εγκατέστησε εξόριστους Μιλήσιους.
Το 404 π.Χ. ειδοποίησε το βασιλέα Αρταξέρξη Β' για τα σχέδια του Κύρου να επαναστατήσει. Ο τελευταίος τον εκδίωξε από τη σατραπεία του το 401 π.Χ.
Το ίδιο έτος ο Φαρνάβαζος συμμετείχε στο πλευρό του Αρταξέρξη στη μάχη στα Κούναξα, ενώ λίγο αργότερα, σατράπης εκ νέου και με αυξημένες αρμοδιότητες ως τα σύνορα της Πισιδίας, ήρθε επανειλημμένα αντιμέτωπος με τους Μυρίους.
Κατά τη διάρκεια του Σπαρτο-Περσικού Πολέμου υπήρξε ο κύριος αποδέκτης της Σπαρτιατικής επίθεσης.
Πρώτος εξεστράτευσε εναντίον του ο Δερκυλλίδας, με τον οποίο κατόρθωσε να συνάψει δύο διαδοχικές ανακωχές (399 και 398 π.Χ.), αφού όμως έχασε την Αιολίδα. Αμέσως μετά (397-395 π.Χ.), είτε σε συνεργασία με τον ανώτερό του σατράπη της Λυδίας Τισσαφέρνη είτε μόνος του, αντιμετώπισε την εκστρατεία του Αγησιλάου, ο οποίος συμμαχώντας με τον αποστάτη Σπιθριδάτη και τον Παφλαγόνιο δυνάστη Ότυ εισέβαλε επανειλημμένα στην επικράτειά του και λεηλάτησε το Δασκύλειο.
Τελικά απέτυχε να καταβάλει τον αντίπαλό του και επήλθε συνεννόηση.
Συνεχίζοντας την αντισπαρτιατική πολιτική του, έπεισε τον Αρταξέρξη να ναυπηγήσει στόλο και να αναθέσει την αρχηγία του στον Αθηναίο Κόνωνα. Τότε ο βασιλέας της Σπάρτης, Αγησίλαος, εξεστράτευσε στη Μικρά Ασία και νίκησε τους Πέρσες στον Πακτωλό (395 π.Χ.)
Χάρη σε δωροδοκίες πολιτικών ο Φαρνάβαζος επέτυχε να συσπειρώσει τις ελληνικές πόλεις εναντίον της Σπάρτης και να προκαλέσει τον Κορινθιακό Πόλεμο (395 π.Χ.).
Αποκατέστησε την κυριαρχία του στην Αιολίδα και, σε συνεργασία με τον Κόνωνα και την Αθήνα, ανασυγκρότησε τον Περσικό στόλο και επέτυχε, ομού με τον Κόνωνα, αποφασιστική νίκη κατά των Σπαρτιατών στη ναυμαχία της Κνίδου το 394 π.Χ., αν και απέτυχε να καταλάβει την Άβυδο και τη Σηστό.
Το επόμενο έτος (393) έπλευσαν στο Δυτικό Αιγαίο, κυρίευσαν τα Κύθηρα και λεηλάτησαν τα παράλια της Λακωνικής και της Μεσσηνίας.
Συνέχισε να δρα στο πλευρό των συμμάχων του Αθηναίων μέχρι την ανάκλησή του στα Σούσα το 388 π.Χ., όπου συζεύχθηκε την Απάμη. Οι πηγές παρουσιάζουν την ανάκληση ως προαγωγή, αποδίδουν όμως στην απομάκρυνσή του από τη Μικρά Ασία τη θεαματική αλλαγή πολιτικής του Αρταξέρξου υπέρ της Σπάρτης και του Ανταλκίδα.
Ο Φαρνάβαζος είχε τη διοίκηση των δύο αποτυχημένων εκστρατειών του Αρταξέρξου Β' κατά της Αιγύπτου μίας τριετούς (386 - 383) (με υποδιοικητές τους Τιθραύστη και Αβρακόμα) και μίας διετούς (374 - 373 π.Χ.)
Ανακλήθηκε το 373 π.Χ. και αντικαταστάθηκε από τον Δατάμη. Μάλλον απέθανε λίγο αργότερα, αφού δεν αναφερεται πλέον στις πηγές.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Έπαρχοι Περσικής Αυτοκρατορίας
- Στρατιωτικοί Περσικής Αυτοκρατορίας
- Ηγεμόνες Περσικής Αυτοκρατορίας
- Περσική Αυτοκρατορία
- Πέρσες
- Περσία
Βιβλιογραφία[]
- Smith, William (editor); Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, Boston, (1867)
- Burn, A.R. (1984). Persia and the Greeks : the defence of the West, c. 546-478 B.C. (2nd ed.). Stanford, Calif.: Stanford University Press. ISBN 0804712352.
- Wiesehöfer, Josef (1996). Ancient Persia : from 550 BC to 650 AD. Azizeh Azodi, trans. London: I.B. Tauris. ISBN 1850439990.
- "Ιστορία Ελληνικού Έθνους". Εκδοτική Αθηνών, 1974.
- "Ιστορία της Aρχαίας Ελλάδας". Russell Meiggs & John Bury. Εκδόσεις Καρδαμίτσα, 1998.
Ιστογραφία[]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)