Α' Διαδόχειος Πόλεμος
- Πόλεμος του 4ου Αιώνα π.Χ. (322 - 320 π.Χ).
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Διαδόχειος" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "διαδοχή" (του Μεγάλου Αλεξάνδρου).
Σύνοψη[]
Πρότυπο:Wars
- Χρονολογία:
- Χρονική Περίοδος: Ελληνιστική Εποχή, 4ος Αιώνας π.Χ.
- Χρονική Διάρκεια: 322 - 320 π.Χ.
- Μάχες:
- Μάχη
- Μάχη
Περιγραφή[]
Ήδη, από το θέρος του 323 π.Χ., ελάχιστα μετά τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου, ο αντιβασιλέας της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας Περδίκκας είχε αντιληφθεί ότι τέσσερεις ήταν οι μεγάλοι αντίπαλοί του και βασικοί ύποπτοι για απόσχιση των επαρχιών τους από την Μακεδονική Αυτοκρατορία:
- ο Λεοννάτος, έπαρχος της Ελλησπονιακής Φρυγίας
- ο Αντίγονος, έπαρχος της Μεγάλης Φρυγίας που στην διανομή της Βαβυλώνας επέτυχε να λάβει επιπλέον την Παμφυλία και Λυκία, ελέγχοντας έτσι μεγάλο μέρος της Μικράς Ασίας.
- ο Πτολεμαίος, έπαρχος της πλούσιας Αιγύπτου
- ο Ευμένης, οικονομικός επόπτης της Αυτοκρατορίας.
Εστιαζόμενος, αρχικά, στην εξουδετέρωση των δύο πρώτων, τους ζήτησε να συνδράμουν στρατιωτικά τον Ευμένη ώστε να καταλάβει της επαρχίες που του παραχωρήθηκαν στην διανομή της Βαβυλώνας (Παφλαγονία και Καππαδοκία) (των οποίων η κατάκτηση δεν είχε ολοκληρωθεί από τους Μακεδόνες κατά την διάρκεια της βασιλείας του Μ. Αλεξάνδρου.
Κανείς τους δεν ανταποκρίθηκε, καθώς είχαν αντιληφθεί, ότι με αυτόν τον τρόπο, θα παραχωρούσαν ουσιαστικά την ηγεσία των στρατευμάτων του στον παντοδύναμο Περδίκκα,:
Έτσι:
- Ο Αντίγονος αρνήθηκε να συμμετάσχει.
Η κατάσταση εξελίχθηκε ως εξής:
Ο Λεοννάτος και ο Ευμένης εκκίνησαν από την Βαβυλώνα, όπου συγκέντρωσαν ισχυρή στρατιωτική δύναμη (ίσως φθιν. 323), κατευθυνόμενοι στην Μικρά Ασία με σκοπό την εισβολή στην στην Καππαδοκία (σύμφωνα με την απόφαση-εντολή του Περδίκκου).
Όμως, όταν έφθασαν στην Μικρά Ασία (ίσως χειμ. 323/22), ο Λεοννάτος δέχθηκε διπλωματική αποστολή του Εκαταίου της Καρδίας που μετέφερε έκκληση του, πολιορκούμενου στην Λαμία, Αντιπάτρου για συνδρομή στην κατάπνιξη της εξέγερσης των Ελλήνων.
Η κλήση βοήθειας από τον Αντίπατρο, ήταν γι αυτόν το "δώρο εξ ουρανού" που πάντοτε ονειρευόταν. Του δινόταν η ευκαιρία να αναμιχθεί στις υποθέσεις της Μακεδονίας όπου η δημοφιλία του ήταν μεγάλη και είχε ελπίδες αύξησης της επιρροής του.
Όμως, η ταυτόχρονη πρόταση για σύναψη γάμου με την αδελφή του Μ. Αλεξάνδρου, Κλεοπάτρα του παρείχε και ελπίδες αναρρίχησης στο βασιλικό θρόνο.
ο Αντίγονος υποπτεύθηκε ότι ο πρώτος στόχος μάλλον θα ήταν ο ίδιος, οπότε (καθώς δεν είχε εμπιστοσύνη ότι ο στρατός του θα παρέμενε πιστός) εγκατέλειψε τις κτήσεις του (φθιν 322) και κατέφυγε στην Ελλάδα (συνοδευόμενος από τον υιό του Δημήτριο) και, αμέσως, έσπευσε στην Αιτωλία να συναντήσει τον Αντίπατρο (Νοέμβριος 322).
Τον χειμώνα του έτους 322/321, ο Λαμιακός Πόλεμος είχε ουσιαστικά τερματισθεί. Οι Μακεδόνες (υπό τον Αντίπατρο και Κρατερό) είχαν εισβάλλει στην Αιτωλία και είχαν αποκλείσει τους Αιτωλούς στις οροσειρές της χώρας τους.
Ουσιαστικά, ο αποκλεισμός αυτός θα οδηγούσε στην πλήρη εξόντωσή τους κατά την διάρκεια του χειμώνα.
Όμως, η άφιξη του Αντίγονου στο Μακεδονικό στρατόπεδο άλλαξε τα σχέδια.
Κριτική[]
Οι συνέπειες του πολέμου αυτού ήταν:
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Πόλεμοι 4ου Αιώνα π.Χ.
- Μάχες 4ου Αιώνα π.Χ.
- Πόλεμος
- Μάχη
- Ελληνιστικοί Πόλεμοι
- Διαδόχειοι Πόλεμοι
- Συριακοί Πόλεμοι
- Μακεδονικοί Πόλεμοι
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)