Γ' Συριακός Πόλεμος
- Πόλεμος του 3ου Αιώνα π.Χ..
- Χρονολογία: 246 - 241 π.Χ.
Ετυμολογία[]
Πρότυπο:Wars
- Η ονομασία "Αιγυπτιακός" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "Αίγυπτος".
- Η ονομασία "Συριακός" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "Συρία".
Σύνοψη[]
- Χρονολογία:
- Χρονική Περίοδος: Ελληνιστική Εποχή
- Χρονική Διάρκεια: 246 - 241 π.Χ.
- Μάχες:
- Μάχη
- Μάχη
Περιγραφή[]
O Γ΄ Συριακός πόλεμος (246-241 π.Χ.) ή Λαοδίκειος πόλεμος, ήταν μια πολεμική σύγκρουση που έφερε αντιμέτωπους τον Πτολεμαίο Γ' τον Ευεργέτη και τον Σέλευκο Καλλίνικο [1].
Αποπομπή της Λαοδίκης[]
Ο Αντίοχος Β' ο Θεός εγκατελειψε την συζυγό του Λαοδίκη και συζεύχθηκε την κόρη του Πτολεμαίου Β' του Φιλάδελφου, Βερενίκη η Φερνοφόρος, προκειμένου οι σχέσεις μεταξύ των δυο αυτοκρατοριών να εξομαλυνθούν (253 π.Χ.)[2].
Ο Αντίοχος Θεός απέθανε έξι έτη αργότερα (Ιούλιος του 246 π.Χ.). Λίγο πριν πεθάνει όρισε τον διάδοχο του. Αυτός ήταν ο υιος της Λαοδίκης Σέλευκος. Ο Αντίοχος Θεός αγνόησε τα δικαιώματα του μικρού του υιού από την Βερενίκη και προχώρησε σε αυτή την πράξη προκείμενου να αποφύγει μια εσωτερική κρίση. Αυτό όμως πού ήθελε να αποφύγει έγινε επειδή η φιλόδοξη Λαοδίκη παραμέρισε τον νεαρό υιο της και αποφάσισε να κυβερνήσει η ίδια.
Η Βερενίκη αντέδρασε ζητώντας από τον αδελφό της Πτολεμαίο Ευεργέτη να επέμβει για να την βοηθήσει. Έτσι εξερράγη νέος πόλεμος[3].
Έναρξη του πολέμου[]
Οι Αντιοχείς υποστήριξαν αρχικά την Βερενίκη επειδή μισούσαν την Λαοδίκη και πίστευαν ότι είχε δηλητηριάσει τον πρώην σύζυγο της πράγμα πολύ πιθανό. Η γνώμη τους όμως άλλαξε όταν ο πτολεμαϊκός στόλος κατέλαβε την Κιλικία και το επίνειο της Αντιόχειας την Σελεύκεια της Πιερίας (άνοιξη του 246 π.Χ. ή Σεπτέμβριος του 246 π.Χ.) [4][5].
Η Βερενίκη κατέφυγε μαζί με τον υιο της σε έναν ναό του Απόλλωνα που βρίσκονταν στο προάστιο Δάφνη της Αντιόχειας. Εκεί δολοφονήθηκε ύστερα από διαταγή της Λαοδίκης.
Εισβολή του Πτολεμαίου Ευεργέτη στην Συρία[]
Όταν ο Πτολεμαίος Ευεργέτης πληροφορήθηκε τον θάνατο της αδελφής του εισέβαλε ο ίδιος στην Συρία έφθασε στην Κιλικία και από εκεί προχώρησε μέχρι την Μεσοποταμία (Δεκέμβριος 246 π.Χ.[6] ή έαρ του 245 π.Χ.). Αναγκάστηκε όμως να επιστρέψει στο κράτος του (Φεβρουάριος 245 π.Χ.[7]) επειδή παρουσιάστηκαν εσωτερικά προβλήματα (μια εξέγερση για την οποία τίποτα δεν είναι γνωστό).
Ο Σέλευκος Καλλίνικος για να στερεώσει την θέση του συμμάχησε με τον βασιλέα του Πόντου Μιθριδάτη Β', στον οποίο έδωσε ως σύζυγο την αδελφή του Λαοδίκη και εδάφη στην Φρυγία και με τον βασιλέα της Καππαδοκίας Αριαράμνη, στον γιο (Αριαράθη Γ') του οποίου έδωσε ως σύζυγο την αδελφή του Στρατονίκη και τις περιοχές Καταονία και Μελιτηνή(245 π.Χ.) </ref> [8].
Αντεπίθεση του Σέλευκου[]
Το θέρος του 245 π.Χ. ο Σέλευκος Καλλίνικος διήλθε το όρος Ταύρος αρχίζοντας την αντεπίθεση του[9]. Έως το 244 π.Χ. είχε ανακαταλάβει όλα τα χαμένα εδάφη του εκτός από ορισμένες πόλεις στην Κιλικία και την Σελεύκεια στην Πιερία, επειδή ο στόλος του καταστράφηκε σε τρικυμία.
Η επίθεση του όμως στην Νότια Συρία απέτυχε.
Ο Σέλευκος Καλλίνικος που επιπλέον αντιμετώπιζε προβλήματα εξαιτίας της μητέρας του Λαοδίκης η οποία δεν εννοούσε να παραιτηθεί από την άσκηση της εξουσίας, αποσύρθηκε.
Ο πόλεμος συνεχίστηκε με επιδρομές του πτολεμαϊκού στόλου στα σελευκιδικά εδάφη της Μικράς Ασίας (από την Καρία ως τον Ελλήσποντο). Αρκετές παραλιακές πόλεις και νησιά του Αιγαίου (Έφεσος, Μίλητος, Σάμος) καταλήφθηκαν.
Ο Σέλευκος Καλλίνικος υποχώρησε τελικά στις απαιτήσεις της μητέρας του και παρέδωσε τα εδάφη του κράτους του που βρίσκονταν δυτικά του όρος Ταύρος στην διακυβέρνηση του νεώτερου αδελφού του Αντίοχου Ιέρακος. Πίσω από τον Αντίοχο Ιέρακα βρίσκονταν η Λαοδίκη που ασκούσε την εξουσία. Μόνον όταν οι στρατιωτικές δυνάμεις των δυο αδελφών ενώθηκαν ο Πτολεμαίος Ευεργέτης αναγκάστηκε να σταματήσει τον πόλεμο (241 π.Χ.)
Η συνθήκη ειρήνης[]
Σύμφωνα με την συνθήκη ειρήνης ο Πτολεμαίος Ευεργέτης διατηρούσε τις πόλεις της Κιλικίας, την Σελεύκεια της Πιερίας, τα παράλια της Νότιας Ιωνίας της Καρίας και της Λυκίας, τις πόλεις της Θράκης Λυσιμάχεια, Σηστό, Αίνο και Μαρώνεια (και από το 230 π.Χ. και τα Κύψελα, όταν εκδίωξε τον τύραννο τους Αδαίο) και τις νήσους Λέσβο και Σαμοθράκη. Στους Σελευκίδες παρέμενε μόνο η Βόρεια Ιωνία.
Η άποψη κάποιων νεότερων ιστορικών ερευνητών ότι ο Πτολεμαίος Ευεργέτης έχασε την κυριαρχία του Αιγαίου ύστερα από Ναυμαχία της Άνδρου (245 π.Χ.) με αντίπαλο τον Αντίγονο τον Γονατά, δεν είναι καθόλου βέβαιη, καθώς η ναυμαχία αυτή τοποθετείται σύμφωνα με απόψεις άλλων ερευνητών είτε το 258 π.Χ. είτε το 256 π.Χ. είτε το 227 π.Χ. οπότε αντίπαλος των Πτολεμαίων στην ναυμαχία ήταν ο Αντίγονος ο Δώσων.
Συνέπειες[]
Ύστερα από την κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους των Μικρασιατικών παραλίων από τον στόλο του, ο Πτολεμαίος Ευεργέτης μπορούσε εξ' αιτίας της εύθραυστης εσωτερικής κατάστασης του Σελευκιδικού κράτους να επεμβαίνει όποτε επιθυμούσε στο εσωτερικό του κράτους του αντιπάλου του.
Έτσι όταν ο Σέλευκος Καλλίνικος την διάρκεια μιας εμφύλιας διένεξης ηττήθηκε σε μια μάχη που δόθηκε στην Άγκυρα το 239 π.Χ. από τον αδελφό του άδραξε την ευκαιρία να εισβάλει στην Συρία και να πολιορκήσει τις πόλεις Δαμασκό και Ορθωσία τις οποίες θα καταλάμβανε αν ο Σέλευκος Καλλίνικος δεν κατάφερνε να συγκεντρώσει νέες δυνάμεις.
Η κατάστασή αυτή δεν άφησε αδιάφορους τους Αντιγονίδες βασιλείς.
Έτσι το 227 π.Χ. ο Αντίγονος Γ' ο Δώσων αποβιβάστηκε στην Καρία και αφού κατέλαβε ορισμένες πόλεις σύναψε συνθήκη με τον Ολύμπιχο, έναν τοπικό δυνάστη.
Οι πολιτικές εξελίξεις στην Κυρίως Ελλάδα άφησαν την επέμβαση αυτή χωρίς συνέχεια[10].
Κριτική[]
Οι συνέπειες του πολέμου αυτού ήταν:
Υποσημειώσεις[]
- ↑ Ιστορία του Ελληνικού έθνους Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος – Ελληνιστικοί Χρόνοι ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Γ' Συριακός πόλεμος 246 - 241 π.Χ. σελ. 415
- ↑ Ιστορία του Ελληνικού έθνους Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος – Ελληνιστικοί Χρόνοι ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Β' Συριακός πόλεμος 260-253 π.Χ. σελ. 415
- ↑ Ιστορία του Ελληνικού έθνους Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος – Ελληνιστικοί Χρόνοι ΟΙ ΣΕΛΕΥΚΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΣΙΑΤΙΚΑ ΚΡΑΤΗ (280 - 221 π.Χ.). ΔΥΝΑΣΤΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΜΕ ΤΑ ΑΣΙΑΤΙΚΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ. σελ. 404
- ↑ Στρατιωτική Ιστορία ΝΙΚΟΛΑΟΣ Γ. ΛΑΣΚΑΡΗΣ. Η κατάκτηση της Κοίλης Συρίας από τον Αντίοχο Γ' (202-198 π.Χ.). ΟΙ ΣΥΡΙΑΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ. σελ 58
- ↑ LIVIUS Articles on Ancient History .Third Syrian War (Laodicean War; 246-241)
- ↑ LIVIUS Articles on Ancient History. Third Syrian War (Laodicean War; 246 - 241)
- ↑ LIVIUS Articles on Ancient History .Third Syrian War (Laodicean War; 246-241)
- ↑ LIVIUS Articles on Ancient History .Third Syrian War (Laodicean War; 246-241)
- ↑ LIVIUS Articles on Ancient History .Third Syrian War (Laodicean War; 246 - 241)
- ↑ Ιστορία του Ελληνικού έθνους Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος - Ελληνιστικοί Χρόνοι ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Γ' Συριακός πόλεμος 246-241 π.Χ. σελ. 416
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Πόλεμοι 3ου Αιώνα π.Χ.
- Μάχες 3ου Αιώνα π.Χ.
- Πόλεμος
- Μάχη
- Συριακοί Πόλεμοι
- 1ος Συριακός Πόλεμος
- 2ος Συριακός Πόλεμος
- 3ος Συριακός Πόλεμος
- 4ος Συριακός Πόλεμος
- 5ος Συριακός Πόλεμος
- 6ος Συριακός Πόλεμος
- 7ος Συριακός Πόλεμος
- 8ος Συριακός Πόλεμος
- Ρωμαιο-Συριακός Πόλεμος
Βιβλιογραφία[]
- Ιστορία του Ελληνικού έθνους Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος –Ελληνιστικοί Χρόνοι Εκδοτική Αθηνών 1979
- Στρατιωτική Ιστορία ΝΙΚΟΛΑΟΣ Γ. ΛΑΣΚΑΡΗΣ . Η κατάκτηση της Κοίλης Συρίας από τον Αντίοχο Γ (202-198 π.Χ.) Εκδότης Σ. ΠΑΝΕΛΗΣ. Τεύχος 77 . 2003
- LIVIUS Articles on Ancient History Third Syrian War (Laodicean War; 246-241)
Ιστογραφία[]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)