Ωρίων

Πλειάδες
Σείριος Γληνός (Βετελγόζης) Λαμπαδίας (Αλδεβαράνης) Ρήγιλλος Προκύων













- Είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση.
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Ωρίων" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "Ωρίων".
Ουρανογραφία[]
Ένας κατάλογος με τους επίσημους αστερισμούς βρίσκεται εδώ.
Αστρονομία[]
Ωρίων (Λατινικά: Orion, συντομογραφία: Ori) είναι αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση.
Ο αστερισμός του Ωρίωνα θεωρείται ένας από τους περισσότερο εκτεταμένους αστερισμούς, εκτεινόμενος εκατέρωθεν του ουράνιου ισημερινού.
Βρίσκεται Ν. του αστερισμού του Ταύρου και των Διδύμων, Β. του Λαγού έχοντας Α. τον Μονόκερο και Δ. τον Ηριδανό.
Είναι αμφιφανής στην Ελλάδα.
Από τους αστέρες του αστερισμού λαμπρότερος είναι
- ο α του Ωρίωνα (γνωστός ως Betelgeuse), είναι μεταβλητός αστέρας μακράς περιόδου, μεγέθους κυμαινόμενου 0,9-1,4, χρώματος ερυθρωπού),
- ο β του Ωρίωνος ή Rigel καλούμενος (αναλυόμενος δια τηλεσκοπίου σε "διπλό αστέρα" μεγέθους ο ένας 0,3 και ο άλλος 6,7 χρώματος κυανόλευκου),
- ο γ του Ωρίωνα φερόμενος και ως "Αστέρας της Αμαζόνας" ή Bellatrix,
- οι δ, ε και ζ κείμενοι σε πλάγια ευθεία γνωστοί και ως "Πήχυς" και Ζώνη του Ωρίωνα και
- ο θ κάτωθι των τριών παραπάνω που περιβάλλεται από το περίφημο νεφελοειδές του Ωρίωνα.
Από τους παραπάνω αστέρες οι α, γ, β και κ σχηματίζουν τετράπλευρο που παριστά το σώμα του μυθικού Ωρίωνα (α ο δεξιός ώμος, γ ο αριστερός, β τον αριστερό του πόδα και κ τον δεξιό).
- Παρά το δ του Ωρίωνα και λίγο παραπάνω διέρχεται ο Ουράνιος Ισημερινός (στο σχήμα φέρεται ως αμυδρή πράσινη γραμμή).
Λαογραφία[]
Στους αρχαίους ιστορικούς χρόνους η εμφάνιση του αστερισμού αυτού στον ανατολικό ορίζοντα συνέπιπτε με την έναρξη της εποχής των μεγάλων τρικυμιών και θεομηνιών του έτους, αποτελούσε δε το φόβητρο των τότε ναυτιλλομένων. Κατά τον Πολύβιο η καταστροφή του Ρωμαϊκού στόλου στο 1ο Καρχηδονικό Πόλεμο οφείλονταν στον απόπλου του στόλου αυτού κατά την εποχή της ανατολής του Ωρίωνα και του Σείριου.
Αλλά και σήμερα ιδιαίτερα στις Κυκλάδες, ιδίως στη Νάξο επιβιώνουν οι μυθολογικές αυτές παραδόσεις του αστερισμού αυτού που καλείται κοινώς και "Αλετρόποδο" (με την παραλλαγή ότι ο Ωρίων μνηστευμένος με την "Πούλια" (Πλειάδες) τρέχει διαρκώς από πίσω της!).
Ουγγρική Λαογραφία[]
Στην αρχαία ουγγρική μυθολογία, ο Ωρίωνας θεωρείται επίσης ως ένας μεγάλος κυνηγός και πολεμιστής, το όνομά του είναι Nimrod και είναι ο μυθολογικός πατέρας των Ούγγρων.
Σκανδιναβική Λαογραφία[]
Στην προ-χριστιανική Σκανδιναβία, η "ζώνη του Ωρίωνα" ήταν γνωστή ως "Frigg's Distaff" ή "Freyja's distaff" [1]
Στη Φινλανδική μυθολογία ο αστερισμός του Ωρίωνα ονομάζεται το "δρέπανο του Väinämöinen". Ο όρος, πιθανότητα, προέρχεται από το γεγονός ότι μπορεί να παρατηρηθεί στον ουρανό, στις αρχές του φθινοπώρου, την εποχή της συγκομιδής των καλλιεργειών.
Λαμπρότεροι αστέρες[]
Στον αστερισμό του Ωρίωνα υπάρχουν πολλοί λαμπροί αστέρες.
- Ο αστέρας α Ωρίωνα είναι ένας παλλόμενος υπεργίγας με Φαινόμενο Μέγεθος 0 μέχρι 1,3 που δικαιολογεί γιατί δεν είναι πάντοτε ο λαμπρότερος αστέρας του Ωρίωνα. Έχει το όνομα Βετελγόζης, Βετελγύζης, Betelgeuse[2][3], ).
- O β Ωρίωνα είναι ένας μπλε υπεργίγαντας με φαινόμενο μέγεθος που κυμαίνεται ελαφρά μεταξύ 0,12 και 0,22. Έχει το όνομα Ρήγιλλος (Rigel) [2][4].
- Ο γ Ωρίωνα είναι Κυανός γίγας με φαινόμενο μέγεθος 1,64 έχει το όνομα Βελλάτριξ (Bellatrix).
- O δ Ωρίωνα, με φαινόμενο μέγεθος +2,23, έχει το ιδιαίτερο όνομα Μίντακος (Mintaka) και είναι το ανατολικότερο άστρο της Ζώνης του Ωρίωνα.
- Ο ε Ωρίωνα, με φαινόμενο μέγεθος +1,7, έχει το ιδιαίτερο όνομα Αλνίλαμος (Alnilam) και είναι το κεντρικό άστρο της ζώνης του Ωρίωνα.
- Ο ζ Ωρίωνα, με φαινόμενο μέγεθος +1,74, φέρει το όνομα Αλνίτακος (Alnitak) και είναι το δυτικότερο άστρο της ζώνης του Ωρίωνα.
- Ο η Ωρίωνα έχει φαινόμενο μέγεθος +3,34 και φασματικό τύπο B1V-B2. Φέρει το όνομα "Αλγκιέμπα".
- Ο θ Ωρίωνα είναι το Νεφέλωμα του Ωρίωνος και τώρα αναφέρεται στο ανοικτό σμήνος Τραπέζιο (Trapezium).
- Ο ι Ωρίωνα έχει φαινόμενο μέγεθος +2,75 και έχει το όνομα Hatsya.
- O κ Ωρίωνα έχει φαινόμενο μέγεθος +2,07 και είναι γνωστός ως Σαίφις (Saiph).
- O λ Ωρίωνα έχει φαινόμενο μέγεθος +3,39 και ονομάζεται Μείσσα (Meissa).
- O μ Ωρίωνα έχει φαινόμενο μέγεθος +4,12 και φασματικό τύπο Α.
- Ο ν Ωρίωνα έχει φαινόμενο μέγεθος +4,42 και φασματικό τύπο B3IV (Κυανός υπογίγας).
- Ο ξ Ωρίωνα έχει φαινόμενο μέγεθος +4,45 και φασματικό τύπο B3IV.
- Ο ο2 Ωρίωνα έχει φαινόμενο μέγεθος +4,02 και φασματικό τύπο Κ2ΙΙΙ (πορτοκαλόχρους γίγας).
- Ο π Ωριώνα αποτελείται από πολλά άστρα, εκ' των οποίων τα λαμπρότερα είναι:
- Ο π3 Ωρίωνα με φαινόμενο μέγεθος +3,19 και φασματικό τύπο F6V έχει το όνομα Ταβίτης (Tabit).
- Ο π4 Ωρίωνα με φαινόμενο μέγεθος +3,68 και φασματικό τύπο Β2ΙΙΙ.
- Ο π5 Ωρίωνα με φαινόμενο μέγεθος +3,71 και φασματικό τύπο Β2ΙΙΙ.
- Ο σ Ωρίωνα με φαινόμενο μέγεθος +3,77 και φασματικό τύπο Ο9.5V.
- O τ Ωρίωνα με φαινόμενο μέγεθος +3,59 και φασματικό τύπο Β5ΙΙΙ έχει το όνομα Θαβίτης (Thabit) [5][6].
- Ο φ2 Ωρίωνα με φαινόμενο μέγεθος +4,09 και φασματικό τύπο G8III-IV.
Υποσημειώσεις[]
- ↑ Schön, Ebbe. (2004). Asa-Tors hammare, Gudar och jättar i tro och tradition. Fält & Hässler, Värnamo. p. 228.
- ↑ 2,0 2,1 'Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν, Αθήνα, 1927, vol.I, pp.592-593.
- ↑ Kunitzsch (1959): p.150.
- ↑ Kunitzsch (1959): p.198.
- ↑ Allen, R. H., (1963): Star Names: Their Lore and Meaning, (rep.) Dover Publications, p.320.
- ↑ Kunitzsch (1959): p.210.
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Αστερισμός
- Ζώδιο
- Ουρανομετρία
- Ουρανογραφία
- Ουράνια Μηχανική
- Ουράνια Σφαίρα
- Ουράνιος Θόλος
- Αστρονομία
- Αστρολογία
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
![]() ![]() |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)