Φυσικός
Φυσικοί Γης
Φυσικοί Νομπελίστες
- Διαπρεπής φυσικός.
- Χρονική Περίοδος Ακμής: Σύγχρονη Εποχή, 20ος Αιώνας μ.Χ.
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
To όνομα "[[]]" προέρχεται ή συνδέεται ετυμολογικά με την λέξη " ".
Γενεαλογία[]
- Πατέρας:
- Μητέρα:
- Σύζυγος:
- Τέκνα:
Βιογραφία[]
Τα σημαντικότερα γεγονότα του βίου του είναι:
Διαμάχη με τον Newton[]
Διαφορικός Λογισμός
Isaac Newton
Gottfried Leibniz
Παράγωγος
Διαφορικό
(Ακριβέστερα,
αρχικά ο Newton συμβόλισε την παράγωγο με τελεία
και μετά ο Lagrange, ακολουθώντας το ίδιο πνεύμα,
την αντικατέστησε με τόνο)
Η ανάπτυξη της Μαθηματικής Ανάλυσης είναι μία από τις σημαντικότερες εξελίξεις στην ιστορία των Μαθηματικών και έχει παίξει κρίσιμο ρόλο στις φυσικές επιστήμες. Η διαμάχη για την εφεύρεσή της, συχνά αναφέρεται ως "διαφωνία προτεραιότητας του Λογισμού" ήταν μεταξύ δύο από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς του 17ου αιώνα, του Newton και του Leibniz.
Ο Isaac Newton άρχισε να αναπτύσσει τις μεθόδους του για "ροές" (αργότερα έγινε γνωστός Culculus) στα μέσα της δεκαετίας του 1660. Ωστόσο, αρχικά ήταν απρόθυμος να δημοσιεύσει το έργο του λόγω της αποστροφής του σε πιθανή κριτική και αντιπαράθεση. Οι ιδέες χρησιμοποιήθηκαν στο μνημειώδες έργο του, «Philosophi æ Naturalis Principia Mathematica», αλλά οι μαθηματικές μέθοδοι που χρησιμοποίησε στο «Principia» ήταν κυρίως γεωμετρικές, ακολουθώντας το μαθηματικό ύφος της εποχής.
Ο Gottfried Leibniz, Γερμανός μαθηματικός και φιλόσοφος, άρχισε να εργάζεται στην εκδοχή του Λογισμού περί το 1674 και δημοσίευσε για πρώτη φορά το 1684, σχεδόν 20 έτη μετά την αρχική του ανακάλυψη του Νεύτωνα. Ο Leibniz ανέπτυξε μεγάλο μέρος του συμβολισμού που χρησιμοποιήθηκε στον λογισμό σήμερα, συμπεριλαμβανομένων των συμβόλων για το ολοκλήρωμα (∫) και την παράγωγο (d).
Η διαμάχη άρχισε στις αρχές της δεκαετίας του 1690 όταν ο Νεύτωνας ισχυρίσθηκε ότι ο Leibniz είχε αντιγράψει το έργο του. Αυτό συνέβη αφού η Royal Society έλαβε μια επιστολή από τον Fatio de Duillier, Ελβετό μαθηματικό και φίλο του Νεύτωνα, υποστηρίζοντας ότι ο Leibniz είχε μάθει για το αδημοσίευτο έργο του Νεύτωνα στον Λογισμό κατά την επίσκεψή του στο Λονδίνο το 1673.
Ο Leibniz αρνήθηκε τις κατηγορίες και επέμεινε στην ανεξάρτητη ανακάλυψή του.
Η Royal Society, της οποίας προήδρευε ο Νεύτων, δημιούργησε μια «αμερόληπτη» επιτροπή για να αποφασίσει επί του θέματος. Το 1713, η επιτροπή δημοσίευσε μια έκθεση, γραμμένη από τον ίδιο τον Νεύτωνα, η οποία, χωρίς έκπληξη, κατέληγε στο συμπέρασμα ότι ο Νεύτων ήταν ο πραγματικός εφευρέτης του Λογισμού και ότι ο Leibniz ήταν αντιγραφέας.
Η διαμάχη επέφερε τεταμένες σχέσεις μεταξύ Άγγλων μαθηματικών και των ηπειρωτικών Ευρωπαίων ομολόγων τους.
Τα επόμενα έτη, οι Άγγλοι διατήρησαν, σε μεγάλο βαθμό, τους συμβολισμούς του Νεύτωνα ενώ οι Ευρωπαίοι χρησιμοποιούσαν τους συμβολισμούς του Leibniz.
Στην σύγχρονη εποχή, οι ιστορικοί γενικά συμφωνούν ότι τόσο ο Νεύτων όσο και ο Leibniz ανέπτυξαν ανεξάρτητα τις θεμελιώδεις αρχές του Λογισμού, αν και με διαφορετικούς συμβολισμούς και προσεγγίσεις.
Και οι δύο έκαναν σημαντικές συνεισφορές, όμως οι συμβολισμοί που επικράτησαν είναι αυτοί του Leibniz.
Η αντιπαράθεση αυτή είναι μια ιστορική απόδειξη των υψηλών διακυβεύσεων και των έντονων αντιπαλοτήτων που μπορούν να αναπτυχθούν ακόμη και στον κόσμο της Επιστήμης και των Μαθηματικών.
Εργογραφία[]
Οι σημαντικότερες συνεισφορές του στην Επιστήμη και ειδικότερα στην Φυσική είναι:
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)