Χώρος
Γεωμετρικό Σημείο
Γεωμετρικό Σημείο
Διάνυσμα
Γεωμετρικό Σημείο
Διάνυσμα
Επίπεδος Χώρος
Χωρόχρονος
Χώρος
Χρόνος
Διάσταση
Μήκος
Πλάτος
Ύψος
Εμβαδό
Όγκος
Υπερεμβαδό
Σημείο
Καμπύλη
Επιφάνεια
Χωροπεριοχή
Κοσμικό Σημείο
Κοσμική Καμπύλη
Βράνη
Ευκλείδειος Χώρος
Υπερβολικός Χώρος
Ευκλείδειος Χώρος
Υπερβολικός Χώρος
ο περιβάλλοντας "Αιθέριος Χώρος"
Επιπεδάνθρωποι
Μεμβρανοθεωρία
Βρανική Κοσμολογία
Πολυδιαστατική Φυσική
Θεωρία Παντός
Πολυσύμπαν
Σύμπαν
Πολυδιάστατος Χώρος
Χωροχρόνος
Κβαντική Χορδή
Κβαντική Μεμβράνη
Βράνη
Κοσμική Χορδή
Υπερχορδή
Υπερσυμμετρία
Βαρυτόνιο (graviton)
Ταχυόνιο (tachyon)
Ισταντόνιο (instanton)
Διλατόνιο (dilaton)
Υποθετικά Σωματίδια
Υπερβαρύτητα
Κβαντική Βαρύτητα
Πολυσυμπαντικές Θεωρίες
Χορδιακές Θεωρίες
Ελαστική Χορδή
Ελαστική Μεμβράνη
Στάσιμο Κύμα
- Μία από τις θεμελιώδεις φυσικές οντότητες που συνθέτουν το Σύμπαν.
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Χώρος" σχετίζεται ετυμολογικά με τις λέξεις "χάος", "χάσμα"
Ταξινόμηση[]
Ουσιαστικά διακρίνουμε τρείς Χώρους:
- ο Εμπειρικός Χώρος, που γίνεται αντιληπτός με τα ανθρώπινα όργανα μόνον,
- ο Φυσικός Χώρος, που προσδιορίζεται με την συνδρομή της Επιστήμης (και ιδιαίτερα της Φυσικής) και τα εξελιγμένα όργανα που αυτή δημιουργεί
- οι Μαθηματικοί Χώροι, που είναι μαθηματικά δομήματα και αντιστοιχίζονται σε "προσομοιώσεις" των δύο προηγουμένων.
Ιστορία[]
Οι πρώτες προσπάθειες να οριστεί η έννοια του Χώρου ανάγονται στους Προσωκρατικούς φιλοσόφους, πιθανώς ήδη στον Πυθαγόρα.
Ένας από τους πρώτους συλλογισμούς γύρω από την έννοια του χώρου διασώθηκε από τον Νεοπλατωνικό Σιμπλίκιο (6ος μ.Χ. αιώνας), ο οποίος σε ένα σχόλιο του στα Φυσικά του Αριστοτέλους κατέγραψε ένα από τα παράδοξα του Ζήνωνος του Ελεάτη:
Εάν ο Χώρος υπάρχει, πού βρίσκεται; Διότι, κάθε πράγμα που υπάρχει, είναι μέσα σε κάτι. Και αυτό που είναι μέσα σε κάτι είναι ένας ορισμένος χώρος. Άρα ο Χώρος θα βρίσκεται σε έναν ορισμένο χώρο και ούτω καθ' εξής, επ' άπειρον: Άρα ο χώρος δεν υπάρχει.
Αλλά και στον Πλάτωνα, ο ορισμός της έννοιας του χώρου δεν είναι σαφέστερος: Στον Τίμαιο (Α', 52) ο χώρος δεν θεωρείται ως ουσία, ορίζεται ως «χώρα» («τρίτον δε αυ γένος όν το της χώρας αεί») στην οποία εμφανίζονται όλα τα αισθητά αντικείμενα («έδραν παρέχον όσα έχει γένεσιν πάσιν») που είναι είδωλα, απομιμήσεις των Ιδεών.
Έτσι, οι Έλληνες, οι οποίοι δημιούργησαν την επιστήμη της Γεωμετρίας, δεν προσδιόρισαν μια σταθερή σχέση ανάμεσα στην έννοια του Χώρου και την επιστήμη της Γεωμετρίας.
Αντίθετα, η σχέση αυτή υπήρξε η βάση ολόκληρης της κλασσικής επιστήμης, από τον Γαλιλαίο ως τον Νεύτωνα, η οποία διατηρήθηκε ως τον 19ο αιώνα από όλους τους θεωρητικούς της Φυσικής, όποιες κι αν ήταν οι αποκλίσεις των ορισμών με τους οποίους την περιέγραφαν.
Ο Καρτέσιος, στο έργο του "Οι αρχές της φιλοσοφίας" (Les Principes de la Philosophie), υποστήριξε ότι
ο Χώρος ή ο εσωτερικός τόπος και το σώμα που περιλαμβάνεται σε αυτόν τον Χώρο, δεν είναι διαφορετικά παρά μόνον στην σκέψη μας. Διότι, στην [Π[ραγματικότητα]], η ίδια έκταση σε μήκος, πλάτος και βάθος που συνιστά τον χώρο, συνιστά και το σώμα.
Ο Νεύτων, αντίθετα, δεν συνέχεε τον Χώρο και την υλική ουσία. Υποστήριζε ότι ο Χώρος είναι ένα πραγματικό, απόλυτο πλαίσιο, το οποίο υπάρχει ανεξάρτητα από τα αντικείμενα που βρίσκονται ή από τα γεγονότα που συμβαίνουν μέσα σε αυτό. Ως προς αυτό το σημείο, ο Leibnitz αντάλλαξε το 1715-1716 οξύτατες επιστολές με έναν μαθητή του Νεύτωνα, τον Σάμιουελ Κλαρκ, στις οποίες απέρριψε την αντίληψη του Χώρου ως απόλυτης Πραγματικότητας.
Κατά τον Leibnitz, πρέπει να γίνεται διάκριση ανάμεσα στην αισθητή έκταση (extensio), η οποία δημιουργείται από τον θεό, και τον καθ' αυτό χώρο (spatium), ο οποίος είναι αδημιούργητος. Δεν είναι λοιπόν «ουσία» αλλά ανήκει απλώς στην τάξη των δυνατών συνυπάρξεων. Δεν είναι ουσία, ακριβώς όπως και ο Χρόνος. Είναι μια σχέση, μια τάξη, όχι μόνον ανάμεσα σε υπάρχοντα αλλά και ανάμεσα στα δυνάμει υπάρχοντα, στα «ως εάν να υπήρχαν».
Ο Kant απέρριπτε επίσης την θεώρηση του χώρου ως απόλυτης πραγματικότητας, θεωρούσε τον χώρο ως apriori πλαίσιο της αντίληψης μας, των υποκειμενικών συνθηκών βάσει των οποίων αναπαριστούμε τον Κόσμο. Κατά τον Καντ ο χώρος είναι μια καθαρή μορφή της αισθητικής ενόρασης, προϋπόθεση της δυνατότητας των φαινομένων. Στην "Κριτική του καθαρού λόγου", υποστήριξε ότι ο Χώρος είναι απαραίτητη a priori αναπαράσταση, η οποία αποτελεί το θεμέλιο όλων των εξωτερικών ενοράσεων.
Δεν μπορούμε ποτέ να διανοηθούμε ότι δεν υπάρχει χώρος, αν και μπορούμε να σκεφθούμε ότι δεν υπάρχουν αντικείμενα μέσα στον χώρο. θεωρείται ως προϋπόθεση της δυνατότητας των φαινομένων και όχι ως καθορισμός από τον οποίο εξαρτώνται, και είναι μια a priori αναπαράσταση, η οποία, κατά τρόπο απαραίτητο, λειτουργεί ως υπόβαθρο στα εξωτερικά φαινόμενα.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Ευκλείδειος Χώρος
- Μετρικός Χώρος
- Μιγγόσκειος Χώρος (Minkowski)
- Πιθανόχωρος
- Χώρος Banach
- Χώρος Hausdorff
- Χώρος Hilbert
- Χώρος Lobachevsky
- Χώρος Riemann
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
- Ομώνυμο άρθρο στην Βικιπαίδεια
- Ομώνυμο άρθρο στην Livepedia
- The reality of Configuration space
- ΕΜΠ Τμήμα Αρχιτεκτόνων
- Σημεία Χώρου videoclip
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)